Deze nacht lag ik bovenop. Nog wiedes dat er één bovenaan ligt. Zeker als je in een stapelbed ligt. Ontbijt zoals al dikwijls : toast en ei. We hadden afgesproken met Yuri om onze online boeking te doen. De ferry maatschappij's site is enkel in het Koreaans. Om 9u30 geen Yuri te zien. Hadden we ook wel verwacht. Deze nacht had ze dus haar date. Kloppen op de kamerdeur. Geen resultaat. Zelfs als we de deur "bewerken" met een pollepel blijft alles stil. Gejost gelijk dat we zeggen. Een plotse inval. Met de vaste telefoon van de hostel bellen naar de andere afdeling. Doen we. Yuri neemt op. Blijkbaar is de vaste lijn doorgeschakeld naar haar GSM. Ze gaat bellen naar de maatschappij en via WhatsApp ons iets laten weten. We vermoeden dat ze bij haar date is blijven slapen. Too much to drink, is haar excuus. Beetje later krijgen we een bericht dat de nachtboot t.e.m. WE is volgeboekt. Enige resterende alternatief : de ietsje duurdere high speed vliegboot nemen. Ipv een ganse nacht varen staan we nu op 2u50 in Japan. Maar die kunnen we maar boeken in de terminal. Daarheen met de metro. Onderweg terug een aantal nieuwe vrienden gemaakt zijnde een oudere kokette man. Nagels gelakt, hip hoedje, strakke kledij. Misschien iemand voor een travestieten show. De dame aan het loket in de terminal spreekt redelijk Engels. We kunnen zaterdag om 9u vertrekken. OK, doen we. Als alles geboekt, geregeld en betaald is, vraagt ze een bewijs van vlucht of boot voor vertrek uit Japan. Hebben we niet, we reizen zoals het ons uitkomt. Oei, dan moeten we een papier ondertekenen. In bijna onbegrijpbaar Engels staat er iets in de trant van : "ik verbind mij er toe een bepaald bedrag te betalen voor het geval de Japanse immigratie dienst me toegang weigert". Eigenlijk een papier waarmee de maatschappij zich veilig wil stellen. Voorlopig weigeren we dit te tekenen. Eerst een beetje meer info trachten te verzamelen hieromtrent. Sofie en Pieter Jan uit Tokyo helpen waar ze kunnen, stellen gerust. Misschien boeken we toch al onze vlucht om Japan te verlaten. Eerst nog eens naar het tourist office. Misschien worden we daar iets wijzer. Het meisje daar is vol goede intenties maar het povere Engels nekt haar goodwill. "Ok, you hab ticket but one way. So maybe if Japan you refuse. You maybe pay but you only hab ticket one way. So when no plane ticket you hab only ticket one way. So Japan refuse because you only hab ticket one way." Ik denk dat zíj wél begrepen heeft dat we een ticket enkele reis boekten. Wij zijn niet veel wijzer dan we al waren. Tijd brengt raad. Dan maar onze treinpas voor Japan kopen. Daarmee kan je, als je hem een beetje doordacht gebruikt, redelijk wat geld uitsparen op het Japanse treinnet. Het is nu een grotere kost maar 1) je moet hem buiten Japan kopen en 2) op termijn is het goedkoper dan afzonderlijke treintickets. En daarbij, alles wordt toch, via mijn creditcard, betaald door ING. Dank U ING. Ook hier wordt op elke vraag met Yes geantwoord of een glimlachje gegeven. Rustig blijven en zelf alles opzoeken is de boodschap. Lunch is in een café dat ook broodjes serveert. 2 pannini's met kip en een warme koffie. OK. Er is maar 1 pannini broodje meer. Dan eet ik wel een gewoon broodje. OK. Maar als je wil, er zijn toch nog pannini broodjes. Diep in -en uitademen. Dan neem ik toch gewoon een pannini broodje. OK. Nooit een saai moment in Zuid-Korea. Op dan maar naar de Beomeosa tempel. Een boeddhistische tempel, gelegen aan de buitenkant van Busan. Een flinke metrotrip en een busrit van 15' brengen ons terplekke. Aan de receptie een beetje info vragen. We bedanken met de weinige woordjes Koreaans die we kennen. Tot onze verrassing krijgen we complimenten over onze zeer goede uitspraak. Studeren we Koreaans? Neen, toch goed van jullie. Bedankt. De tempel is qua structuur gelijk aan alle andere. 3 toegangspoorten, 1 hoofdtempel, een rits bijgebouwen. Altijd zie je wel iets anders. Nu zien we mensen devoot bidden. Een monnik prevelt luid gebeden, onverstoorbaar. Ook hier kan je een temple stay doen. We zoeken de gebouwen om eens te vergelijken met die van onze stay. Weinig spectaculair. Op de terugweg worden we aangesproken door 2 toeristen. Een iets oudere man en een jonge dame. Italianen, gok ik. Bingo. Lilly en Mario. Uit Napoli. Al leeft en werkt Lilly in Denver, USA. Zijn 2 chemici die hier op congres zijn en een daguitstap doen. Wat ervaringen uitwisselen, een klein gesprekje. Leuke mensen. Het is toeristen dag vandaag, denk ik. In de ferry terminal kwamen we ook al Diego tegen, een Vlaamse jongen die terug kwam van Japan. Nog eens Oost-Vlaams kunnen babbelen. Hij kwam uit Maldegem.
Als afsluiter halen we ons beste Italiaans boven : "stuzzicadenti", met een knipoog naar Karientje. Met gelach en een proficiat scheiden onze wegen. Wij doen de terugweg te voet. Via een mooi aangelegd pad in de bossen keren we terug naar het dorp. Onderweg zie je kleine eetstalletjes, sommige letterlijk in het water. Om de zoveel tijd zijn er de zogezegde outdoor fitness plaatsen, waar ouderen lenig en in conditie proberen te blijven. Nee, we waren het niet vergeten. Koffie in een nieuw, mooi koffiehuis. Met een dienster aan de kassa die meezingt met de liedjes op de radio alsof haar leven er van afhangt. Maar in de juiste toonaard dus we kunnen mee genieten. Ondertussen is het al rond 19u30, donker. In een leuk restaurant gaan we voor wat volgens de ober een aanrader is. Soft tofu voor mij, Titi een huisspecialiteit met een lange, onuitspreekbare naam. 2 kokende potten worden gebracht, tezamen met de bijgerechten. Dit keer ook gebakken makreel. Alles zeer lekker. Als het op is, moet je maar bij vragen. Een belletje op tafel indrukken. Vanuit de keuken roepen ze " Jeh " wat ja betekent. En dan een klein spurtje naar onze tafel om te horen wat we willen. De klant is hier meer dan koning. De metro brengt ons terug veilig thuis. Terug in de hostel is Yuri zeer bezorgd over wat gebeurde met de ferry tickets. Geen nood. Alles is geregeld. Oja, wat ze vergat te vertellen. Het is morgen een nationale feestdag wegens 70j onafhankelijkheid en iedereen in Korea reist en viert. Misschien daarom dat alles volboekt is. Gelukkig konden wij in deze hostel nog één nacht extra boeken. Volledig opgetalloord verdwijnt Yuri in de nacht. Jonge gasten hé.

Geschreven door Waarzijnwenu