We verlaten Jeonju en rijden naar Gwangju. Niettegenstaande al die Ju's doen we het niet te paard maar toch met de bus. We hebben onze bus om 9u20. Een leerschool voor de NMBS : op de seconde stipt vertrekken. De bus is terug super comfortabel. Brede lederen zetels, kantelbaar, heel veel beenruimte. We hebben de indruk dat we in business class vliegen. Jammer genoeg is het een korte rit. Juist tijd voor een korte power nap. Die hebben we af en toe nodig om gaande te blijven. Na 1u30 zijn we al ter plaatse. Het busstation lijkt op een grote luchthaven. Grote inkomhal, winkeltjes, resto's. Buiten mega veel bussen, honderden. Perfect uitgebouwde reis faciliteiten. Dankzij een PDF-bestand van Pedro, de hostel eigenaar, kan je blindelings je weg vinden naar zijn hostel. Foto's met begeleidende commentaar tonen de weg. Superhandig. Alleen het niet spreken van Engels door de buschauffeur zou een obstakel kunnen vormen. Maar dan nog. Gebarentaal en foto's kunnen ook veel doen. Pedro ontvangt ons, naar Zuid-Koreaanse gewoonte, hartelijk. We krijgen zelfs een upgrade van kamer. Twin met eigen badkamer. De zitruimte/ontbijtruimte is supergezellig ingericht, huiselijk. Er is zelfs Lotus speculoos. Onze kamer is nog niet gekuist, we gaan eerst iets eten. Pedro vergezelt ons naar een lokaal restaurantje dat de specialiteit van de streek serveert. Clam Kalguksu. Zwarte rijstnoedels met venusschelpen. We moeten ons spoeden want Pjepo eet alsof zijn leven er van afhangt. No problem. De pot wordt nog eens opgevuld met noedels, voor dezelfde prijs. En gratis koffie achteraf, zoals altijd. Daarna nemen we de bus naar Damyang. Een groot bamboebos is daar de grote attractie. Het weer is echter spelbreker. Terwijl we nog op de bus zitten, begint het al te stortregenen. Met donder en bliksem. Niet echt ideaal voor een buitenactiviteit. Eerst koffie en dan zien of het uitklaart. Noppes. Uit bittere armoe nemen we de bus terug naar Gwangju. Terug in de stad is de zon terug van de partij. Jammer maar helaas. Aan het busstation is er een tourist info. We springen binnen om info te vragen voor morgen. We willen naar Boseong om de groene thee plantages te bezoeken. De tourist info is waarschijnlijk enkel voor Koreaanse toeristen want het meisje aan de balie spreekt amper Engels. En als ze zegt iets begrepen te hebben zijn we eigenlijk niet zeker of dat ook zo is. We zullen het op een andere manier moeten te weten komen. Niet ver daar vandaan is eindelijk een grote supermarkt. E-markt. Het is inderdaad een supermarkt. Alles wat je maar kan denken, hebben ze er. Van voeding tot kleren tot huishoud producten. Titi heeft iets nodig voor vrouwelijke hygiëne. Een info dame aangesproken. Die staan trouwens aan elke rayon, iemand voor elk product. Terug een taalprobleem. Geen nood. Een klapper met voorbeelden van elk type maandverband brengt uitkomst. We kunnen eigenlijk ook ons avondmaal er nuttigen want van alles mag je proeven. Drank en spijs. We nemen toch maar wat mee om op te eten in de hostel. Vegetarische sushi, stuk pizza, slaatje. Met een gepimpte taxi keren we terug. De binnenbekleding is in leder met veel franjes. Er zit zelfs een soort disco verlichting in het dak. Onze maaltijd nuttigen we op het dakterras. Of zo iets. Er is een poging om het wat gezellig te maken. Er is nog wat werk aan de winkel. Een (fris)drankje, kombucha, in de bar en slapen.

Geschreven door Waarzijnwenu