Vandaag is het een dagje cultuur. Of toch Unesco werelderfgoed. Een busrit van een uurtje brengt ons eerst naar de Seokguramgrotto. Het is een grot waar een boeddha is in gehuisvest met tal van beeltenissen van beschermers. Een wandeling van een 30' brengt ons er naar toe. Een ganse meute Koreanen en enkele toeristen. Zeer mooi wandelen, in een bos. De grot valt tegen. De toegang tot de gang in de grot is afgesloten met een glazen wand. Ter bescherming van het monument. Je ziet de boeddha en een aantal van de omringende beelden maar langer dan 5' moet je er niet spenderen. Mooi zijn wel de patio's met honderden lampionnen, in verschillende kleuren. Je kan op dezelfde site ook een wandeling doen van een 30' naar een uitzichtpunt op de top van de berg. Als enige doen we dit. Misschien door de warmte. Maar we hebben ook al gemerkt op onze 3 bezochte landen dat er weinig of geen Aziaten zijn die een inspanning te veel doen, zeker als het op stappen aankomt. Het uitzicht op de top is wel mooi, je overziet de ganse streek. Vanaf de top kan je een wandeling doen tot helemaal beneden, tot aan Bulguksa temple. Het eerste stuk is lastig door hoge treden en kiezelsteentjes. Daarna leuk wandelen door het bos, terzelfder tijd frisser vanwege de schaduw. Af en toe worden we vergezeld van eekhoorntjes die ons pad kruisen en gezwind de bomen in springen. Om dan naar te zitten kijken. Alsof ze vragen : heb je niets voor mij? Op dit pad komen we ook een aantal van onze Koreaanse hikers tegen. In fluo trekkers kledij, liefst niets bij elkaar passend en met de nordic walking stokken. Gepakt en gezakt alsof ze Mount Everest gaan beklimmen. Misschien omdat we in het Gyeongju National Park zijn. Als we aan Bulguksa temple aankomen is het duidelijk dat we niet alleen zullen zijn. Ganse groepen schuifelen de trappen op, staan te wachten voor foto's.Voor de historici onder ons : De tempel is de hoofdzetel van de Jogye orde van het boeddhisme en was ook één van de belangrijkste in het Silla koningrijk. Voor ons is het terug een mooi tempelcomplex dat er gebruikt uit ziet, dwz minder perfecte beschilderingen maar wel goed onderhouden. Enkel jammer dat de hoofdtempel gerestaureerd wordt. Er zijn scheuren ontdekt en het ganse gebouw wordt afgebroken en heropgebouwd. Daarvoor hebben ze er een volledig metalen gebouw rondgezet. Het ontsiert de site maar zal wel noodzakelijk geweest zijn. Na een uurtje zijn we klaar. Terug naar de bushalte. 2 Koreaanse jongens wachten met ons op de bus. Zoals altijd vragen ze vanwaar we zijn. Belgia, ondertussen weten we dat dat het correcte antwoord is. Oh, famous Belgian TV man . Er wordt een naam gezegd maar er rinkelt geen belletje. Leve Google. Het gaat om Julian Quintart. Hij is zanger, acteur, producer, model en presentator in de talk show Non-Summit. We excuseren ons dat we hem niet kennen. No ploblem. We stappen op dezelfde bus. Een poging tot conversatie maar hun Engels en ons Koreaans is zo slecht dat het bij een poging blijft. Wanneer zij afstappen is het afscheid hartelijk, zoals bij beste vrienden. Met het schouderklopje. Terug in Gyeongju centrum gaan we naar Seongdong nightmarket. Alhoewel het nog maar 18u30 is. Een markt zoals vele Aziatische markten : kleine gangen, drukken kraampjes. We zien een stalletje met de Koreaanse sushi, nl Gimpap. Twee rolletjes als voorgerecht lukt wel. De verkoopster is een kranige dame die alles maakt op vraag. Supervers. Met iets van groenten erbij, lijkt wel gecarameliseerde kool. Onze hoofdschotel eten we een beetje verder. Een gang met het ene na het andere eetkraam. Alles wat hetzelfde. We kiezen één waar er volk zit. Zal ok zijn met grote turnover, is ons motto. Terug een ouder vrouwtje, graatmager. Een longpatiënte (COPD voor de kenners). Eigenlijk is het een soort buffet. 10-15 kommen met van alles en nog wat, veel groenten, pikant of niet. Zij schept 2 borden vol. Naargelang wij eten vult zij bij tot je genoeg hebt. Een beetje een "eet zoveel je wil" buffet. Met water en na de maaltijd krijg je een yacult flesje, voor de vertering. Voor 3,50€. Ge moet zot zijn om zelf te koken. Later op de avond gaan we naar Anapji pond. Het is een klein park maar de hoofdattractie daar zijn 3 verlichte tempels. We moeten de meute maar volgen. Alsof de Gentse Feesten op een topdag. Kraampjes aan de kant van de weg die van alles verkopen. Lichtgevende gadgets, eten, drank. Eens binnen in het park is het inpikken in de rij en meeschuiven. Maar zeer de moeite. Een beetje een overvloed aan licht maar alles is smaakvol gedaan, uitgezonderd hier en daar de gekleurde spot. De verlichte tempels weerspiegelen in het water. Lichten zijn strategisch opgesteld tussen de bomen en bamboe. Een beetje drummen om de juiste foto te nemen maar na een tijdje Azië zijn we daar ook al goed in. Ik ben er ook vast van overtuigd dat de selfie met bijbehorende stick hier is uitgevonden. De tieners wringen zich in allerlei bochten om die éne Vogue-pose te bereiken. Grappig. De terugweg brengt ons langs de verlichte graftombes terwijl de weg dichtslibt. Het beeld van Werchter na afsluiten met de hoofdact. Gelukkig is het een beetje afgekoeld en wordt het een rustige avondwandeling. Een biertje op het terras van de hostel sluit de dag alweer af.

Geschreven door Waarzijnwenu