Op naar Duitsland! Met dit gevoel vertrok ik vanmorgen vroeg. Ik had uitgezocht waar ik een camping zou kunnen vinden, dit beviel me deze reis erg goed. Helaas was dit in het grensgebied niet al te makkelijk dus had ik me ingesteld op een dag van iets meer dan 100 kilometer.

Ik moest Cesky Krumlov aan de andere kant verlaten dan waar mijn hostel was dus in alle vroegte ben ik nog 1x door het stadje gereden. Het uitzicht kan slechter maar de weg kan zeker beter....achja je kan niet alles hebben.

Bij het verlaten van het dorp begon de eerste klim direct. Het totale hoogteverschil vandaag was een kleine 700 meter maar tussendoor ging het ruim 10x op en neer. Ik gok dat dit allemaal kleine heuveltjes van ongeveer 200 meter waren, alles bij elkaar best pittig.

In Tsjechië wou ik mijn geld nog even spenderen aan een lunch. Maar goed ook dat ik nog wat geld achter de hand had want ik had een groot meer over het hoofd gezien wat op mijn route lag. Een omweg was enkele tientallen kilometers, met het pontje slechts 10 minuten wachten en 5 minuten varen. Tja, daar heb je het kleingeld dus voor. Samen met vele (ik gok zo’n 20 in totaal) fietsers zijn we naar de overkant gebracht.

Na de overtocht maar eens op zoek naar wat eten. Ik had er zo’n 40 kilometer op zitten en had nog niet wat gehad. Na enkele kilometers kwam ik een klein hutje tegen, achteraf het laatste teken van leven voordat ik in Oostenrijk aan kwam.
In dit hutje vroeg ik of hij een lokale specialiteit had wat voor een ontbijt door kan gaan. Een of andere gekke soep met wat brood is het geworden. Het vult goed dus dat is prima. Nog een beetje kleingeld over maar dat kan mooi mee naar huis om bij het andere ‘vreemde’ geld te stoppen.

In Oostenrijk werd de weg direct beter. Grappig dat ze in Oostenrijk en Duitsland waarschuwen voor schade aan de weg terwijl de weg dan nog beter is dan ik veelal heb gehad. Na zo’n 10 kilometer ging ik weer de grens over, Duitsland was bereikt en ik was halverwege de route. Een fijn moment maar al wel half 2, dat kan nog wel eens een latertje worden wetende dat de laatste 50 kilometer zeker niet vlak zouden zijn.

Op 30 kilometer van mijn aankomst werd het me duidelijk dat ik echt in Duitsland was aangekomen, een baustelle op mijn route, pas na 5 kilometer na de afslag maar mooi op tijd aangegeven. Waar beter te vragen of je er met de fiets doorheen kan dan bij het pompstation? Niemand wist het me te vertellen en ik wou niet aan de andere kant van de heuvel staan om erachter te komen dat het niet mogelijk was en de omweg zou zo’n 25 kilometer zijn waar geen enkele meter vlak is. Hoe ik dit laatste weet? Een vriendelijke meneer moest ook naar de andere kant van de wegversperring en hij bood me aan de fiets in de auto te parkeren en mee te liften naar dat volgende dorp.

Erg dankbaar stapte ik in de auto en een kwartier later was ik een paar kilometer verder op de route. De rest ging nog een beetje op en af, best steil want het maximale percentage op de borden was 17%. Ik zou toch zweren dat ik ook nog een paar stijlere klimmen heb gehad dan deze maar dat kan ook een verkeerd gevoel zijn.

Morgen hoef ik nog maar 32 kilometer tot aan Deggendorf, de plaats waar ik op de Donau radweg zal komen. Tot hier zou het hoogteverschil 130 meter moeten zijn en slechts 2 klimmetjes. Om het af te leren zeggen we dan maar.
Vanaf nu is het dus een makkie om thuis te komen, simpelweg de bordjes volgen en dan ben ik er met een kleine twee weken wel.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis