In het huisje van vannacht was van alles mis. Geen verwarming, het dak was lek op veel plekken (ook boven mijn bed), het water besloot dat het niet meer wou stromen in de ochtend en bij het op slot doen van de deur viel er ook nog een raam uit het kozijn. Al met al redenen genoeg om zo snel mogelijk weer op weg te gaan en dit achter ons te laten.

Helaas regende het nog steeds, ik denk dat het ongeveer 30 uur non stop heeft geregend. Van alles staat onder water en helaas ook grote delen van de weg. Natuurlijk maakt dit het fietsen zwaar maar een groter probleem is dat we de gaten in de weg nu veel moeilijker kunnen zien. Er zijn behoorlijk grote en diepe gaten bij dus heel fijn was het fietsen vandaag niet.

Omdat we een aantal warmshower adressen hadden aangeschreven in Iran wouden we vandaag een theepauze houden bij een wifi spot zodat we onze email konden checken. Rond 11 uur zagen we allerlei reclameborden van een café met wifi. Een vroege theepauze dus. Helaas bleek het een misleidende reclame te zijn geweest, er was helemaal geen wifi maar de thee was lekker. Ook kwam de bakker van tegenover nog 2 warme 'oliebollen' brengen. Toen we wouden betalen bleek dat niet nodig. Bonus nummer 1 van het rijden in de regen was binnen!

Op weg maar weer, een beetje opgewarmd en nog 80 kilometer tot de grens. Helaas kwamen we niet snel vooruit en eigenlijk zijn we iedere 10 kilometer langs de kant van de weg gestopt om even rust te krijgen. Op 40 kilometer voor de grens moesten we er erg zielig uit gezien hebben. Enkele auto's stopten, sommige zeiden iets, sommigen staarden alleen met open mond naar ons. Steeds maar weer vriendelijk groeten en zeggen dat je geen Russisch kan, het wordt vervelend maar eigenlijk kan ik er stiekem ook nog wel om lachen.

Het groeten blijkt ook nog uit te betalen. Op een gegeven moment stopte een auto en de chauffeur sprak een beetje Engels. Hij kon niet geloven dat we om kwart over 3 nog 40 kilometer wouden fietsen, de grens over steken en een hotel vinden. En dat in dit weer. Hij zei een hotel te hebben en bood ons een overnachting aan. Slechts 3 kilometer terug fietsen en dan zit deze koude, natte dag erop. Dit aanbod namen we natuurlijk graag aan en we zitten weer in een hotel. We vermoeden de eerste gasten te zijn hier, ze zijn nog bezig met verbouwen maar onze kamer ziet er gewoon goed en nieuw uit.

Het is nu nog 40 kilometer tot de grens en aangezien morgen de laatste dag is dat ons visum voor Azerbeidzjan geldig is komt het allemaal mooi uit. Helaas ziet het er niet naar uit dat het weer snel verbeterd, de temperatuur gaat iets omhoog maar de regen zal blijven. In de bergen van Iran valt al aardig wat sneeuw. We zullen op onze laatste fietsdag naar Tehran ergens over een berg moeten dus we zijn erg benieuwd hoe hoog wij moeten gaan en of we door de sneeuw moeten ploeteren.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis