Vanochtend nog maar een beetje cultuur gesnoven. Het Tokapi Palace heb ik veel goede dingen over gehoord dus daar ben ik in de ochtend heen geweest. Dit paleis is als het ware een stad in een stad. In de hoogtijdagen woonden er 15.000 mensen, waarvan er bijvoorbeeld 1.300 in de 9 keukens werkten en 130 mensen constant met de boekhouding bezig waren. Ongelooflijk groot hoe alles is. Het deed me een beetje aan Schloss Schönbrunn denken qua formaat maar dan met allemaal kleine gebouwen in plaats van 1 enorm paleis met gigantische tuin.

Om 1 uur was ik weer terug in het hostel. Omdat Philipp nog twijfels had over zijn voorwiel zijn we samen naar de fietsenmaker gelopen. Een flinke tocht die ruim 2 uur duurde. We kende de route al best goed dus eigenlijk was het best saai. Daar aangekomen beaamde Alex, de fietsenmaker, dat dit een klusje was van 3 á 4 uur. Dit herinnerde ik me nog vanuit Nederland. Met een leenfiets terug maar Europa, helaas geen Rohloff waardoor ik ineens moet gaan nadenken bij het schakelen. Nu moet ik namelijk juist wel doortrappen terwijl ik schakel. Gelukkig went dit ook wel snel.

We kwamen nog een Turks bad tegen welke we gaan testen als we een dag echt niks te doen hebben. Daar werd de wedstrijd Turkije - Nederland gekeken en uiteraard waren ze erg vrolijk. Iedereen vraagt altijd waar je vandaan komt en dit was de eerste keer dat er gelachen werd om mijn herkomst.

In de avond hebben we de visa formulieren ingevuld. Sommige vragen zijn best lastig te beantwoorden, wat willen ze horen? En ook wanneer we in het land willen arriveren is best lastig, we zitten nog zo ver voor de grens. Eigenlijk te moeilijk om een exacte datum te prikken maar we moeten maar gewoon een gok doen en hopen dat er niks op het visum wordt weergegeven.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis