Het ochtendritme gaat de goede kant op. Om 9 uur stonden beide fietsen klaar en na wat eten konden we vertrekken. Ik heb er vertrouwen in dat onze ritmes meer op elkaar gaan lijken de komende tijd. Voor het deel naar Baku is daar nog geen noodzaak voor, vandaag was weer een flink heuvelachtige etappe maar om ongeveer kwart over 6 kwamen we op de D010 aan, het doel wat op iets meer dan 100 kilometer afstand van de camping lag.

Ondanks dat het veel klimmen en dalen is kunnen we beiden genieten van het fietsen hier. De omgeving is best mooi, alle mensen die je tegen komt groeten je. Het verveelt op een gegeven moment zelfs, omdat het groeten vaak met getoeter gepaard gaat. We zijn het erover eens dat dit waarschijnlijk niet snel verandert en dus groeten we maar terug wanneer we er zin in hebben.

De honden beginnen wel iets agressiever te worden hier, tot nu toe is het alleen blaffen. Volgens mijn informatie is het zo dat hoe verder je naar het oosten gaat hoe agressiever ze worden. Kortom, het wordt tijd dat mijn pakketje met airhorn komt.

Waarschijnlijk zullen we nog 600 kilometer door heuvels moeten rijden, daarna zal het vlakker worden tot we in Georgië de kust verlaten. Ik ben benieuwd naar de rest van Turkije, tot nu toe een mooi land met heel erg vriendelijke mensen.

In het eerste dorp kwamen we een strandcamping tegen. Op deze camping staan al allemaal tenten klaar en voor ongeveer 4 euro per persoon mochten we er 1 gebruiken. Zelfs een warme douche en een kopje thee erbij. Fijn dat het toeristische seizoen voorbij is, dit zijn de dingen waar ik van kan genieten.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis