Eindelijk, na 2 weken zitten we weer op de fiets. Vanochtend stond de wekker op 6 uur, de laatste 3 dagen heb ik een wekker gebruikt en de honden werden er goed wakker van. Vanochtend kreeg ik dus ook om 6 uur 2 vrolijke viervoeters bij mijn bed en moest ik er maar meteen uit.

Om half acht was alles gereed. De honden goed uitgelaten en de fietsen weer bepakt. De poort hebben we achter ons dicht gedaan en de sleutels hebben we over de muur gegooid. Klaar om te vertrekken dus en geen weg meer terug.

Ik moet zeggen dat ik wel weer moet wennen aan het fietsen, de eerste 50 kilometer ging best soepel en zonder pauzes. We moesten vrij veel voor de stoplichten wachten in Baku maar de weg was best goed, en veilig, te doen.

Na die 50 kilometer hebben we een korte pauze genomen en daar begon ik mijn benen te voelen. Hierna zijn ze de hele weg 'zwaar' gebleven en werd het eigenlijk best afzien. De weg was saai, de omgeving was een monotone vlakte en het enige positieve was dat we flink op konden schieten doordat het asfalt er weer zo mooi bij lag.

Al met al hebben we 4 theepauzes genomen vandaag, 1 vrijwillig rond het middaguur en daarna zijn we 3x binnen 10 kilometer uitgenodigd. We zijn op deze uitnodigingen in gegaan in de hoop de tent op te mogen zetten in 1 van de tuinen. De derde maal was scheepsrecht, we mochten de tent opzetten maar omdat het de hele dag geregend had en we onder de modder zaten hadden ze een beter voorstel; naast het restaurant was een hotel en we mochten voor 10 manat een kamer nemen met natuurlijk een lekkere warme douche.

Het lijkt erop dat we eindelijk in een goedkoper deel van Azerbeidzjan zijn aangekomen, we hebben een hapje in het restaurant gegeten en hebben hiervoor slechts 6 manat betaald. Als je nagaat dat 1 manat iets minder dan een euro is kan je nagaan dat we hier dus redelijk lowbudget zitten.

In het restaurant waren ze allemaal erg geïnteresseerd in ons verhaal en 1 van de aanwezigen had gezien dat ik mijn camera mee had. Ze hebben met veel plezier de foto's bekeken en ik heb veel kunnen vertellen waar de foto gemaakt is. Tot de laatste foto's, daar werden de rollen omgedraaid, ik had een huis in Gence gefotografeerd die ik wel mooi vond en ze vertelden ons meer over dat huis. Blijkbaar is dat huis zo speciaal, ik weet niet precies wat er speciaal aan is, dat mensen uit het hele land speciaal naar Gence reizen om dat huis te fotograferen.

We zijn vandaag lekker opgeschoten in aantal kilometers en moeten nog ongeveer 200 kilometer tot de grens. Aangezien het lekker vlak is, en volgens de informatie blijft, denken we met 2 dagen in Iran te zijn.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis