Vandaag vertrok ik lopend richting een dichtbij gelegen casino. Ik hoopte me in te kunnen schrijven voor een pokertoernooi vandaag of morgen, volgens internet redelijk populair hier. Helaas boden ze geen toernooien aan en dus ben ik maar verder gelopen.

Uiteindelijk was ik drie casino's in gelopen, terwijl ik zo best wat van de stad heb gezien, en toen besefte ik dat de ambassade van Kazachstan dichtbij was. Ik was daar rond 2 uur, en om 3 uur kon je visa's afhalen. Ik wou graag proberen of ik meer dan 30 dagen kon krijgen omdat ik totaal niet zeker ben of we op de 19e het land binnen komen. Doordat we met de boot gaan kan dit zomaar een week later zijn.

Om 3 uur belde ik aan en eerst werd gezegd dat ik niet binnen mocht komen, alleen als mijn paspoort daar was mocht ik erin en anders moest ik morgen maar terugkomen. Gelukkig was de vrouw na enig aandringen vriendelijk genoeg om naar buiten te komen. Hier legde ze me uit dat ik niet per se op de 19e het land binnen hoef te komen, vanaf aankomst gaan de 30 dagen pas in. Nu hebben we dus zeker weten 30 dagen voor 3.000 Kazachstaanse kilometers. Dit zou in principe voldoende moeten zijn.

Iets later kwam ik nog een casino tegen en ik besloot hier maar even te gaan spelen. Poker komt er niet van in Tbilisi dus dan maar wat spelletjes hier bekijken en uitproberen. Toch net iets andere regels dan ik ken, wel leuk om zo te zien en niet al te veel geld verloren. Helaas ook geen winst...

De terugweg heb ik maar met de metro gedaan, zonder een kaart en veel Georgische tekens op de muur in de metro. Toch heb ik mijn weg gevonden, niet heel moeilijk met maar 2 lijnen die elkaar op 1 station kruisen.

Tbilisi is een stad met 1,7 miljoen inwoners. Een stad waar ik voor mijn reis waarschijnlijk niet makkelijk door kon komen, nu is het eigenlijk best leuk en voelt het helemaal niet zo groot aan. Na 1 dag voel ik me al redelijk vertrouwd met de gang van zaken hier.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis