Zoals afgesproken zijn we vanochtend om half 8 vertrokken voor een klim van 60 kilometer lengte en een maximale hoogte van 2600 meter. De top van de berg werd door een kilometer lange tunnel doorboord dus hoefden we gelukkig niet nog 400 meter hoger te klimmen.

Het begon aardig. Wat fruit en water gekocht in het eerste dorpje, niet te veel vanwege het gewicht, en de eerste 20 kilometer gingen boven verwachting goed. Na de eerste paar haarspeldbochten kregen we het zoveelste kopje thee aangeboden en dit keer accepteerden we het. Deze man woonde 30 jaar in Duitsland en hier konden we dus goed mee communiceren. Helaas was 1 van de aanwezigen iets te enthousiast over onze aanwezigheid, dat iemand met ons op de foto wil is gek genoeg normaal aan het worden. Deze jongeman besloot in zijn enthousiasme op onze zak fruit te stappen waardoor we ineens heel wat minder voedsel hadden voor de rest van de klim.

We hebben ons gered op koekjes en chocolade, en op water wat we gelukkig wel vaker konden kopen op de berg. Ongeveer 5 kilometer voor de bergtop had ik mijn laatste water op en daarna begon de afdaling relatief snel. Totaal vergeten dat ik geen water had en Phillip had hetzelfde. We zitten nu dus met wat pasta op een campingplek zonder water. Morgen zetten we de wekker op 5 uur. Hopelijk vertrekken we bij dageraad en zien we snel een marktje om wat basisdingen te kopen. Het is nog een kilometer of 70 naar Tehran. We zullen dit morgen bereiken, als onze informatie klopt hebben we zelfs nog 20 kilometer af te dalen voordat we aan de vlakke laatste kilometers beginnen.

De dag was zwaar, ik ben nog nooit hoger geweest met de fiets, maar ik ben er achter gekomen dat ik bergen beklimmen best leuk vindt. De uitzichten die je op bepaalde momenten hebt zijn fantastisch en na de tijd de afdaling maakt al het afzien helemaal goed. Een mooie dag is bijgeschreven aan deze reis.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis