De wekker stond maar liefst op 6 uur vanochtend en eindelijk was het zo ver; Phillip was klaar terwijl ik nog steeds met mijn tent aan het stoeien was. Hopelijk vindt ik voor de nieuwe tent een snelle opruimmethode. Dat zal vast lukken als ik hem wat intensiever ga gebruiken.

We gingen uiteindelijk om 9 uur weg met volle magen en veel energie om richting de bergpas te gaan. Het weer zat weer goed mee en we maakten aardig wat kilometers in de ochtend. Op een gegeven moment zagen we een theehuis aan een strand waar wifi aangeboden werd. Na 3 dagen weer even checken of er nog nieuws is en een teken van leven geven is ook wel goed lijkt me.

Rond half 3 kwamen we aan bij de afslag naar Tehran. Ons doel was 25 kilometer na deze afslag en we hadden eigenlijk geen idee hoe veel klimwerk het zou worden. Uiteindelijk bleek het allemaal mee te vallen, we zijn tot ongeveer 500 meter geklommen en hebben een accomodatie gevonden. Na 2 huisjes zonder verwarming of warm water boden ze ons een huisje aan die aan deze basisbehoeftes voldeed. Dit noemen ze een camping maar als we onze tenten opzetten hebben we geen toilet of douche dus een huisje is hier wel aan te raden als je besluit te betalen voor een overnachting.

Tijdens het eten merkten we dat mijn achterband leeg begon te lopen. Gelukkig hadden we de fietsen mee naar binnen genomen dus merkten we het vandaag nog. Morgenvroeg gaan we wederom voor een vroeg vertrek. We gaan proberen het hoogste punt te passeren en alles wat we extra doen zal het overmorgen makkelijker maken om Tehran te bereiken. Ik hoop eigenlijk nog op een flink stuk afdalen voor dat het donker wordt omdat ik best bang ben voor de temperaturen op die hoogte. Het plan is in ieder geval om nog 1 keer de tenten op te zetten.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis