De wekker ging vanochtend erg vroeg. Om half 7 zaten we nog een beetje slaapdronken op de fiets om onze afdaling voort te zetten. Omdat we weinig gegeten hadden waren we wel blij dat we naar beneden konden in plaats van dat we weer moesten klimmen.

Snel kwamen we een bakker tegen en even later konden we ook nog water halen en dus waren we weer volledig op schema. Het bleef op een gegeven moment lang vlak en ik was bang dat het een lange 100 kilometer naar de stad zouden worden. Gelukkig vervolgde de afdaling zich en we daalden af tot een dorp ongeveer 30 kilometer voor Tehran.

We hebben in dit dorp een heerlijke brunch gehad, wat we gegeten hebben weet ik niet maar het heeft me uren lang een vol gevoel gegeven. De rit in de stad is er 1 om niet snel te vergeten. Het was goed dat we ongeveer om 2 uur de stad binnenkwamen en uiteindelijk rond half 5 het hostel hebben bereikt waardoor we de ergste drukte hebben kunnen ontwijken.

Het kostte even tijd voordat ik het verkeer in deze stad kon lezen maar na enige tijd begon ik er plezier in te krijgen. Om enkele voorbeelden te geven; als je links van de snelweg moet zijn moet je de afslag voorbij rijden, een u-bocht maken (op een 4-baans weg) en van links invoegen. Dan is het zaak op tijd naar de rechter baan te komen om de afslag te nemen. De afslagen zijn hier 2 baans, de linker 2 banen zijn altijd rechtdoor. Handig voor auto's maar voor fietsers is het best een uitdaging om vanaf de vluchtstrook 2 banen over te steken waar chauffeurs al bellend en sms'end met 100 per uur niet aangeven waar ze heen willen.

De volgende fietsdag zal ik waarschijnlijk alleen zijn. Phillip zijn trip zit er na vandaag op. We zullen nog enkele dagen in Iran samen zijn om het land de verkennen als 'echte' toeristen. Gezien zijn archeologische studie zijn er een heel aantal zaken die hij graag wil bezoeken en ik hoop dat hij me er meer over kan vertellen als ik daar ben. Ik zie uit naar India maar ik ben ook blij dat ik nu een week vrij heb, mijn lichaam kan wel weer wat rust en herstel gebruiken.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis