Over de weg kan ik vrij kort zijn; het is een lange, relatief rechte, weg tussen de kust en de snelweg in. Af en toe een heuveltje over maar voor de rest erg eentonig. Het landschap is helaas ook niet heel bijzonder en ik verwacht de komende 3 á 4 dagen niet heel veel verandering.

Vandaag ben ik de 300 fiets uren grens alweer gepasseerd, een mooie camping, paradiso genaamd, zag ik iets eerder dan ik gepland had om te stoppen. Het scheelde een kilometer of 10 maar het zag er zo goed uit dat ik besloot te stoppen.

Warempel, maar liefst 3 fietsers stonden op een veldje bij elkaar. Allemaal uit Duitsland, 1 koppel dat naar Istanboel heen en weer fietst en een solo fietser die naar Nieuw Zeeland fietst en daarna nog 'even' Zuid Amerika aan doet. Ondanks dat ik daar om half 2 aankwam moesten ze alle drie nog vertrekken. Hm, interessant ritme. Ze geven niet zo gek veel om de snelheid en zullen er nog een stuk langer over doen om Istanboel te bereiken. Ach ja, iedereen zijn eigen plezier en eigen tempo.

Omdat ze alledrie nog gingen vertrekken besloot ik ook nog maar 1 camping verder te gaan. Misschien dat daar gedoken kan worden, zou leuk zijn. Helaas is dat hier niet mogelijk, de camping is prima voor elkaar en een goede uitgangspositie voor weer een doorgangsetappe morgen. In 2 dagen ben ik in Alexandroupolis als ik mijn planning aan kan houden.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis