Tja, zoals de titel zegt; daar zit je dan. Ik heb mijn reisgenoot aangestoken en nu is hij dus aan de beurt om ziek te zijn. Het ontbijt in dit hotel is super! Eigenlijk alle lekkere dingen die ik de afgelopen weken in Turkije heb leren kennen staan hier in een buffet uitgestald. Wat een straf toch om hier je laatste dagen in Turkije door te een brengen.

Na het ontbijt even wat onderhoud spullen voor mijn fiets gezocht in de stad en daarna naar de kapper die ik gisteren gevonden had. Dit deel van de Turkse cultuur snap ik nog steeds niet, we hadden 8 lira afgesproken, en dan betaal je en dan neemt hij maar 7 aan. Ik snap echt niet waar dit soort dingen op gebaseerd zijn.

Omdat Philip wat ziek is hebben we veel tijd in de kamer doorgebracht. Rond half 3 ben ik nog even naar de ptt gelopen, de bedoeling was alleen checken of het toch niet vandaag aangekomen was maar uiteindelijk heeft de chef weer een uur voor me rondgebeld waar mijn pakket zich bevond. Nog steeds in Samsun.

Morgen zou de chef me bellen als hij meer wist, hij zou in ieder geval regelmatig het systeem checken op mijn track en trace nummer. Omdat de vriendin van Philip overmorgen in Batumi aankomt hebben we afgesproken dat hij morgen vroeg daarheen fietst, een tocht van ruim 120 kilometer. Ik ga hem achterna in de hoop dat ik morgen nog op een redelijk tijdstip kan vertrekken hier. Voor mij is het geen probleem als ik het hostel in Batumi niet bereik, ik heb eigenlijk niet iets speciaals met die stad.

Als het pakket niet in Rize aankomt morgen heb ik een groter probleem. De kosten van het hotel zijn redelijk hoog, voor 1 persoon zal het vast niet goedkoper worden. Ik hoop dus echt dat ik deze stad morgen verlaten heb. Of ik dan in de avond alleen ben, geen idee. Dat hangt helemaal af van hoe zwaar de 120 kilometer naar Batumi zijn.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis