We hebben gisteren het verhaal van mijn pakket aan iemand uitgelegd die tweetalig is opgevoed, met Duits en Turks. Vanochtend bij het postkantoor bleek dit een goede voorbereiding want niemand daar kon Engels of Duits.

We hebben onze Duits sprekende vertaler wakker gebeld en ongeveer anderhalf uur was de beste optie waarheid geworden; de bestemming van het pakket is aangepast naar het postkantoor in Samsun en het hostel heeft totaal niks meer in te brengen, voor zover wij de situatie nu in kunnen schatten. Als het goed is haal ik binnen een week mijn pakket op van het postkantoor en dan is het voor mij nog een soort van erezaak om mijn geld van het hostel terug te krijgen, ik had ze namelijk een zeer redelijke vergoeding gegeven om het pakket door te sturen.

Iets na elven reden we dan het dorpje uit waar ik in zo'n korte tijd van ben gaan houden. Het gaat er allemaal zo gemoedelijk aan toe en ze zijn allemaal zo oprecht geïnteresseerd. Waarschijnlijk komen we meer van dit soort plekken tegen. Volgende week is er 4 dagen lang offerfeest in Turkije, aan voedsel dan geen gebrek volgens de informatie.

Doordat we vandaag weer zo laat op de fiets zaten hebben we maar een kleine 70 kilometer kunnen afleggen. Vlakke stukken waren niet altijd relaxed door de wind en ondanks dat we behoorlijk aan het klimmen wennen blijft het vertragend werken. Morgen zullen we in ieder geval de kust weer bereiken.

We hebben de tentjes weer ergens langs de weg opgebouwd en het plan is om morgen maar weer eens op tijd te vertrekken. Zo kunnen we wat kilometers goed maken, we liggen nog op een goed schema om Baku op tijd te bereiken maar ondertussen komt de vriendin van Philipp nog naar Georgië om een week met hem door te brengen. Zo is er dus een deadline bijgekomen, 1 oktober moeten we proberen de grens de passeren. Volgens mij goed te doen!

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis