Nadat de problemen in Tehran begonnen met het visum gingen er in mijn ogen iets te veel dingen mis. Ik heb regelmatig gedacht om het op te geven en te besluiten dat Zuid Oost Azië niks voor mij is. Nu ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan.

De afgelopen dagen heb ik bij mijn host doorgebracht in Mumbai. Wat is het prettig om een plek zo ver weg 'thuis' te kunnen noemen. In het complex waar hij woont wonen ongeveer 1.500 mensen. Dit aantal heeft als voordeel dat er in het complex een aantal faciliteiten zijn zoals een groot zwembad, fitnessruimte en nog andere dingen. Ik heb de afgelopen dagen de tijd genomen om stap voor stap op te schrijven wat ik allemaal nodig heb voordat ik door kan fietsen en gisteren heb ik ongeveer 100 kilometer met het OV door de stad gereden om de laatste dingen te kopen.

Met en duidelijk doel en goede adressen is het navigeren door de stad niet heel lastig en toen ik terug was met alle spullen was ik best trots op die prestatie. Bij het eerste adres, een fietsenzaak, kwam ik wederom iemand tegen uit Berlijn. Hij heeft vannacht ook bij mijn host geslapen nadat ik hem zijn contactgegevens had gegeven. Hij had in Iran samen met Samuel gefietst voor 2 weken, dezelfde Samuel waar ik in Turkije een week had gefietst.

Ik heb mijn fiets nu bijna volledig in elkaar zitten. Ik heb 1 fout gemaakt bij mijn inkopen, het ventiel van alle 3 nieuwe binnenbanden is net te groot waardoor ik alleen nog 1 band moet vervangen. Dit gaat mijn host voor me inruilen zodat ik, wanneer ik uit Thailand terugkom, snel op de fiets kan stappen.

Nu zit ik weer op het treinstation te wachten op de trein die me naar New Delhi brengt. Dit maal heb ik een hostel geselecteerd en weet ik zeker dat ik daar uit kom. Dan heb ik alsnog 5 dagen om de stad te bekijken en ben ik klaar om de 13e naar Bangkok te vliegen. 'I love it when a plan comes together!'.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis