Na een korte nacht zat ik om 8 uur weer op de fiets. Hiervoor had ik mijn tas ingepakt en klaar gezet. Alles wat ik nu hoefde te doen was de fietsenmaker vinden, pedalen los laten maken, fiets uit elkaar halen en de rest van mijn spullen bij de receptie afgeven. Om 4 uur op het station staan en dan is de dag geslaagd.

Snel was ik bij de fietsenmaker. Ik ken de weg en ik kan steeds sneller door het verkeer navigeren. Helaas had de fietsenmaker ook problemen om de pedalen te openen. Uiteindelijk met bruut geweld zijn de pedalen losgekomen, hierbij zijn de pedalen wel kapot gegaan maar ze zijn in ieder geval los en dat is het belangrijkste.

Voor de weg terug naar het hostel kreeg ik voor 5 dollar een paar pedalen die ik in India weg kan gooien. Bij het busstation wou ik toch nog een keer proberen met de fiets in de bus te gaan dus dit keer vroeg ik toestemming aan 1 van de medewerkers. Hij herkende me van het grote karton, toen ik hem zei dat ik nog 1 keer overlast kwam bezorgen moest hij lachen en hielp hij me een bus in. Hier keken de mensen weer vreemd op en bij mijn station was de bus al weer overvol en ik stond in het midden van de bus.

Geen probleem, ik kondigde aan dat dit mijn station was en iedereen hielp mee om mij en de fiets eruit te krijgen. En niemand leek boos, ze leken het zelfs wel leuk te vinden om zo'n rare buitenlander in de bus te hebben.

Ik heb een kilometer of 10 gewonnen met deze actie en ik was om ongeveer half 1 terug. Niet veel tijd maar de fiets ging gelukkig snel uit elkaar en paste nu in de doos. Snel dichttapen douchen en spullen afgeven bij de receptie.

Om 2 uur vertrokken we naar het treinstation. Ook dit ging weer moeilijk. Blijkbaar was het station gesloten waar wij op een andere lijn wouden overstappen en in plaats van ongeveer 6 stations met 1 overstap moesten we nu 10 stations met 3 overstappen doen. Uiteindelijk kwamen we om half 4 aan bij het treinstation maar ik had sinds het ontbijt geen tijd gehad om iets te eten. Een half uur over dus. Snel wat rijst gegeten en het station in. Nog 10 minuten, we kunnen het halen. Bij het inchecken werden we doorverwezen naar de 'paspoorpolitie'. Met de handtekening van deze beste man mochten we inchecken en konden we aan boord. 5 minuten later vertrokken we. Missie geslaagd dus, al was het krap.

In de trein delen we de cabine met een Maleisisch meisje van ons hostel en een gezin uit Sharaz. Dat is de eindbestemming van deze trein. Dit gezin heeft voedsel mee genomen voor de hele cabine en we hebben de hele avond genoten van locale gerechten. Het is heel gezellig en ook lekker, en we hebben morgen een plek om te slapen in Sharaz.

Als de trein om 7 uur in de ochtend aankomt kunnen we een taxi naar Persipolis nemen en morgenavond zijn we welkom bij dit gezin thuis. Daarna kunnen we in fases terug gaan richting Tehran.

Al met al heb ik nu een paar stressvolle dagen achter de rug en ik ben niet zeker of het allemaal lukt met mijn visa. Nu in de trein is er niks wat ik hieraan kan doen en ik ga gewoon genieten van wat er op mijn pad komt. Zodra ik terug ben bij het hostel is het vroeg zat om weer te stressen als het dan nog niet rond is.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis