We wisten dat we vandaag een heerlijke vlakke etappe voor de boeg hadden en de planning is best simpel. We willen 3 maal 100 kilometer rijden en dan zondag avond in Trabzon aankomen.

Omdat we niet veel uren op de fiets zouden zitten zijn we pas om 10 uur weggefietst. In zo'n korte tijd heb je toch een connectie met aardig wat andere gasten op de camping en morgenmiddag gaan we bij 1 van hen langs. De voetballer waar ik eerder over schreef woont in Trabzon en misschien kunnen we zijn nummer ook krijgen om daar te overnachten.

We stonden bij een tankstation water bij te vullen toen we een andere toerfietser zagen passeren. Even later de achtervolging ingezet en het bleek voor de verandering weer een Duitser te zijn. Hij gaat ook naar Georgië en daarna via Iran naar Dubai en vanaf daar vliegt hij naar India om eigenlijk weer mijn route op te pakken. Een zeer interessante route waar ik niet echt naar gekeken heb.

We besloten met zijn drieën verder te gaan en ik moet zeggen dat ik het wel fijn vind om zo een groepje te vormen. De weg is goed en de pauzes worden een stuk leuker zo. Waarschijnlijk laten we onze nieuwe reisgenoot snel achter, visa verplichtingen zullen hem ongeveer een week in Trabzon laten en die tijd hebben wij niet. Misschien tref ik hem later op de route nog.

We zijn er in geslaagd om vandaag 105 kilometer af te leggen, volgens mij hebben we dat met een gemiddelde van ongeveer 30 gedaan en een heleboel pauzes. Het is wel heel relaxed alleen op deze snelheid en zo dicht op elkaar is het niet mogelijk foto's te maken. Er is ook nog niet veel te fotograferen, we zitten eigenlijk de hele dag op de snelweg en nu hebben we de tenten op het strand vlak naast de snelweg opgezet. Hopelijk komen we morgen op de oude weg terecht, dat is een parallelweg die we min of meer voor ons zelf hebben als de informatie juist is.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis