Na de regen van gisteravond ben ik het dorpje in gefietst. Ik wist dat er een apotheek was dus even mijn lichaamsgewicht gecheckt. Ik was op het begin van de reis 75 kilo, nu nog 68,5. Met dat gegeven ging ik richting een fast food tentje. Daar kwam ik Christian tegen, een man uit Duitsland die al door heel (west) Europa heeft gefietst als ook midden en noord Amerika. Hij fietst naar zijn vriendin toe die op een eiland in Griekenland op hem zal wachten voor een week vakantie.
Samen hebben we wat gegeten en tijdens het eten de routes naast elkaar gelegd. Tot aan Tirana hebben we dezelfde route gepland. Enige probleem was dat hij gisteren al een hostel geboekt had in Dubrovnik en ik wou uit financieel oogpunt niet in de stad overnachten. De goedkoopste mogelijkheid is 26 euro terwijl 15 kilometer verder een camping is voor rond de 10 euro.
Samen zijn we vanochtend vertrokken voor de 30 kilometer naar Dubrovnik. Mijn plan was om de fietsen bij zijn hostel te stallen, dan de stad samen te bekijken en afspreken om elkaar ergens in Montenegro weer te zien. Terwijl ik op zijn check in bij het hostel wachten riep Christian dat ik mijn id-kaart moest laten zien. Hij gaf een bed voor me gereserveerd voor vanacht onder het motto; makkelijker om samen naar Tirana te fietsen als ik hier ook slaap.
Zo heb ik dus een best luxe overnachting in een hostel in Dubrovnik en een ervaren fietspartner voor de komende 4 á 5 dagen.
De middag hebben we veel trappen in 'old town' Dubrovnik beklommen. Toch een bijzonder binnenstad zo tussen de dikke muren. Veel toeristen maar dat hadden we wel verwacht. Al met al is het een goede keuze dat ik niet de stad gewoon voorbij gefietst ben en heb ik een lekker rustig dagje gehad.
Morgen hoop ik Montenegro te bereiken, dat is minder dan 100 kilometer dus dat moet geen probleem zijn. Toch heb je met zijn tweeën meer kans op vertraging dus we zullen zien hoe het gaat om samen te fietsen. Hopelijk kan ik de komende dagen veel leren Door de ervaring van Christian.
Geschreven door SjoerdNijkampOpReis