Hier in Loule zit een winkeltje en die meneer die heeft Sandra vorig jaar uitgenodigd om in zijn pottenbakkerij te komen kijken. Vandaag sturen we bericht en we mogen om 3 uur komen kijken. Sandra en ik natuurlijk want de heren zetten we dan af in de ballenbak.

Maar eerst ontbijt en op naar de gipsy markt. Daar moet je geweest zijn 😉. Willem zet ons voor de deur af want het is er retedruk. En hij gaat ergens koffie zitten te drinken. We gaan met zijn drietjes de markt op en pfff...wat een zooi zeg! Allemaal dezelfde soort kramen met nepkleding, neptassen en snuisterijen. Eigenlijk niks aan maar we kunnen het van de bucketlijst afstrepen. We zoeken Willem op die net aan zijn koffie zit en Sandra neemt nog even een zak met Churro's.

De Lidl is het volgende bezoekje omdat onze voorraden bijgevuld moeten worden. En weer op naar de Quinta om nog even bij het zwembad te relaxen.

Kwart over 2 gaan we richting Quarteira om de mannen in de ballenbak...lees Heineken café, af te zetten. En dan begint de ladies roadtrip. Op naar de pottenbakkerij.

We parkeren in een achteraf straatje en de meneer staat ons al op te wachten. We krijgen een uitgebreide uitleg over het kleiproces met de bruine klei. Van de pers met mallen erin tot de betere handgemaakte producten die hij ons demonstreert. Een goede waterkan leren maken kost ongeveer 6 jaar. Pottenbakken leer je niet zomaar. En als je dacht dat we snel weer weg zouden kunnen....vergeet dat maar. Natuurlijk moeten we het ook zelf leren. Sandra begint en krijgt een kleischort voorgehouden. De meneer leert hoe we gas moeten geven en dat er ook genoeg water bij moet, maar ook niet te veel. Het zit hem helemaal in de focus en de nuances. Sandra maakt een bord en de meneer geeft aan dat hij hem af zal maken zodat ze hem de volgende keer kan ophalen.

Dan is ondergetekende aan de beurt. Schort voor en tsja, te klein om zittend bij het gaspedaal te kunnen. Dus staand aan het werk. Ondertussen is het bord van Sandra ingeklapt en kapot gegaan. Te dun dus. Straks opnieuw! Maar ik ga heel behouden aan het werk, ondanks dat ik wel een keertje de klei doormidden kneep. Ik maak een potje wat ik al heel knap vind. Met hulp natuurlijk. Het is ook wel heel rustgevend om te doen. Mijn potje wordt later klaargemaakt met zonnebloemen voor een volgende keer.

Ondertussen is het Sandra ook gelukt om een schaaltje te maken. We kneden als professionals. We hebben ook filmpjes en die komen op facebook te staan. Voor de liefhebbers 😉. Na nog een uitleg te krijgen over het afbakken en glazuren gaan we iets doen waarvoor onze moeders gewaarschuwd hebben. Ga niet met vreemde mannen mee. Maar natuurlijk hebben we niet goed geluisterd en gaan we op pad. Achter de meneer aan richting zijn huis, aan de andere kant van Loule. Een supermooie omgeving met veel citroenbomen en tsja....hij komt aankopen met een mamahond met 2 pups. Nou, we zijn verkocht he?

We krijgen uitleg over de witte klei die in mallen wordt gegoten. Zijn dochter beschilderd alles en zit daar te werken en visjes en zonnebloemen te schilderen. Ook al zo heel aardig. Ondertussen rennen de pups rond onze benen. We leren nog meer over de witte klei en de glazuur en aan het eind krijgen wij beiden een mooie bloem van klei. En als we willen kunnen we ook nog citroenen meekrijgen van zijn bomen. We beloven zaterdag in Loule in de winkel langs te komen en dan trakteert hij op koffie.

Wij slingeren door het mooie landschap terug naar Quarteira waar de heren nog steeds in de ballenbak zitten. Nog even gezellig daar bij de Heineken bar gezeten en wat gegeten en gedronken voordat we weer afzakken richting de Quinta. Daar aangekomen spelen Robin en ik nog even een paar potjes tafelvoetbal. En ja, ik verloor met 15 tegen 6. We wilden eigenlijk tafeltennissen maar daar waren geen goede balletjes voor. Anders had ik natuurlijk wel gewonnen! 🤣.

Willem heeft de barbeque opgestookt en we liggen op tijd in bed na een hele leuke en voor Sandra en ik, een leerzame dag!

Geschreven door Christelopavontuur