Weer rustig wakker geworden na heerlijk geslapen te hebben. Zelfs uitgeslapen tot half 8. Dat is al heel wat voor mij. Na even een douche te hebben genomen krijg ik het sein van Willem dat het ontbijt klaar staat. Hij heeft het ontbijt gewoon opgehaald uit de eetzaal en intbijten we gewoon op ons terrasje. Dat is pas vakantie!

Gisteren hebben we bij de receptie gevraagd of het mogelijk is om 2 nachten langer in het chateau te mogen blijven. Maar ze zitten echt volgeboekt. Nu kwam vanmorgen het bericht dat na veel pas en meetwerk we kunnen blijven maar we wel 2x van kamer moeten wisselen. Dit was het nieuws waar Willem mee aan kwam toen hij het ontbijt ging halen. Nadat we even overleg hebben gepleegd ga ik naar Laetitia om te melden dat dit geen probleem is. We vinden dit chateau allebei een hele fijne plek dus een tas in een andere kamer zetten is zeker geen probleem. We krijgen voor één van die kamers zelfs korting omdat dat niet een hele mooie kamer is. Ach, we slapen er alleen maar.

Na het ontbijt weer op pad. Richting Omaha beach, tenminste, de omgeving. Als eerste het Overlord Museum.

Het OVERLORD MUSEUM ligt op 500 meter van de Amerikaanse begraafplaats van Colleville-sur-Mer en het beroemde strand van Omaha Beach, en maakt u een unieke collectie van meer dan 10.000 stuks te ontdekken, die de geschiedenis van de Slag bij Normandië tot de bevrijding van Parijs traceert. De 6 aanwezige legers worden daar gestandaard dankzij levensgrote wederopbouw, waarbij de persoonlijke effecten van soldaten en meer dan 40 voertuigen, tanks en wapens worden geassocieerd.

Hier zijn we wel weer even zoet. Na het museum drinken we een bakkie koffie bij een kraampje en verkennen we nog even de omgeving rond het museum.

Weer in de auto rijden we een beetje door het Franse landschap. Slingerende weggetjes en authentieke dorpjes. In Saint Laurent sur mer eten we een halve baquette met een soort braadworst. Beetje lichte lunch vandaag.

Next stop: Pointe du Hoc.

Pointe du Hoc is een locatie op een klif langs de Normandische kust in Noord-Frankrijk, in Saint-Pierre-du-Mont. De rots bevindt zich tussen Omaha Beach en Utah Beach. Aan de voet ervan bevindt zich een smal keistrand van een tiental meters breed, waarna Pointe du Hoc 30 meter boven de zee uitsteekt.

In de Tweede Wereldoorlog werd dit punt bestreken door Duitse bunkers en kanonnen. De Duitsers hadden zes 155 mm kanonnen geïnstalleerd om de landingsstranden te verdedigen. Op 6 juni 1944, tijdens landing in Normandië, was Pointe du Hoc een doelwit van de geallieerden om de bedreigde stranden te vrijwaren van het dreigende geschut van de 155 mm scheepskanonnen. Deze moeilijke en zware missie werd toevertrouwd aan de US 2nd Ranger bataljon onder leiding van luitenant-kolonel James Earl Rudder. Er zou 225 man landen op het strand die de kanonnen moesten vernietigen.

De dagen voorafgaand aan de landing werd Pointe du Hoc zwaar gebombardeerd. Door deze bombardementen hadden de Duitsers de 155 mm kanonnen verder landinwaarts geplaatst, hetgeen de Rangers niet wisten. Om 7 uur in de morgen bereikten de Rangers de voet van de 30 meter hoge kliffen, die door de Duitsers vanuit bunkers werden verdedigd. Met behulp van touwladders en met mortieren omhoog geschoten enterhaken met touwen, slaagden de mannen erin tegen de kliffen op te klimmen, de Duitsers uit te schakelen en een strategische positie in te nemen. Men ontdekte echter dat de kanonnen uit de bunkers weggehaald waren. De Rangers verzamelden zich boven en enkelen gingen op zoek naar de artillerie. Deze werd al vlug gevonden en vernietigd. De lastigste periode kwam na de aanval op de klif. De groep bleef twee dagen geïsoleerd en moest verschillende Duitse tegenaanvallen afslaan om de positie onder controle te houden. In de ochtend van 7 juni bedroeg het aantal inzetbare manschappen 90 tot 100 man, waarvan velen lichtgewond waren. Opgesloten tussen de bunkerresten hadden ze geen voedsel meer en zaten ze krap in hun munitie. Later die dag arriveerden uiteindelijk enkele versterkingen en konden de Duitsers definitief worden teruggedrongen.

Indrukwekkend om te zien. En weer een puntje van onze "nog te zien checklist".
Op naar Quineville om even rustig bij te komen van weer een gevuld dagje. Gewoon even een boekje lezen voor Willem. Ik kijk de Formule 1 vrije training en we zien het later wel weer.

Nadat Willem alle bomen in de omgeving heeft omgezaagd (hij lag te snurken) gaan we toch maar weer op pad om eten te scoren. We gaan naar Saint Vaast La Hougue. Restaurant Le Detour. Natuurlijk weer te veel gegeten en op het moment van schrijven lig ik languit op bed uit te buiken. Willem heeft nog even een cappuccino opgehaald uit het chateau. Nog even lezen en dan is er weer een mooie dag voorbij. Bonne nuit!

Geschreven door Christelopavontuur