Na compleet van de wereld te zijn geweest afgelopen nacht toch weer op de standaard tijd wakker geworden. 7 uur is 7 uur. Dus maar even aankleden en naar buiten.

Het is nog pikkedonker, 4 graden, dus erg koud. En dat op mijn teenslippertjes. Misschien een beetje overdreven maar ik zou en moest de zon op zien komen. Dus een beetje die- hard bijt door de zure appel heen en blijft zitten. Langzaamaan word het licht. De Pyreneeen zijn nu goed zichtbaar. En ik bevries langzaam. Na een uur buiten te hebben gezeten maar even koffie halen. Willie is ook weer bij kennis en ik bedien het koffie apparaat. En weer naar buiten. Gewoon genieten. Ondertussen heeft Hans het ontbijt klaar en genieten we van stokbrood, croissants en weer koffie.

Suzanne geeft een hele serie met tips en een kaart met de plaatsen waar we heen kunnen. Echt wel veel leuke dingen. Van de lokale markt tot D'Artagnan, Romeinse opgravingen en natuurlijk Armagnac. Gewoonweg te veel om op te noemen dus ik ga proberen alles maar weer per dag te vermelden.

Maar vandaag, voordat we op pad gaan, wil ik even zonnebloemzaadjes verzamelen. Voor het huis ligt een heel groot veld waar normaal ook zonnebloemen staan. Deze zijn er vorige week af gegaan en hele zwermen met duiven doen zich nu te goed aan de zonnebloem pitten. En natuurlijk wil ik deze zonnebloemen in mijn tuin! Dus het veld in. Ik hoefde niet ver om twee koppen te vinden die boordevol met zaad zaten. Samen met Willem de zaadjes geoogst, het kaf er af en netjes in een zakje gedaan. Wel een poepzakje want dat was het enige wat ik bij mij had. Maar dat mag de pret niet drukken. Even een uurtje relaxed in het zonnetje. Mooi om de dag te beginnen.

En ja, dan is het ook ineens half 1. Toch maar eens op pad. In eerste instantie zouden we een wandeling gaan doen. De weg naar Laressingle. Onderweg al veel leuke dingen gezien, mooie uitzichten, Armangac huizen etc. Als ik zelf had gereden was ik nooit op de plaats van bestemming aangekomen. Wat een mooi gebied. Maar hoef nu alleen maar rond te kijken en te genieten. Aangekomen in Laressingle is er een soort van vesting. Het weer is zalig dus even rond kijken en foto's maken. Even Willem aan het kruis nagelen en daarna weer door!! De wandeling is er niet van gekomen want we lopen tegen een soort Romeins fort aan waar allemaal aanvals werktuigen staan. Een super enthousiaste Fransman probeert in een mengsel van Frans/Engels/Nederlands ons uit te leggen wat we gaan doen. Willem en ik beginnen in een soort hamsterrad om een palle met stenen omhoog te krijgen. Daarna als een soort Paard van Troje een houten muur, die we zelf met militaire precisie hebben opgebouwd, weer met die balk neergehaald. Daarna een soort van sling shot, met stenen. Pijl en boog schieten, verkleden, munten slaan, in het cachot. Onze hyper Fransman doet zijn stinkende best om ons uitleg te geven en te vermaken. Superleuk.

Volgende stop: Villa Gallo-Romaine. Een Romeinse opgraving waar ze 30 jaar aan bezig zijn geweest om de boel tevoorschijn te toveren. De mozaieken zijn prachtig bewaard gebleven. De heren geloofde eerst niet dat het echt oud was. We lopen de plattegrond en proberen met het boek erbij om te ontcijferen wat wat is. Het badhuis, het sportveld, waar later een kerk werd gebouwd en een begraafplaats was. Interessant om te zien.

En dan is het ook ineens het einde van de dag. Willem liep een beetje te morren want had weer een lunch gemist. Op zoek naar een plekje om even wat lekkers te drinken. Dat is niet makkelijk omdat het maandag was en op maandag is bijna alles gesloten. En Willem beloofd dat hij op dinsdag echt zijn lunch gaat krijgen. Dus eerst wat te drinken gehaald bij de opgraving en op zoek. Het is een soort escape room. We volgen bordjes en komen langs gesloten etablissementen. En ja...in de verte doemt er een terras op, er zitten mensen....nu nog daar komen. Even parkeren en hoppa...terras! We bestellen een fles witte wijn en wat bij de borrel. Dat kennen de Fransen niet echt maar hij heeft het voor elkaar gekregen. Achter ons zit een Fransman ons uitgebreid te bekijken. Met zijn wijntje, petje op en sigaretje. Rare toeristen zie je hem denken.

Na de fles leeg geslobbert te hebben gaan we weer op pad. Richting La Chouette. Met de nodige omwegen door de omgeving, mede oorzaak de eenrichtingswegen en de navigatie die dat niet snapt, komen we toch aan op de plaats van bestemming. Hans wacht ons al op en na een wijntje met de Portugese ham die Willem heeft meegenomen, gaan we door naar het diner. Suzanne heeft weer heerlijk gekookt en na een gezellig samenzijn met een borreltje en het vertellen van verhalen gaan we rond middernacht tevreden richting onze bedjes. Het was een gezellige dag. Op naar de volgende!

Geschreven door Christelopavontuur