Heerlijk geslapen in de B en B. Om half 9 heeft Didi het ontbijt klaar. Verwennerij hoor!

Nu omgeving Verdun verkennen. Als eerste richting Fort de Douaumont.

Maar voordat we daar aankomen rijden we ineens langs een Duitse begraafplaats. Daar gaan we even kijken. Vrij sober maar heel netjes. Wat ik bijzonder vond was dat er tussen de Duitsers ook Joodse soldaten lagen. Dat was iets wat ik niet had verwacht. Maar in de eerste WO vochten ook veel Joodse soldaten in het Duitse leger en hadden op die manier hun plekje veroverd. De geschiedenis hierachter is nog iets om mij in te verdiepen.

Het Fort van Douaumont is niet het sterkste of grootste fort in de regio van Verdun, hoewel het een lengte heeft van 400 meter en het enkele kilometers tunnels heeft op twee niveaus. Het blijft een van de meest uitgestrekte forten van de Place de Verdun met een oppervlakte van drie hectare.

De artillerie bestaat uit een koepel van 155 mm type Galopin, een koepel voor 75 mm en zogenaamde "Bourges" kazemat gewapend met twee kanonnen van 75 mm op affuit, een zwakkere bewapening dan de forten Vacherauville (twee koepels van 155 mm, een van 75 mm en twee zogenaamde "Bourges" kazematten) en Rozelier (met dezelfde bewapening als Douaumont, maar met meer kanonnen op de periferie).

De betonnen overkoepeling van Fort Douaumont was meer dan zes meter dik (stenen, zand, speciaal beton en aarde), maar is grotendeels verdwenen als gevolg van de verschillende bombardementen en het verwijderen van zand tijdens de Duitse bezetting gedurende de Eerste Wereldoorlog. Het fort bood verblijfplaats aan ongeveer 800 man, maar in 1916 waren er soms wel tot 3300 man in het fort.

Na de herinname van het fort door de Franse troepen werd een groot aantal werken ondernomen om het te versterken en de verdediging te verbeteren. Bijvoorbeeld werden in de centrale gang schermmuren gemetseld voor machinegeweren. In sommige 'niches' zijn trappen die toegankelijk zijn via de onderste verdiepingen.

Ondanks de bombardementen bleef het lawaai in het fort diffuus en dof, doordat de granaten buiten het fort ontploften en niet konden doordringen in de vitale functies van het fort.

Indrukwekkend en weer totaal anders dan het stukje WOII. Even lunchen en daarna naar Ossuaire de Douaumont. De "bottenkerk".

LDouaumont's is een monument voor de herinnering aan de Franse Soldaten stierf in 1916 tijdens de Categorie: Slag bij VerdunHet is gelegen in de gemeente van Douamont - Vaux, een paar kilometer van Verdun, in het departement van de Maagd in de regio Grote Oost.

LOssuerie is ontworpen in de nasleep van de1918 Wachterij op initiatief van Mgr Charles Ginisty, Bisschop van Verdun. Het is niet gecguleerd 7 août 1932 door de president van de Republiek herbergt zij de resten van 130.000 onbekende soldaten, Frans en Duits. Het is de plaats van een van de symbolen van deFrans-Duits Vriendschap : de Handshake van François Mitterrand en Helmut Kohl de 22 septembre 1984Het is geclassificeerd als... Historische Monumenten de 2 mai 1996.

Voor de ossuaire, de Nationale Necropolis Douaumont brengt 16 142 samen Tomks Franse soldaten, voornamelijk katholiek, waaronder één Vierkant 592 stelen Moslim SoldatenHet militaire begraafplaats bevat ook twee herinneringen die zijn gewijd aan soldaten van Joodse en moslimdenominaties.

Heel bijzonder gebouw waar we natuurlijk ook weer een kaarsje hebben gebrand. Binnen mochten we geen foto's maken dus de foto die er bij zit komt uit het boekje.

Next stop: Tranchee des baionnettes.

De loopgraaf van de bajonetten is een illustratie van het meerjarige litteken dat in het Franse nationale geheugen wordt achtergelaten door de Grote Oorlog in het algemeen en door de Slag om Verdun in het bijzonder. In de onmiddellijke naoorlogse verhalen, ontworpen door de Franse rug[4], een rechtvaardiging voor het verlies van soldaten ten ten behoeve van de verdediging van de Patria in de strijd een posteriori zo ijdel als het moorddadig is.

Het overschrijden van de rekeningen en interpretaties van de vaak twijfelachtige feiten illustreert de loopgraaf van de bajonetten het offer en het martelaren van de Franse soldaten in Verdun.[4]Het is van een eminent symbolische aard zoals samengevat door commandant : Als ik werd gevraagd welke speciale titels de loopgraaf van de bajonetten hebben, zou ik zeggen: niet meer titels dan een andere loopgraaf van Verdun, maar niet minder. Als dit monument, dat de Franse vasthoudheid symboliseert, niet bestond, als het alleen om de locatie te kiezen waar het op een dag zou moeten stijgen, zou men de titels van dit of dat deel van het slagveld kunnen bespreken naar deze insigne glorie. Want het was het hele slagveld van Verdun, dat was het toneel van ongehoord-van-de-kunst heldhaftisme. Vauquois à CalonneEn dat een groot monument moet worden bedekt. Omdat al dit slagveld gewoon een grote loopgraaf van bajonetten is. Maar het monument bestaat. Hij heeft al eerbetoon ontvangen. Hij heeft al de gebeden en tranen van de pelgrimcrowds gezien. We kunnen het in vrede eren.

Wat moet een mens toch zonder Wikipedia. We krijgen zoveel informatie 😁.

Dan de laatste bezichtiging voor vandaag: Butte de Vauquois.

Het dorp Vauquois werd gebouwd aan de top van een kont die de omliggende vlakte dominerte op een hoogte van 290 meter, waardoor het een observatorium en een bezienswaardig voor de aanpassing van het artillerievuur tijdens de Eerste WereldoorlogIn de herfst van 1914 transformeerden de Duitsers het dorp tot een echt fort.

De Fransen en Duitsers begroeven zich in loopgraven aan de bovenkant van de kont die werd omgevormd door meer dan 500 explosies met behulp van 1000 dexplosive ton, werd het dorp Vauquois volledig vernietigd.

Van februari tot maart 1915De ruïnes van het dorp werden hard betwist. De 31e Infanteriment De ruïnes van de kerk te bereiken, maar moest zich terugtrekken naar de halverwege. De andere mishandeling die niet succesvol zijn, de oorlog van de Mijnen Het was toen het enige alternatief.

De kilomètres van galerijen (ongeveer 23) werd tot 100 meter diep opgegraven om het vijandelijke kamp binnen te komen door zoveel mogelijk verliezen te veroorzaken door de mijnexplosie. De Mijnborg blijft zijn hoogtepunt bereiken in mei 1916.Een enorme trechter werd gemaakt door de explosie van een mijn van... 60 à 80 Ton die 108 Franse soldaten doodden, zonder een beslissing te nemen. maart 1918.De mijnoorlog is verlaten. De Italiaanse troepen hebben de Fransen opgewekt in mei 1918. Een laatste hand op plaats van de 4 augustus 1918 en in september nemen de Amerikanen en Fransen het standpunt definitief in bezit.

Dit was een van de dorpen die in de rode zone lagen.

Rode zone is de naam die in Frankrijk over 120 000 hectare slagveld waar, als gevolg van grote fysieke schade aan het midden tijdens de Eerste Wereldoorlog en vanwege de aanwezigheid van duizenden lichamen en miljoenen van Niet-explodeerde munitie bepaalde activiteiten zijn bij de wet voorlopig of definitief verboden.

Dus ook de wederopbouw van de dorpen waarvan een aantal een paar kilometer verderop opnieuw werden gebouwd.

Terwijl ik dit schrijf en google zitten we op het terrasje buiten bij de b en b in het zonnetje. Weer heel veel gezien. Het hoofd moet het allemaal nog verwerken. Dan nog het Oeuf Jolie stukje natuurlijk. Kort maar krachtig. Velden vol met zonnebloemen. Daar wordt ik een blij ei van. Op zijn Frans....Oeuf Jolie 🤣🤣.

We eten vanavond weer mee in de b en b dus het komt allemaal goed😉. Laters!!!

Geschreven door Christelopavontuur