Dag 100

Dag 100 alweer, het lijkt alsof ik al veel en veel langer onderweg ben maar er is natuurlijk in die maanden ook heel veel gebeurd en ik ben nog steeds niet thuis. Wat ik vandaag wél heb gedaan is alweer teveel om op te noemen, leuke en mooie dingen maar ook verdrietige.

Wakker ben ik zoals gewoonlijk alweer vroeg en in de hoop een P in Elche te vinden rijd ik om 8 uur de stad al in waar het zoals verwacht op maandagmorgen druk is. Maar er móet nu toch zeker een vrije parkeerplaats te vinden zijn in de buurt van de Palmen-promenade want ik wil vanwege Baloe niet te ver lopen. Greet bood heel lief aan om op hem te passen zodat ik kan gaan en staan waar ik wil en zo lang ik wil maar dat lieve aanbod heb ik afgeslagen. De eerste P is vol, het lijkt alsof de auto’s daar vannacht niet weg zijn geweest want deze stond gisteren ook al helemaal vol. Bij de tweede P heb ik geluk alhoewel die betaald is, vandaar dat er natuurlijk niemand staat, maar die is wel meteen aan de beroemde Palmeral waar Elche om bekend staat en dat op de Werelderfgoed lijst van Unesco staat.

In het palmbomenbos staan meer dan 200.000 dadelpalmen die onderdeel zijn van een ingenieus plan dat zo’n 1000 jaar geleden werd bedacht door moslimheersers die een netwerk van irrigatiegreppels aan legden voor de agrarische sector. De palmbomen werden geplant langs de greppels om schaduw te geven en te beschermen tegen de wind. Bovendien werd zo de verdamping van water binnen de perken gehouden. Nu is het gebied rond de Palmeral omgetoverd in een prachtig stadspark. Nadat we een stuk door het palmenbos hebben gewandeld loop ik nog even langs de prachtige Basilica de Santa Maria die vandaag wél is geopend maar waar ik mét hond ook niet naar binnen mag. En sinds dit jaar is de wet in Spanje wat betreft het buiten laten liggen of achter laten van je hond in de auto een heel stuk strenger geworden.
Na een uurtje heb ik het wel gezien, Baloe krijgt weer wat meer last van zijn poot en ik wil hem ontlasten door lekker in de auto te blijven liggen terwijl ik een wandeling maak rond de 2 bruggen ten noorden van Elche. Het is net kwart over 9 geweest, de juf van de cafetaria waar ik 1,70 parkeergeld aan moet betalen verdient aan mij niets extra’s meer.

Na een 3 kilometer lange onverharde slechte weg ( had ik het van tevoren geweten was ik er niet naartoe gegaan) maar door een prachtig landschap met bergen in allerlei kleuren en vormen kan ik het busje kwijt op 80 meter van de Puente de los cuatro ojos, de brug met de 4 bogen waar Baloe nog even naar buiten kan voordat ik alleen verder loop naar de Puente de los 5 ojos. Het is nog niet echt te warm zodat hij in het busje kan blijven en krijgt Greet een apje waar ik ben voor het geval van nood. Gelukkig heb ik ter plekke wél nog even bereik. De bruggen die dateren uit de 18de eeuw hadden als doel om zoet water naar Elche te transporteren. Het aquaduct bestaat uit 4 bogen, een indrukwekkende bezienswaardigheid ware het niet dat ik er nu niet helemaal van genieten kan.

De poot van Baloe baart me steeds meer zorgen, hij steunt er bijna niet op en het is duidelijk dat hij pijn heeft. De pillen zijn op en in die 4 dagen is het goed gegaan, maar nu wordt het toch weer erger en ik besluit de dierenarts in Torrevieja te bellen waar ik vorige week maandag met hem ben geweest. Die vriendelijke man adviseert om een dierenarts te zoeken die dan met hem contact op moet nemen, “wellicht krijgt hij daar dan een injectie en hoef je het consult niet te betalen” zegt hij nog. Ik ben net weg uit het natuurgebied van de bruggen en ben in de buurt van Aspe aangekomen, een drukke plaats waar een paar dierenartsen zitten. Op Google Earth zie ik dat er bij een dierenarts redelijk wat parkeerplaats in de buurt is en het is maar een minuut of 8 rijden, Garmin wordt snel in geprogrammeerd maar ter plekke zie ik dat er met geen mogelijkheid ruimte is om de bus neer te zetten.
Ook niets in de directe omgeving en het wordt me even teveel. Door de spanning heb ik niets meer gegeten of gedronken sinds 7 uur vanmorgen en het is inmiddels 12 uur, het is heet en druk, smalle straatjes en veel auto’s die ‘zomaar’ ergens geparkeerd lijken te staan. In een van de zijstraatjes zet ik de auto aan de kant om te kijken of er ergens anders een dierenarts zit en terwijl ik op mijn mobje aan het zoeken ben steekt er een vrouw de weg over die daar haar huis binnen gaat.
Uit wanhoop bel ik bij haar aan en probeer uit te leggen wat er mis is, ze spreekt een paar woordjes Engels, “No worries, I Help you” en haar buurman die erbij komt vertaalt de rest. En zomaar ineens besluit ze om met me mee te gaan, me de weg te wijzen en uitleg aan de dierenarts te geven. Dat ik dat zelf kan als die Engels spreekt zegt ik maar niet tegen die behulpzame vrouw.
Zonder omwegen stapt ze bij mij in de auto, geeft Baloe een aai en een kwartier later komen we aan de rand van Aspe waar een hele grote vrije parkeerplaats is. Ze verontschuldigt zich nog dat we wel een paar honderd meter moeten lopen en blijft maar zeggen dat ik me geen zorgen hoef te maken, want “kijk, hij loopt toch al weer goed”. Maar zij ziet natuurlijk niet wat ik zie…. De dierenarts hoort haar (mijn)verhaal aan, knikt begrijpend of doet alsof en net wanneer ik een aanvulling wil geven zegt de vrouw dat ze me nu alleen laat, of ik de auto terug kan vinden en wenst me alle goeds. Ik kan haar alleen maar wat stamelend bedanken en een knuffel geven voor haar hulp en weg is ze.
Nadat ik de dierenarts het verhaal heb verteld neemt ze meteen contact op met ‘mijn ‘ dierenarts is Torrevieja en dan kan Baloe binnenkomen voor haar verder onderzoek, want die injectie alleen gaat het niet worden. Ze voelt allebei zijn voorbenen af en doet wat buig en strekoefeningen, het is duidelijk dat zijn linker voorpoot niet kan wat het andere wel kan en dat hij pijn heeft laat hij duidelijk merken door een flinke ‘blaf’ te geven. Van schrik laat ze hem los waarna hij even tegen me aan kruipt, de held en wanneer ze met de spuit aan komt vlucht hij de verste hoek in. 2 Injecties, eentje voor over 1 maand die ik in de koelkast moet bewaren, een voor nu en voor 7 dagen tabletten. Dat de injecties duur zijn daar waarschuwt ze me bij voorbaat voor terwijl ze het ding al in de handen heeft: 180 euro en dan nog de tabletten. Maar ik heb geen keus en die wil ik voor nu ook niet dus 231 euro lichter verlaat ik een kwartier later de praktijk.

Een half uur later ben ik weer terug op het terrein dat ik vanmorgen heb verlaten en wat ben ik blij dat Greet en Rinus daar ook nog staan, ik kan bij hun mijn verhaal en mijn zorgen kwijt en Baloe krijgt de nodige aandacht en knuffels. En ook Milos is inmiddels aan ons gezelschap gewend, hij kwispelt even en gaat dan weer naast de camper liggen, we horen er helemaal bij. Maar morgen neem ik écht afscheid en trek ik verder noordwaarts. De route die ik eigenlijk wilde doen sla ik over, misschien is het verstandiger om gewoon naar huis te rijden, of wellicht toch terug naar de kust om daar te genieten van de warmte die er in Nederland nog even niet is…Een ding is zeker, wandelen met Baloe gaat hem niet meer worden, het zullen nu alleen nog maar kleine, korte stukjes worden. En ach, als hij het daarmee redt is het helemaal goed….

Route: Elche - Aspe
Gereden kilometers: 46
Slaapplek al 5 dagen hetzelfde: Explanada del Pantano Elche

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis