Dag 29

Wat een helse nacht was het en is het deze morgen nog steeds! Het busje rammelt aan alle kanten, schudt heen en weer en de schotel blijft op het dak klapperen. Ik heb nog geen 2 uur geslapen en ook Baloe heeft het moeilijk. Om half 3 begint hij te piepen en ik zie mijn geest al kruipen. Heeft hij diarree? Moet hij naar buiten? In dit weer? En dan besef ik dat hij bang is, mijn stoere hond. Ik stuur hem terug naar zijn deken maar dan gaan mijn principes overboord, hij mag naast me komen liggen! “Wel maar voor 1 nacht”, fluister ik in zijn oor terwijl hij zich vergenoegd naast me neer vleit. Met mijn hand op zijn lijf valt hij meteen in slaap, nu ik nog.
En dat gaat heel wat moeizamer, ik ben al bezig met waar ik morgen naartoe ga, waar is geen wind enz enz. Ik kan de slaap niet vatten. Om 10 voor 6 krijg ik een apje van Taina, zij is dus ook al wakker op haar Portugese hacienda. Het weer is bij haar in Moncarapacho in ieder geval iets beter dan in Peniche.

“Morgenstond heeft hier geen goud in de mond”, ik wil zo vlug en zo ver mogelijk weg van deze stormachtige plek. Een vlug ontbijtje, een korte wandeling met Baloe en dan nog snel even water vullen, de porta potti leegmaken en de route intikken. Tolwegen, weg van deze storm. Sines wordt het , ver ten zuiden van Lissabon waar volgens de weerapp het gisteren ook al een stuk minder woei . In Peniche was de wind met 56 kilometer per uur zeer krachtig, in Sines is het nog ‘maar’ 24 kilometer per uur.
Een vrijwel lege autosnelweg naar het zuiden, het rijden gaat prima. Na het tolpoortje komt Lissabon in al zijn glorie in beeld, op een heuvel gelegen aan de rivier de Taag waaroverheen de 12,5 kilometer lange Vasco da Gama-tuibrug mij wel wat spanning oplevert. De wind waait hier van alle kanten tegen het busje aan en ik heb moeite om hem goed op de weg te houden. De snelwegbrug die genoemd is naar de Portugese ontdekkingsreiziger Vasco da Gama is de langste brug van Europa en is in 3 jaar tijd gebouwd. Voor de reis zuidwaarts is er geen tolheffing, noordwaarts betaal je ruim 3 euro. Om de oversteek te maken over de bijna 3 kilometer lange Rio -Antirriobrug in Patras betaal je heel wat meer. Maar ja, de Grieken zijn ook heel wat minder rijk dan de Portugezen…

Het is net 12 uur geweest, ik ben in een ruk doorgereden naar de havenstad Sines, waar het volgens de weerapp een stuk rustiger moet zijn. Op een van de kliffen staan een paar campers geparkeerd, pal in de wind en daar heb ik gisteren en vandaag genoeg van gehad. Een paar minuten verderop ligt iets achter de doorgaande weg een prachtige plek, pal aan de oceaan, en aan een smalle boulevard, uitzicht op de haven en het kleurrijke dorp op een heuvel achter me. Niks meer aan doen, de korte nacht breekt me nu op. Het stoeltje kan naar buiten in de zon, een mooi boek en iets te eten. Maar dan, ik heb me net geïnstalleerd, vliegt Baloe op. Een kat, en niet zomaar eentje, maar een die zich niet laat verjagen en die niet onder de indruk is van de zwarte hond. Baloe deinst terug maar dan komt er nog eentje aanslenteren, en nog eentje, en nog eentje…. Blijkt dat ik mijn bus heb geparkeerd naast een ‘kattenhotel’!!! Een omheind verblijf met onderkomen, eten en drinken, het is duidelijk hún plekje waar ze zich niet laten verjagen. Dus moet Baloe vast aan de riem en zowaar reageert hij in de loop van de dag niet meer zo hels als eerst, hij begint eraan te wennen, weet ook eigenlijk niet waar hij moet kijken, het zijn er zóveel.

Veel zitvlees heb ik nog steeds niet en het dorp met zijn kasteel lonkt. Maar eerst een stuk over het strand waar Baloe zijn overtollige energie kwijt kan. De zee is rustig, de wind is wat gaan liggen, talrijke kleurrijke bootjes dobberen op de golfjes. Via tientallen trappen klimmen we naar het dorp waar een kerstmarkt in volle gang is. In de kronkelige steegjes staan kraampjes opgebouwd, op het binnenplein van het kasteel zijn kerstmannen en hun hulpjes druk bezig om de toeristen te vermaken. Het zijn dezelfde kerstmannen die een uur eerder met minstens 60 motoren luid toeterend en zwaaiend over de weg aan kwamen scheuren. Hier leeft Kerst pas echt, de huizen zijn versierd, overal klinkt Kerstmuziek.

Maar voor mij nog even niet, de korte nacht en de lange rit zijn me niet in de koude kleren gaan zitten. Tijd om nog even in de zon voor het busje te gaan zitten, Baloetje gaat meteen plat en ziet niet eens meer dat er een stuk of wat katten voorbij slenteren. En ik? Ik kan niet ophouden met geeuwen… ik heb vannacht heel wat uurtjes slaap in te halen.

Route: Peniche – Lourinha – Catefica – Montachique – Flamenga – Lissabon – Landeira – Sao Francisco da Serra - Sines
Gereden kilometers: 233
Coördinaten slaapplek: N 037.57,080’ W 008.52,474

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis