Dag 98

Op een klein half uur lopen/klauteren vanaf de camperplek ligt een waterval en een groot stuwmeer, maar het begin van het pad gaat direct omhoog en ik weet meteen dat ik Baloe daar niet aan mag bloot stellen, het gaat net weer wat beter met hem. Dus neem ik het lieve aanbod van Greet graag aan dat zij met Baloe bij de campers achterblijft terwijl Rinus, Milos en ik de wandeling naar de waterval gaan maken.
Na de koffie, het is op dit vroege tijdstip al best flink warm, beginnen we aan de wandeling door dit schitterende gebied. De bergen van Elche en de Castelar heuvels aan weerszijden, de zon die daar op schijnt, smalle paadjes en het riviertje dat daar overal tussendoor slingert. Na een klein half uur bereiken we “El Pantano de Elche” een stuwdam met een hoogte van 22 meter en een breedte van 75 meter uit de 17de eeuw. Het is de eerste boogdam van Europa sinds de tijd van de Romeinen, die deze techniek vooral gebruikten in de bouw van bruggen waarvan er hier in de omgeving ook no overblijfselen te zien zijn.
Dat de dam een bezienswaardigheid is in deze omgeving is te merken aan de drukte, wandelaars en trimmers, hele families die naar boven willen. Halverwege staat een jonge knul die sapjes, koffie, thee en koekjes verkoopt om zo een beetje in zijn reizende zwerversbestaan te voldoen. Hij doet me een beetje denken aan de ‘sapman’in de prachtige omgeving van Cappadocië. Daar stond ook gewoon iemand in the middle of nowhere koele drankjes te verkopen op een plek waar je hem niet verwacht. Deze knul heeft ook hele verhalen over zijn zwerversbestaan, van Griekenland tot Tsjechië, duikervaringen, er komt genoeg aan bod. Wat we hem moeten betalen? “Och, wat je het waard vindt…” en hij lacht er een beetje gegeneerd bij…
Bijna 2 uur later komen we terug bij de camper waar Greet met Baloe in de schaduw zit. Hij is blij om me te zien en ik ben héél erg blij dat ik deze wandeling heb kunnen maken. Greet, je bent een engel😊

Ik zou graag op deze plek zijn gebleven waren het niet dat ik noodgedwongen moet verkassen naar een plek waar ze én een heerlijke douche hebben én waar ik mijn porta potti kan legen. En dat laatste is het belangrijkste, dat eerste kan nog steeds wel effe wachten, wassen aan de kraan kan ook prima maar om nu in een zakje te gaan poepen gaat me wat ver. Een minuut of 20 verder het binnenland in ligt een Park4Night van Nederlandse eigenaars. Een belletje er naartoe wordt beantwoord met een voicemail. Ik laat mijn nummer achter maar vergeet gemakshalve dat ik nu een Spaans nummer heb en dat ze me niet kan bereiken.
Omdat ik toch ook boodschappen moet doen neem ik voor de zoveelste keer afscheid van Rinus en Greet en rij op goed geluk die kant uit. Een prachtige grote finca die tussen de bergen ligt maar waar me ook een teleurstelling staat te wachten. De Nederlandse dame vertelt meteen dat ze me niet kon bereiken op het nummer dat ik achtergelaten heb en ze kan me ook geen plek aanbieden. De reden? Ik moet er nu nog achter komen, ze is wat afstandelijk en verwijst me naar iemand iets hoger de berg op die “wel eens wat plekjes aan vrienden verhuurt”. Garanderen kan ze me niks en eerlijk gezegd heb ik ook geen zin meer om ernaar op zoek te gaan.
Het zweet druipt inmiddels over mijn rug, de boodschappen liggen verspreid door de bus (inruimen komt later wel) en Baloe is het ook zat. Wat nu met die porta potti? Ik beken, ik heb hem geleegd in een put op een verlaten industrieterrein, niet zoals het hoort maar er is werkelijk niets anders in de buurt waar ik voor de nacht terecht kan. Nu het ding leeg is hoef ik vandaag in ieder geval niet meer terug naar de camperplek dat toch weer een dik half uur rijden is, ik heb voor vandaag genoeg kilometers gemaakt.

Niet ver er vandaan ligt net buiten het plaatsje Novelda het Almohadenkasteel met ernaast de Katholieke Kerk Santa Maria Magdalena, een must –see. Ik kan er blijven overnachten, er is een ruime parkeerplaats die uitzicht biedt over de gekleurde bergen en de kerk is een juweeltje dat schittert in het zonlicht. De voorgevel bestaat uit twee 25 meter hoge zijtorens met daar boven op een stenen kruis. Middeleeuwse en barokke stijlen, veelkleurige tegels, roodachtige bakstenen, kiezelstenen uit de rivier Vinalopó komen overal in de buitenkant terug. Schitterend om te zien, bijna niet echt. Jammer alleen dat de kerk niet van binnen te bezichtigen is, tenminste niet op het moment dat ik er ben.

Wát een dag: Veel gedaan, veel gezien, gewandeld, veel gereden en nu lekker op tijd met een boek op de bank. Maar wát begin ik Spanje steeds mooier te vinden hoewel de kust me vanwege de drukte gestolen kan worden…..

Route: Elche – Aspe -Novelda
Gereden kilometers: 45
Coördinaten slaapplak: N 038.24,540’ W 000.47,649

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis