Een rustige nacht op de grote parkeerplaats naast de camping. Bijkomend voordeel, ik heb WIFI! Gratis en voor niets. Baloe en ik zijn al vroeg op het strand om naar de opkomende zon te kijken. Het voorspelt een mooie dag te worden. Na het ontbijt rijden we naar de Lidl voor verse broodjes en wat ander gezond spul. Op de parkeerplaats staat een immens grote Nederlandse camper, heel even denk ik nog dat het mede-Marokko reizigers zijn maar aan het kenteken te zien zijn het volslagen vreemden.

Ik wil vandaag een flinke spurt maken naar het zuiden. In Benijofar heb ik afgesproken met Janine en Theo, vrienden van vroeger die vorig jaar hier naartoe zijn geëmigreerd. Maar eerst gaan we vogels spotten in de Ebro Delta, het op een na grootste wetland van Spanje. Een beschermd natuurgebied met rijstvelden, vogelrijke lagunes en kleine vissersdorpen. En: Tientallen campers op de grote parkeerplaats bij het infocentrum. Ik parkeer mijn kleine busje tussen joekels van witte plastic huizen maar als er dan ook nog een net zo grote, flinke, witte man een gasfles tevoorschijn haalt en op de barbecue net zo’n grote hamburgers gaat bakken, weet ik dat ik hier niet lang moet zijn. (Al ruikt het heerlijk!!)

Boven de Delta hangen wat dreigende wolken, een enkel spatje regen valt, maar die kan ik op de vingers van 2 handen tellen. Mooie plaatjes levert het dan wel weer op al had ik graag ook nog wat vogels willen zien. Heel in de verte kan ik wat witte, grote (alweer wit en groot) stippen zien, pelikanen? Geen idee en ook mijn kleine verrekijker kan het niet aan. Ik wandel net lang genoeg om Baloe zijn uitje te gunnen en mij wat lichaamsbeweging voordat we verder naar het zuiden rijden. Weg van al dat wits en groots…

De N340 die Garmin me aanbeveelt loopt tientallen kilometers redelijk dicht bij de kust en zo krijg ik de gelegenheid om nog een beetje om me heen te kijken. Nadat ik getankt heb stuurt hij me een andere richting uit maar ik heb er het volste vertrouwen in. De V 31 volgt op de AP 7, Valencia komt in zicht. Een prachtige stad, ik kan het weten. Ik heb er 5 jaar geleden een paar dagen doorgebracht met mijn vriendin Geertje en de personeelsvereniging van mijn werk. Een stad om doorheen te wandelen maar zeker niet om doorheen te worden gestuurd door mijn Garmin. Vond ik de autosnelweg door Barcelona al erg, dit is nog tien keer erger. Midden in de stad, rotondes, 5 baans weg, stoplichten en ook nog eens Garmin die de weg kwijt is. Al die prachtige gebouwen waar ik langs rijd, ik heb ze 5 jaar geleden wandelend bewonderd. Nu vervloek ik ze en als hij me dan nog eens verder de stad in wil sturen neem ik het heft, mijn stuur, in eigen hand en rij daarheen waar ik voor mijn gevoel naartoe moet. En dat blijkt het enige juiste te zijn. Mijn Garmin watch geeft een melding: “Ontspan U, hoger stressgehalte”. Nou, daar had ik mijn watch niet voor nodig, mijn koontjes zijn rood. Op de eerste de beste P drop ik het busje aan de kant maar als dan ook nog een Duitser komt vragen waar en hoe hij de beste plekjes aan de kust voor zijn camper kan vinden, kan ik het niet meer opbrengen om leuk en aardig te zijn en hij druipt af.. Laat me wel nog even weten dat hij 2 uur door Valencia heeft gereden en daar vast kwam te zitten.. Ik kan er niet mee zitten!

Rond half 7 zet ik het busje op de mooie grote parkeerplaats bij de Mac Donalds in Benijofar. Kapot moe en trillerig. Janine apt nog of ik niet bij hun wilde komen staan, maar ik kan de moed niet meer opbrengen om nog 5 minuten verder te rijden en om mijn mond nog open te doen. Behalve om te eten. En nee, geen vette hap van de Mac maar nog een restje macaroni van gisteren. Voor nu is het klaar..

Route: El Roc de Sant Gaieta – Tarragona – Lámpolla – El Poblenou de Delta – Torreblanca – Castellon – Valencia – Villena - Benijofar
Gereden kilometers: 521
Coordinaten slaapplek: N 038.04,851 W 000.44117

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis