Dag 36

Een warme nacht, de dikke deken kan weer terug op zijn plaats, de twee zomerdekbedden zijn voldoende. Het belooft een mooie dag te worden en ik wil de labcache afmaken waar we drie jaar geleden aan begonnen zijn. Maar eerst rustig ontbijten en het boek uitlezen waar ik gisteren in ben begonnen. Het is niet veel soeps maar ik doe het er maar mee. Inmiddels zijn de meest vroege vogels al aan de wandel en ook een paar vissers, die hun auto achter die van mij hebben geparkeerd gaan met hengels en koelboxen richting het strand.

Het is nog net geen tien uur wanneer ik de drijvende brug over de Ria op loop om naar het Praia do Barril te wandelen dat 1,5 kilometer verder ligt in het natuurreservaat Ria Formosa. Het toeristentreintje, dat jammer genoeg verboden voor honden is, vertrekt na de brug om vlak voor het strand zijn eindhalte te bereiken. Het 11 kilometer lange strand van Barril ligt ongeveer in het midden van het eiland Tavira aan een smalle landtong met fijn wit zand. Het tonijnvisserijverleden is hier duidelijk zichtbaar: De begraafplaats van ankers is een monument voor de inspanningen van vissers. Rond 1840 werden er een aantal gebouwen neergezet voor de ongeveer 80 gezinnen die hier in het blauwvintonijn-seizoen van april tot september woonden. Doordat de trekroutes van de tonijn veranderden werd het dorp in de jaren zestig verlaten en zijn de gebouwen nu veranderd in commerciële ruimtes. Een museum, een paar restaurants en al dat wat de verwende toerist nodig heeft om een dagje te ‘bakken’ op het strand.

De 2 punten van de labcache die nog niet opgelost zijn kom ik tegen op de weg naar het strand. De antwoorden zijn te vinden op info borden, in het Portugees natuurlijk, maar al wat ik ook in probeer te tikken, de antwoorden blijven fout. Het hulplijntje naar de eigenaar van de labcache biedt én uitkomst én een heel snel antwoord zodat ik eindelijk na drie jaar deze labcache voltooid heb.

Op het strand word ik aangesproken door een Frans stel: “Is dat een Hovawart? Wij hebben er ook 2” Stralend vertellen ze hoe zij genieten van dit ras. “As je eenmaal een Hovawart hebt gehad, wil je nooit meer een ander ras”. Zo herkenbaar!!! Zij hebben nu een 1-jarige zwart-blonde teef van des Leus Altiers, een Nederlandse fokster in Frankrijk. Ik heb haar, hoe kan het ook anders, op Facebook. De foto’s komen tevoorschijn, als ware zij de trotse ouders van een mooie baby….En Baloe? Die staat zich weer tegen hun benen aan te vleien, mijn waakhond! Met moeite nemen ze na een kwartiertje afscheid en ik zie ze nog lang achterom kijken…

Voor mij begint dan de 2 kilometer lange wandeling over mul zand naar die ene cache die er nog ligt. Ik ben goed en wel onderweg of mijn oog valt op een paar stukken sepia die her en der verspreid liggen. En laat ik nu net geen plastic zak bij me hebben, maar gelukkig wel 2 poepzakjes. Die drol die Baloe legt wapper ik wel onder het zand weg. Binnen een mum van tijd zijn de zakjes vol, ik had er nog 10 kunnen vullen, zoveel sepia ligt er. Toch de volgende keer bij een strandwandeling er maar aan denken dat ik een grote zak mee neem. Ohhhh, voor diegene die niet weten waarom ik sepia nodig heb: Voor mijn 40 schildpadden die dit in de zomer dagelijks krijgen naast hun groen voer.

Het is nog drukker geworden wanneer ik bij de camper terugkom, zo aan dit wandelpad wil ik vannacht niet meer blijven staan. De prachtige plek van drie jaar geleden tussen het Ilha de Tavira en Ilha de Cabanas is een optie maar wanneer ik daar aan kom rijden is het duidelijk: Hier mogen zelfs geen auto’s meer inrijden. Ik doe het toch, maar meer om even de sfeer op te snuiven die er nu helemaal niet meer is. De plek aan het strand en de zandbanken iets verderop en de zeilbootjes in het blauwe water is nog steeds even prachtig en ik had er graag de nacht doorgebracht, maar helaas, dat gaat hem niet worden. Ik probeer het nog even aan de buitenkant van de stad Tavira maar ook hier staat een duidelijk verbodsbord voor campers.

Aan de andere kant van de stad ligt een Park4Night direct aan de Gilâo River én aan een parkje en omdat ik toch morgen nog even de stad in wil wordt dit mijn plekje voor de nacht. Lekker rustig behalve wanneer er om de zoveel tijd boven mijn hoofd een trein dendert over de spoorwegbrug. Maar die zal toch ook wel slapen ’s nachts???

Route: Santa Luzia - Tavira
Gereden kilometers: 19
Coördinaten slaapplek: N 037.07,762’ W 007.39,172

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis