Een onrustige nacht op de camping. Campers die nog laat aankwamen en nachtbrakers bij de camper die er al stond. Een kampvuurtje, muziek en hard gepraat en dat tot 1 uur vannacht. Dus vanmorgen ben ik een beetje geradbraakt. Gelukkig dat een hete douche en aansluitend een rondje door het dorp om vers brood te kopen me dan wél weer goed doen.

Net na 9 uur vertrek ik voor de lange rit naar Mohammedia, de plaats waar we op de derde dag van deze reis ook al eens waren. De eerste 2 uur van deze weer ontzettend mooie route gaan nog door de Hoge Atlas, een slingerweg berg op en berg af. Ik draai er mijn hand niet meer voor om al blijft het ook vandaag een beetje spannend dat ik het zonder de groep doe. Een van de laatste slingers gaat door een kloof waarna een ijzeren smalle brug over een rivier volgt. Aan de overkant zie ik een paar knulletjes zitten die vuurtje stoken en ze komen meteen op mijn busje afgerend. Als ik ze door een kier van het raam een paar snoepjes wil geven komen er wel 10 handen erdoorheen en gezichten die weinig goeds beloven. Baloe laat op zich wachten en komt pas wanneer ik weer gas geef en het hele rolletje heb weggegooid. Normaal is Baloe met zijn luide stem meteen paraat als ik hem roep, maar nu moet ik toch echt even op hem mopperen.

De weg slingert verder en wat opvalt is dat het zo ontzettend groen is, weides met zelfs af en toe een paar bonte koeien waar ik zelfs van schrik als ik ze zie. Inmiddels is het al 2 maanden geleden dat ik een koe zag. Hoe bijzonder kan het zijn…. Langs de weg tientallen honingkraampjes, verkopers die vriendelijk zwaaien als ik langs rij, af en toe steekt er zelfs iemand zijn duim omhoog . Ter goedkeuring hoop ik maar.

Na 2 uur slingeren rijd ik de laatste bergweg af, nog even een glimp van de sneeuw op een van de toppen van de Hoge Atlas en dan rij ik bij Settat de tolweg op, voor het eerst in 5 weken weer iets harder dan 50 rijden en dat is helemáál wennen.
Net na 2 uur rijd ik het strand op bij Mohammedia, het is zondag en druk. Hele Marokkaanse families zitten op het strand, gekleed als was het winter. Nou ja, dat is het hier natuurlijk ook wel, alleen voor ons Nederlanders lijkt het zomer. Een paar paarden staan op het strand te wachten op toeristen die een ‘ritje’ willen maken. Hun hoofden vastgezet met een touw tussen de benen zodat ze er niet vandoor kunnen gaan. Net als ik even sta te kijken stappen een paar ‘gekken’ op voor een kort ritje maar dan gaan de paarden er zomaar met ze vandoor, ze hebben lang genoeg vast gestaan. De ‘eigenaar ’ heeft moeite om ze in te halen en als dat lukt krijgt het paard ze met de zweep ervan langs. Moeilijk om te zien.

Baloe heeft ook de kolder in de kop. Als ik de lijn los maak rent hij springend richting de golven, af en toe naar mij happend en dan stormt hij plots op een jongetje van een jaar of 13 af die ook langs het strand rent. Baloe denkt dat het jong wil spelen maar die blijft als verstijfd staan en ik kan Baloe weer aanlijnen. Het jong komt na veel overredingskracht van mijn kant naar Baloe toe en als ik zijn hand pak aait hij hem wat aarzelend, merkt dat er geen kwaad in zit en vervolgt rennend zijn weg langs het strand.

En dan komen er 3 knullen van een jaar of 17 op me af, ze spreken alleen Arabisch maar kunnen me wél duidelijk maken dat ze met Baloe op de foto willen. Er volgt een hele fotosessie met een gewillige Baloe en de een na de andere knul, zittend op een stoel, staand naast een stoel en ondertussen heel voorzichtig proberen om die grote zwarte hond te aaien. Ik vind het aandoenlijk om te zien. En dan willen ze ook nog om de beurt met mij en Baloe op de foto, ik zittend dan weer staand terwijl ze me ondertussen wel 10 keer bedanken. Als ik tegen het ene jong zeg dat ik zijn ‘mother’ wel kon zijn geeft hij me eerbiedig een kus aan de zijkant van mijn hoofd. Ik word er erg door geraakt, bij de brug die opdringerige, vervelende wat agressieve kinderen en hier drie knullen die zo dankbaar en vriendelijk zijn, die zelfs een kleine buiging maken met hun handen tegen elkaar als we gedag zeggen. Dus zo kan het ook maar zo ben ik ze nog niet vaak tegen gekomen!

Na een uurtje op het strand in de zon rij ik naar camping Mimosa waar ik morgen de groep ga treffen. Ik krijg een plekje tussen de bomen aangewezen waar Baloe heerlijk in de schaduw kan liggen en ga daarna op verkenningstocht. Het strand valt vreselijk tegen, ten opzichte van 2 kilometer terug waar ik vanmiddag was. Geen restaurantjes en geen winkeltjes, wel tientallen auto’s aan de ‘boulevard’ van waaruit koffie wordt verkocht die gretig aftrek vindt gezien de stoeltjes die boven op de rotsen staan. Een paar agressieve, maar bange straathonden die ons achterna lopen en waar Baloe gelukkig niet op reageert.

Mijn ijskast is bijna leeg en aangezien er geen restaurantjes zijn en ik toch wát moet eten schiet ik bij de plaatselijke slager naar binnen mét Baloe aan de lijn, (dat kan hier allemaal), om wat kipfilet te kopen. In de kleine ruimte hangt op nog geen 20 centimeter van mij vandaan, een halve koe nog te druipen van het bloed. De beurs pakken, de kipfilet aannemen, het wisselgeld terugkrijgen, Baloe aan de lijn en de koe naast me die als we naar buiten lopen nog een snelle lik van Baloe krijgt!! De slager krijgt het er niet warm of koud van.

Terwijl de groep in Marrakech na een drukke dag in de tuinen van Majorelle nu in een van de restaurantjes zit, maak ik mijn eigen maaltje in het busje. Ik ben er niks rouwig om dat ik dat heb laten schieten en ben meer dan blij dat ik deze dagen dát heb gedaan wat ik van plan was om te doen. Ik heb genoten…

Route: Ouzoud – Rfala – Settat – Berrechid - Moahammedia
Gereden kilometers: 280
Coördinaten slaapplek: N 033,43.645 W 007,20.124

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis