Wat een verschrikkelijke nacht, het is half 1 en ik heb nog geen minuut geslapen. Het regent en het stormt alweer. Als ik eindelijk
indut duurt dat zegge en schrijven tot half 4 en dan is het ook echt helemaal over. Het is dat ik met goed fatsoen nog niet met Baloe kan gaan wandelen anders had ik dat beslist gedaan. Maar langer dan kwart over 6 hou ik het echt niet uit in bed. De boel gaat aan de kant, een snel kattewasje en dan lopen we over een stikdonkere camping richting zee.

Ik ben gespannen en dat merkt Baloe ook. Als ik aan denk hoe ik straks die boot op en af moet rijden zakt de moed me in de schoenen. Ik heb trauma's overgehouden van onze ervaringen op de overtochten van Italië naar Griekenland . Die opgewonden Italianen, het gemanoeuvreer op de boot. Dit stukje van de reis zou ik graag overslaan maar ik ontkom er niet aan. Bemoedigende woorden van mijn medereizigers en een gebrek aan slaap maken me wat emotioneel als de colonne van 20 campers achter elkaar om 9 uur de camping af rijden.

Bij de entree in de haven slaat even de paniek toe, ik kan de man achter het loket niet verstaan maar dan blijkt dat hij het ticket nodig heeft
Tuurlijk, had het moeten weten, tenslotte is het niet de eerste keer dat ik een haven inrijd. Mijn tas? Staat achterin, sjravelen langs Baloe die opgewonden raakt, de autopapieren en onze paspoorten in een apart vakje in de tas mee naar het loketje. Maar geen ticket. Shit shit shit. Ik word steeds nerveuzer en de rij campers achter me steeds langer. Gelukkig zijn het mijn medereizigers maar. De man ziet mijn consternatie en vraagt of ik bij die groep hoor? Wanneer ik dat beaam gebaart hij dat ik door mag rijden. Niet veel later zie ik het ticket zitten in een envelop in het kleine tasje. Pffff. De eerste horde is genomen en dan wordt het wachten in de rij. Baloe wordt steeds nerveuzer, slaat met zijn poten op mijn armen en piept. Het begint me te dagen: hij moet naar buiten...hij heeft diarree en hoe. Het loopt langs zijn poten. En niet een maar 2 keer. In de camper heb ik droog shampoo voor honden en een doek voor hem. Dus temidden van alle campers sta ik hem in de regen schoon te maken. Zal een leuk gezicht zijn geweest. Maar hij kalmeert al snel en ligt daarna op zijn gemak achter de stoel.
Na een uur kunnen we de boot oprijden en dat gaat makkelijker dan gevreesd. Het is of niet druk of de boot is niet zo groot als die van minoan lines. De auto's staan op dek 3 en wij moeten met onze papieren naar de receptie op dek 5. De honden moeten achterblijven in de auto's dus in de hoop dat ik straks geen ravage vind loop ik naar de douane. Er staat een lange rij die allemaal een stempel in hun paspoort moeten krijgen. Er is maar 1 mannetje die op een ouderwets uitziende machine het paspoort legt en er dan een stempel in jast. Precies op de bladzijde waar de stempel van vorig jaar is gezet toen ik met Sandra naar Fez ben geweest.
De boot deint behoorlijk op de golven, het lijkt alsof ik stomdronken ben, al ken ik dat gevoel niet uit ervaring:)

Na dik 2 uur varen komt de haven van Tanger Med in zicht, niks bijzonders , het is geen Griekenland! Ik moet nog even zoeken waar mijn busje staat maar dan rij ik zonder problemen de boot af. Gestress voor niks, voor douane of het eventueel doorzoeken van de bus ben ik niet bang. Elke camper wordt aan de kant gezet en er gaan ook drugshonden naar binnen, bij mij komen ze gelukkig niet naar binnen, hun honden worden aangespoord om aan de buitenkant te ruiken. Dan wordt van iedereen het paspoort en kentekenbewijs meegenomen en na controle vertrekt de een na de ander. De vriendelijke beambten knopen een praatje aan als ze Baloe op de stoel zien zitten en laten foto’s zien van de honden die ze thuis hebben. Hoe kan het ook anders, het zijn allemaal Mechelse herders.
Ook bij mij is alles in orde en we kunnen vertrekken richting pinautomaten want met euro’s kunnen we geen kant uit. De regen komt inmiddels alweer met bakken uit de hemel, het is grauw en grijs. Baloe heeft gelukkig niets in de bus gedaan maar die moet nu ook nog even wachten totdat we op de plaats van bestemming zijn.

Een kleine honderd kilometer naar het zuiden ligt de eerste camping, in Assilah. Omdat we voor het donker is willen aankomen nemen we de snelweg. Ik rijd achter Andre en Majda aan, hoewel de ap Sygic die ik heb geïnstalleerd, goed zijn werk doet. Mijn Garmin heeft geen kaart van Marokko dus ik moet het met mijn telefoon doen deze 6 weken. Voor de zekerheid heb ik ook Waze en Maps Me erop gezet en dan moet het toch zeker goed komen. Langs de kant van de weg zien we de eerste kamelen al lopen, dat zullen er in de loop van de weken natuurlijk nog veel meer worden.

De camping is helemaal ommuurd maar ligt aan de rand van het dorpje en de zee om de hoek. Het oogt wat rommelig allemaal, de plekken die voor ons zijn gereserveerd zijn miniem, we staan ongeveer anderhalve meter uit elkaar. We zijn goed en wel door de campingbaas op onze plaats gezet of er komen al wat boys die hier op de camping een telefoonwinkeltje hebben. Iedereen wil natuurlijk meteen en zo snel mogelijk een Marokkaans kaartje hebben om het thuisfront op de hoogte te houden. Ik wacht het even af en sla mijn slaatje aan het eind van de middag. Doordat een van de medereizigers een kaartje van 60 GB erin heeft laten zetten terwijl hij 16 had gezegd kan ik het kaartje nu voor veel minder overnemen. 500 Dirham, omgerekend 50 euro. Natuurlijk nog veel geld maar nu hoef ik ook niet op te letten dat ik erdoorheen raak.
Baloe is nog steeds aan de dunne, ik heb net wat rijst voor hem gekookt en ga morgen bij de supermarkt kijken voor kip. Hij heeft bij mijn weten niets bijzonders gegeten en vanmorgen wilde hij helemaal niets hebben. Stress of toch iets wat ik niet weet? Morgen blijven we in ieder geval nog hier op de camping staan. Iedereen is moe van alle commotie en daar hebben de honden natuurlijk ook last van. Ik hoop dat, nu de ergste stress achter de rug is, ook mijn nacht weer goed is. Van de oudjes die naast mij staan, zal ik in ieder geval geen last hebben…:))

Route: Algeciras – Tanger – Asilah
Gereden kilometers: 114
Coördinaten slaapplek: N 035,28.332 W 006,01.708

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis