Voordat ik vertrek leeg ik nog even mijn potje in de daarvoor bestemde plek. Het is pas een jaar geleden dat deze service hier werd geleverd. De gemeente heeft moeten investeren om al deze campers in Cala de Mijas te behouden. Voor de rest is hier niets te doen, behalve wat voor je uitstaren naar al dat witgoed en wat konkelen onder elkaar. Ik heb één iemand verteld dat ik naar Marokko ga, een vrouw uit de facebook groep “alleenrijdende campervrouwen” die hier haar uitvalsbasis heeft, zoals ze dat noemt. Ik trof haar op de parkeerplaats en zoals het schijnt heeft ze hier al heel wat contacten opgedaan. Door deze en gene word ik aangesproken over het feit dat ik deze reis ga maken. Dat krijg je dus als je zolang op een en dezelfde plek staat. Wegwezen dus.

Ik heb via de ap Park4night een mooie plek uitgezocht, groot en aan het strand gelegen, een uur naar het zuiden. Ik ben vroeg, as usual, maar de plek staat al, of nog steeds, bomvol . Het lijkt alsof het merendeel van de campereigenaren hier hun vaste stek hebben en al jaren niet zijn weggeweest. Een 12 meter lange Duitse camper met op een aanhanger een kleine auto, maakt net een grote draai om weg te gaan. Hij heeft zich blijkbaar verkeken op de plaats die er hier (niet) voor hem is. Ook ik maak meteen rechtsomkeert, heb een half uur verder rijden nog wel een andere optie gezien op de ap. Het is 10 uur, maar inmiddels al korte broeken weer, de zon schijnt volop. Tenslotte heet het hier niet voor niets de Costa del Sol en de drukte is er dan ook niet minder om.

Ik probeer nog even een urbanisatie in te rijden die aan het strand ligt, maar daar rij ik me bijna vast. Smalle straatjes en niet genoeg plek voor mij om er te gaan staan. Tot de in geprogrammeerde plek komt het niet. In mijn ooghoek zie ik iets anders opdoemen, een plek die niet eens op de ap Park4night vermeld staat: Playa de Torreguadiaro. Ook hier weer veel campers, maar met een prachtig lang zandstrand voor de deur. Ik heb het geluk dat ik vooraan kan staan, er zijn parkeerplekken in ‘etages’. Een bovenste straat, de middelste en een onderste . Vanaf de bovenste is het uitzicht natuurlijk wat beter, maar ik ben blij met mijn plek aan het strand. Naast mij staat een 18 meter lange camper uit Oostenrijk, die heeft meer dan 1 parkeerplek nodig.

Na een kopje thee en wat te snaaien lopen we naar de jachthaven: Puerto Sotogrande, een klein kwartiertje van mijn plekje. Een groter verschil kan er niet zijn: luxe jachten, meer dan luxe huizen met een zwembad in de tuinen die aan het water liggen. Een en al sjiek wat er rondloopt, dure luchtjes dringen mijn neus binnen en de marktkraampjes die aan de haven liggen zijn van een hele andere kwaliteit dan die waar ik gisteren rondstruinde. Naar de prijzen kíjk ik niet eens. De terrasjes zitten ondanks het vroege uur vol, de sjiek van de luxe jachten zit hier al aan de champagne. Ik voel me wat slobberig in mijn spijkerbroek en met mijn bos haar waar de kapper wel al eens aan te pas mag komen. (Helmi, was je maar hier!) Het terrasje hier laat ik dan ook maar aan mijn neus voorbijgaan. Bij het busje smaakt het net zo lekker…..En die spijkerbroek? Die gaat meteen uit en wordt een korte broek, de temperatuur is er naar.

Op het strand word ik aangesproken door een Deens echtpaar, ze hebben mij en Baloe een tijdje op de rotsen zien zitten en vertellen vol passie en weemoed over de Hovawart die zij 20 jaar geleden hebben gehad. Ook een black and tan reu, een niet zo makkelijke hond die maar 8 jaar is geworden. Baloe doet hun zo aan hem denken maar ze hebben het nooit meer aangedurfd om een Hovawart te kopen. Voor de man was het de zoveelste hond in zijn leven, maar voor haar was het de eerste. En als dat dan ook nog een moeilijke hond is geweest kan ik me zoiets wel voorstellen. Baloe laat zich aanhalen en knuffelen en is niet bij hen weg te slaan. Ik laat maar in het midden of dat aan hun ligt, mijn makkelijke, vriendelijke maar toch waakzame Hovawart……Die net terwijl ik dit zit te tikken een te dicht bij de camper komende man de stuipen op het lijf jaagt met zijn woeste blaf. En die taait meteen af….
Het is inmiddels half 6, ik zit nog in de korte broek, de deur en ramen staan wagenwijd open en de zon is nog net zo warm als daarstraks. Het eerste kleurtje op mijn huid is binnen…

Route: Cala de Mijas – Marbella – Estepona - Sotogrande
Gereden kilometers: 75
Coördinaten slaapplek: N 036,17.871 W 005,16.298

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis