Spanje, Mazarrón

Het spookt de hele nacht door mijn hoofd: wat gaat er gebeuren straks? Kan ik nog wel verder en zo niet, wat dan? Mijn wekker staat op half 7, tenslotte kan de hulpdienst al vanaf 8 uur de parkeerplaats oprijden. Tenminste dat is wat me zaterdag werd verteld door de SOS hulplijn. Maar om 6 uur sta ik kant en klaar naast mijn bed, Baloetje staat al te kwispelen als hij mijn bedrijvigheid merkt. Hij wil naar buiten en zodra ik de deur open maak springt hij de camper uit om dan gillend neer te komen en even niet meer op te staan. Maar als hij dan staat hangt zijn linker poot er zielig bij, hij kan er niet meer op steunen. Hij kijkt me zo zielig aan dat de tranen me in de ogen springen. De boom aan de overkant van de weg kan hij strompelend halen om te plassen maar dan moet hij natuurlijk wel op zijn voorpoot staan om die achterpoot op te kunnen tillen. Het breekt mijn hart om hem zo te zien, ik moet hem de camper weer in tillen, 40 kg. schoon aan de haak. Nadat hij even op de koude vloer heeft gelegen wil hij toch weer zijn bankje op en moeizaam, piepend van de pijn til ik hem daar weer op. En na een tijdje weer er af. Hij weet niet meer hoe hij moet gaan liggen. Om half 10 apt Janine of ik al iets heb gehoord van de hulpdiensten en als ik vertel wat er met Baloe aan de hand is hoeft ze zich geen seconde te bedenken: “Wil je dat wij komen, dan springen we nu in de auto en dan gaan wij met Baloe naar de dierenarts terwijl jij op de hulp wacht?” Ik twijfel nog even, het is voor hun tenslotte anderhalf uur rijden, maar mijn emoties lopen op dat moment al ver over dus “ja, graag”.

Om half 12 rijden ze de parkeerplaats op, Baloetje staat te klappertanden van vreugde om ze te zien en wellicht ook van de pijn. Springen kan hij niet, hoewel hij dat dolgraag zou willen doen. Ik besluit om nog even te wachten om naar de dierenarts te gaan, Baloe gaat aan de riem in de schaduw, zijn poot krijgt een paar uur rust en we kijken het even aan. Gebroken is het niet, wellicht een flinke verstuiking dat vaker nog meer pijn veroorzaakt dan een breuk. Wij hangen wat bij de camper rond en na een paar uur lijkt het wat beter te gaan met de poot van Baloe. De hulpdienst laat dan nog steeds op zich wachten en terwijl Theo bij de camper blijft rijden Janine en ik naar het stadje om wat boodschappen te doen. Het is inmiddels half 2 en mijn maag knort. Van vanmorgen half 7 is er niets meer in gekomen.
De telefoon staat niet stil de hele dag, vriendinnen bellen, Mia en Rianne maken zich zorgen en alle medereizigers appen om me sterkte te wensen. Er is een stel dat uitdrukkelijk roept dat ik mee MOET! Als het niet anders gaat dan huur ik maar een bus en mag ik bij hun in de camper douchen en van de keuken gebruik maken. Maar mee op reis GA ik!! Derk, de reisbegeleider belt en apt regelmatig en grapt dat ze mij nu in ieder geval wel allemaal kennen….Ik had het graag op een andere manier gehad.!

Inmiddels heb ik de NKC nog maar eens gebeld en ze beloven er zo spoedig mogelijk werk van te maken. Ik krijg inderdaad niet lang daarna een berichtje dat de hulptroepen opgetrommeld zijn en om half 4 rijdt de afsleepwagen het terrein op. De chauffeur, een Engelsman, heeft de opdracht gekregen om me naar de dichtstbijzijnde garage te brengen en binnen no time staat mijn busje op de auto. Ik krijg er pijn van in mijn maag als ik het zie. Baloetje, die nog steeds wat hinkt met zijn poot maar een heel stuk minder dan een paar uur daarvoor, wordt bij Theo en Janine in hun splinternieuwe gouden bolide gehesen en ik rij met de chauffeur mee naar de garage in het stadje.

Wat een geluk dat die 2 erbij zijn, hun steun heb ik vandaag heel erg nodig. Ze bekommeren zich om Baloe, om mij en vertalen waar nodig. Janine spreekt inmiddels een aardig woordje Spaans maar de eigenaar van de garage spreekt gelukkig ook wat Engels. Hij kijkt wat bedenkelijk, belooft dat hij er vanavond nog naar zal kijken, maar als het niet lukt om te repareren zal ik morgen nog eens met de NKC moeten bellen om me naar een andere garage te laten afslepen waar ze het eventueel wel kunnen maken. Ik kan vanavond in ieder geval op het garage terrein overnachten in mijn eigen camper, krijg stroom van hun en de sleutel van de poort zodat ik met Baloe het terrein af kan om hem uit te laten. Ik sta midden in het stadje al heeft dat nu geen aantrekkingskracht voor me. Baloe wil ik niet teveel belasten en mijn hoofd staat naar iets anders dan winkelen of terrasjes.

Maar dat hij last heeft van zijn poot, daar merk je niets meer van als de eigenaar van de garage opeens de deur van mijn camper wil openen om onder de motorkap te kijken. Ik zit achterin op de bank te tikken en Baloe springt wild naar voren naar de deur, terwijl hij het waterbakje dat daar staat omver springt en het water alle kanten uitvliegt.
De motorkap wordt open gedaan, hij rammelt wat aan de pook, kijkt me wat bedenkelijk aan als hij gewoon van de 1 naar de 2, 3, 4 en 5 schakelt maar ziet dan pas waar het probleem zich bevindt. Even lijkt de achteruit het gewoon te doen maar dan blokkeert hij weer. Hij schudt zijn hoofd en belooft zo terug te komen. Ik heb hem niet meer gezien…..

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis

7 jan 2024Een (ont)spannende dag

9 jan 2024Cause i’m Happy

Al 20 reacties bij dit reisverslag

Wat fantastisch dat Theo en Janine naar je toe zijn gekomen! Daar heb je wat aan! Zijn ze nu weer naar huis of nog steeds in de buurt? En dan is het wachten op de diagnose van morgen neem ik aan. Hopelijk slaap je vannacht goed genoeg! Sterkte ermee!
Riet 2024-01-08 19:50:42

Wat fijn dat Theo en Janine je helpen. Die steun heb je wel nodig. Liefs en sterkte.
Roelie 2024-01-08 19:51:56

Als je wel eens hebt gekeken naar het programma, ik vertrek, dan weet je dat de Spaanse werklui het niet zo nauw nemen met hun uitspraken over, kom zo terug.... Die garageman zal ook wel terug komen, maar dan morgen of zo 😉 Vind het echt super rot voor je. Gelukkig gaat het met de poot van Baloe wat beter. Misschien da hij na een nacht goed slapen weer opgeknapt is. En hopelijk jij ook lieve Car, sterkte met alles. Liefs Susanne
Susanne 2024-01-08 19:58:20

"Soms zit 't mee, soms zit 't tegen....." Maar dit is wel 'n beetje véél tegenslag! We proberen het, tijdens het duimen, met een luid gezongen "Van je HelaHola, houdt er de moed maar in!" en hopen dat alle ellende spoedig opgelost wordt. Sterkte en probeer het hoofd koel te houden.
Fred & Els 2024-01-08 20:01:35

Jeetje, je maakt wat mee zeg. Je moet maar denken. Een slechte generale is een perfecte uitvoering. Het gaat helemaal goed komen
Ingridopavontuur 2024-01-08 20:07:14

Echt grote pech. Hopelijk gaat het vanaf nu beter. Zullen voor je duimen.🤞
Jeanny 2024-01-08 20:16:44

Mañana… klinkt me bekend in de oren. Maandag komen we.. dan hoor je nee helaas: mañana.. Straks komen we… en weer wordt het mañana… Daar word ik helemaal knettergek van in Spanje! Maar goed, gelukkig is er altijd weer een nieuwe mañana…! Ik ga voor je duimen kiddo! Dat morgen de versnellingsbak gerepareerd kan worden en Baloetje’s poot het ook weer doet! “Tomorrow, tomorrow, I love you Tomorrow… you’re only a day away…! 😘
Katinka 2024-01-08 20:28:20

Ik hoop dat het goed komt met de bus en Baloe en dan weer met plezier verder 🥰
Mia 2024-01-08 20:44:16

Jeetje Carry, wat een gebeuren allemaal! Hoop dat het met Baloe snel beter gaat en dat er morgen een deskundige monteur komt die je weer snel op weg helpt! Je bent erg dapper en ik heb enorme bewondering voor je. Lieve Carry hou moed, het gaat allemaal goed komen.
Antoinette 2024-01-08 20:49:33

Ah wat rot dat je zoveel pech hebt.. misschien ben ik een onverbeterlijke optimist, maar denk maar zo: alles wat nu kapot gaat, kan straks niet meer kapot.. Ik hoop wel dat als alles opgelost is, je weer gauw de vakantiemodus te pakken hebt. Succes Car, je kunt het! Liefs, Denise
Denise 2024-01-08 20:52:04

Ahhh die Spanjaarden je staat bij de garage nog dagen te gaan voor vertek al veel Nederlandse monteurs gesproken en uitgelegd wat er aan de hand is ze hebben hetzelfde antwoord Het zal wel meevallen Baloe is ook herstellende je zit in een prachtig gebied mooi weer en prachtige boeken bij je voor te lezen en natuurlijk niet te vergeten die kanjers Janine en Theo Ps niet toegeven aan je voor gevoel er wordt genoeg aangeboden Tot morgen en probeer te slapen x
Tilly 2024-01-08 20:56:33

Ohjee , wat maak je allemaal mee 🙈 Geef Baloe’tje maar een flinke knuffel van ons, komt wel weer in orde 😘
Peggy 2024-01-08 21:13:54

Lieve Carry je hebt fantastische mensen om je heen. Heel veel sterkte, dikke knuf voor Baloe
Riet 2024-01-08 22:17:19

Janine en Theo mag je van mij een knuffel geven voor hun hulp. Camper rn Baloe in de kreukels. Gelukkig gaat het weer met Bloetje, maar met de camper laten ze je toch mooi zitten. Gelukkig is et nog een achterban die je in de gaten houden. Hopelijk komt morgen schot in de zaak en ben je snel weer op weg naar Marokko. Trouwens, ik zou wel willen weten of je Debbie en Paul nog gezien hebt.
Yvonne Sormani-Simons 2024-01-08 22:20:42

Ik volg je reis sedert 'n paar dagen. Wat 'n avontuur. En hoe ondernemend dat je bent. Stiekem jaloers dat jij bij mijn lieve zusje Janine kan zijn..ik ben helaas niet in bezit van rijbewijs. Ben super trots op haar en schoonbroer Theo...ja de beste mensen die je kan treffen om je te helpen in noodsituaties. Ik spreek uit ervaring. Ik hoop tot alles goed komt met Baloe en je vervoer en tot je je reis kunt voortzetten zonder problemen. Dikke knuf voor mijn sis Janine en Theo als ze nog in de buurt zijn. Goede reis verder!! Liefs Christa
Christa(zus van Janine) 2024-01-08 22:38:52