Dag 77

Het is vrij laat in de avond wanneer ik een apje krijg van Maud en Martin, de hele camperplaats is ‘schoongeveegd’ door de politie en alle campers, een stuk of 20, die er nog staan moeten allemaal een plekje in een of ander dorp zoeken. Ergens ben ik blij dat het niet de nacht ervoor is gebeurd toen ik er nog stond, alhoewel ik het voor hun natuurlijk erg vervelend vind. Maar omdat Martin er op voorbereid was had hij uit voorzorg al iets in zijn telefoon in geprogrammeerd, ik zou niet weten waar ik naartoe had gemoeten.

De plek waar ik ook vandaag ben blijven staan lijkt meer op een ‘snelweg’ voor mijn deur, auto’s, campers, voetgangers, fietsers, brommers en nog meer bewegend verkeer dat langs al dat ‘wits’ zoeft, al of niet harder dan 5 kilometer per uur. Ik kom er niet toe om 500 meter verderop te gaan staan waar het in vergelijking met gisteren een heel stuk rustiger is, ik ben zelfs nog te lui om de autosleutel in het contact om te draaien en beperk me vandaag tot een paar flinke wandelingen langs het strand, de ene keer naar links en de andere keer naar rechts. Zo heb ik toch nog iets van afwisseling alhoewel ik ieder keer wanneer er weer iets voorbij zoeft de neiging heb om toch iets verder te gaan staan. Maar het blijft bij neigingen en dan duik ik maar weer in mijn boek.

In de ochtend krijg ik een apje van Rinus en Greet, het stel waar ik het zo leuk mee heb gehad op die mooie camperplek in de heuvels in Portugal en waar ik ook Kerst mee heb gevierd. Ze zijn verwonderd over het feit dat ik Maud en Martin ken die ik eergisteren pas heb ontmoet. Zij hebben hen vorig jaar in Altura leren kennen en hebben samen met hun daar de verjaardag van Maud gevierd. Wat is de camperwereld en eigenlijk ook de hele wereld tegenwoordig maar klein. Rinus en Greet zijn vanuit Portugal onderweg richting Spanje en Maud en Martin staan een paar kilometer boven mij op een mooie camping die ik in mijn lijstje als favoriet heb staan. Cees en Inge en Kees en Koos van de NKC Marrokko groep uit 2024 staan een uur bij mij vandaan en ook hen ga ik beslist snel zien.

Ik krijg het nog druk maar mogelijk compenseren deze ontmoetingen de reis door Marokko die ik heb moeten laten schieten. Met Marietta heb ik bijna dagelijks contact, of via whatsapp of telefonisch. Zij geniet van de trip alhoewel ze het toch ook vaak wat moeilijk vindt. De lastige Marokkaanse kinderen zijn daar mede debet aan maar Marietta kennende weet ze die snel van zich ‘af te slaan’. Zij komt er wel en ik? Ik geniet bijna net zo hard van mijn tijd in Spanje….

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis