Het wordt een vreselijke nacht op de plek die ik heb uitgekozen om eens lekker uit te rusten en om te proberen uit te slapen. De wind gaat tekeer, het stormt en het busje schommelt aan alle kanten, het lijkt heel erg op de laatste dagen die ik 6 weken geleden doorbracht in Tarifa vlak voor de overtocht naar Marokko. Het enige dat ontbreekt is de regen. En tot overmaat van ramp begint Baloe om 1 uur te piepen, een teken dat hij eruit wil of is hij gewoon wat angstig? Ik schiet snel een jas aan over mijn pyjama en net als ik de schuifdeur open maak stopt er een auto naast me waar een echtpaar uit stapt. Zij willen waarschijnlijk gebruik maken van het toilet dat een eindje verderop ligt bij het tankstation en zoeken beschutting naast mijn busje. Niet dat dat veel helpt want zodra ik de deur uit stap word ik zowat weggeblazen. Baloe drukt er vlug een kleine drol uit en dan weer naar binnen waar ik de slaap niet meer kan vatten. Hij krult zich in elkaar en snurkt verder. Voor mijn gevoel ben ik net weer onder zeil als hij weer begint: “het is 7 uur, vrouwtje, tijd om op te staan!” En dus sta ik alweer vroeg buiten, in de kou!!

De eerste euro’s zijn ook alweer uitgegeven: een stokbrood bij het tankstation (1,05 euro) waar ik in Marokko niet meer dan 20 cent hoefde te betalen, en diesel, die hier in Spanje toch een stuk goedkoper is dan in Nederland maar nog steeds 40 cent per liter duurder dan n Marokko.

Het is net half 9 geweest als ik begin aan de lange rit naar Torre Pacheco, waar Robbin sinds een paar weken woont en werkt. Een prachtige rit door de hoge bergen volgt. Dit keer niet zoals op de heenweg langs de drukke kust, maar genieten op een bijna verlaten snelweg met uitzicht op de toppen van de Sierra Nevada waar nóg of ál sneeuw ligt. Als je snel van punt A naar punt B wilt en dan ook nog eens over zo’n prachtige route, dan moet je de A 92-N nemen. Genieten met een hoofdletter, nét zo mooi maar op een heel ander manier als in Marokko. Maar het is koud en bewolkt, de zon komt er nog niet écht door. En dat is te merken als ik stop om even met Baloetje te lopen, hier op 1380 meter hoogte is een jas niet overbodig. Hij heeft nergens last van, snuffelt aan elk struikje en gaat nog even achter een kat aan die geschrokken van de vuilnisbak afspringt waar hij zijn middagdutje doet.

Voordat ik bij Robbin binnenval wil ik nog even boodschappen doen bij de Mercadona in Torre Pacheco. Bij de grote supermarkt is het op zaterdagmiddag een drukte van belang. Het busje kan niet onder de overkapping, die is te laag, maar langs de kant is nog een plekje waar ik precies tussen 2 auto’s pas. Het wordt een beetje manoeuvreren en ik krijg de bus niet precies langs de stoeprand geparkeerd maar vind het goed genoeg, het is toch maar voor eventjes. Maar dan komt er een man aan: zwarte kleding, zwarte zonnebril en een zwarte pet. “Daar zul je het hebben, weer zo’n betweter”, denk ik nog. Totdat hij zijn zonnebril en zijn petje afzet en ik zie wie het is: Robbin!!! Wat een ongelooflijk toeval dat ik hem hier tref. Hij komt net als ik boodschappen doen en ziet mijn busje staan als hij uit zijn auto stapt….En dat komt goed uit, nu kan hij meteen wijzen waar alles ligt en mij helpen sjouwen en het is nog gezellig ook😊En voorop rijden naar het appartement waar hij nu woont, want mijn Garmin kent de hele straat niet. En dat is geen wonder, de hacienda waar hij een appartement huurt en waar ook vriend/collega Daan een eigen appartement heeft , ligt midden tussen de velden en golfbanen op een idyllische plek. Een grote tuin met palmbomen, gezellige zitjes en een prachtig zwembad waar hij nog geen gebruik van heeft gemaakt maar waar hij, nu ik er ook in duik, zich niet wil laten kennen. Hij is er al snel uit maar ik ben de koude temperatuur van de baden in Marokko nu gewend en zwem nog lekker door, in 14 graden!!!!

De Nederlandse Agaath, hun huisbaas die 32 jaar bij de Marine heeft gewerkt, heeft in 10 jaar tijd deze hele hacienda opgeknapt en is nu is de laatste puntjes op de I aan het zetten. Wat een werkpaard is dat, het ziet er allemaal gelikt uit. Mijn busje heeft vandaag een van de mooiste ‘Plekjes voor de nacht’ van de hele reis.
Mijn was gaat in de machine in de hoop dat die morgen droog is, Robbin zet voor ons alle 3 een heerlijke maaltijd op tafel en daarna gaan de 2 jongens aan het werk in het kantoor waar ik mijn verslag van vandaag maak. Buiten waait de wind om de hacienda maar binnen brandt het kacheltje, hoe gezellig kan het zijn…

Route: Torremolinos – Malaga- Granada – Baza – Lorca – Fuente Álamo de Murcia – Torre Pacheco
Gereden kilometers: 430
Coördinaten slaapplek: N 037,47.195 W 000,58.712

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis