Op de eerste dag van het nieuwe jaar zijn Baloe en ik al heel vroeg op het strand voordat we afzakken naar het zuiden. Het is hier om 8 uur al vrij licht en het belooft weer een mooie dag te worden. Nadat ik op mijn gemak het reisverslag van gisteren online heb gezet, tenslotte moest ook nog dat prachtige vuurwerk vermeld worden, en wat joghurt naar binnen heb gewerkt kunnen we aan de rit beginnen. Baloetje ligt heerlijk ontspannen languit op de bank, de diarree is over nadat hij twee keer alleen wat rijst naar binnen heeft gewerkt.

Na een uurtje rijden komen de Pyreneeën in zicht. Op de toppen de eerste, of eeuwige sneeuw? Jammer dat ik niet kan stoppen om een foto te maken, maar het is niet anders. Mijn eerste stop in Spanje is Sant Andreu del Terri, oftewel de B & B van Debbie die mee heeft gedaan aan het programma B & B vol liefde en waar ze uiteindelijk de man van haar dromen heeft gevonden, de Nederlandse Paul. Ik heb Mia en Hennie belooft dat ik mijn uiterste best ga doen om daar een kijkje te nemen en wellicht ook met hun op de foto. Het huis ligt er net zo kleurrijk bij als dat zij zelf er uitziet. Er is geen bel dus stap ik maar gewoon naar binnen en maak snel al wat foto’s. En dan komt er een man naar buiten die duidelijk niet Paul is. Een Spaanse gast, die er op dit moment logeert en vertelt dat Debby en Paul met familie naar het strand zijn. Wanneer ze terugkomen, daar heeft hij geen idee van. Maar de omgeving lonkt naar wandelen. Ergens boven op een heuvel lijkt een klein dorpje te liggen met wellicht wat terrasjes? Ik begin aan de klim en Baloe rent door de velden voor me uit. Het is inmiddels warm geworden en ik heb mijn vest verruild voor een T-shirt. In het dorpje is het al net zo stil als in de dorpjes in Frankrijk waar ik heb overnacht. Geen terrasjes, geen winkeltjes, alleen een kerk en vijf huizen. Een oude man staat op een ladder zijn druivenstruik te snoeien en ergens in een tuin springt een kind op een trampoline. Het enige geluid dat ik hoor zijn schreeuwende varkens in een grote stal, wellicht nadert hun einde?
Er zit niets anders op dan maar weer richting het busje te lopen waar ik mijn eigen terrasje heb. De lange broek wordt verruild voor een korte en Baloe zoekt de schaduw op achter de bus. Als er na een uurtje nog geen beweging zit in de B&B besluit ik Debbie maar even te appen. Het duurt niet lang of ze antwoordt via de voice van whatsapp. Ze zitten met familie aan het strand in L’Escala en zijn niet voor de avond terug. Morgen ben ik welkom maar ze heeft toch liever niet dat ik met het busje op hun privé parkeerplaats blijf staan. Ze klinkt al net zo druk als op TV en op de achtergrond hoor ik haar nieuwe liefde ook nog wat mompelen. “Mensen met campers gaan niet op een camping staan”, Ja hij heeft nog gelijk ook in mijn geval. Al zal dat over een paar weken in Marokko wel even anders zijn.

Dus pak ik mijn boeltje weer in en ga op zoek naar een plekje voor de nacht. De Park4night ap geeft een prachtige plek aan in Tossa de Mar dicht bij de zee. Maar ik had het kunnen weten, druk druk druk en geen plaats. Om nu weer verder te gaan zoeken daar heb ik geen zin in, dus net buiten het dorp vind ik een ruime parkeerplaats. Niks bijzonders en ook nog wat scheef. Maar ik sta en daar heb ik op dit moment meer behoefte aan als om verder te zoeken langs deze kust. Morgen wat gerichter en wellicht wat meer het binnenland in. Voor nu is het klaar…

Route: Cap dÁgde – Perpignan – Sant Andreu de Terri – Gerona – Lloret de Mar – Tossa de Mar
Gereden kilometers: 270
Coördinaten slaapplek :N 041,42.592 O 002,52.669

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis