Een stressnacht achter de rug. Wat is er met mijn auto en kan ik nog verder? De telefoon opladen op de 12 volt aansluiting lukt niet meer. Mia moet het, als ze me zoals gewoonlijk ‘s avonds om 7 uur belt, doen met een “kut dag vandaag “. De rest van de batterij van de telefoon moet gespaard worden. Ik heb wel nog snel gekeken of er in de stad waar ik nu dichtbij ben, een garage zit die aan camper reparatie doet. Gelukkig is dat het geval en programmeer ik nog snel het adres in de Garmin.
Het is nog geen half 9 als ik de garage in de stad binnen loop. Een Fiat dealer, maar so what. Het vriendelijke meisje aan de balie begrijpt wat ik bedoel als ik het probleem in het Engels uitleg. Ze gaat meteen bellen met hun andere garage die campers repareert, want bij hun ben ik aan het verkeerde adres. Het is een kilometer of 4 verder in een ander dorp en haar collega is meteen bereid om voor mij uit te rijden. En zo komt het dat mijn busje om 9 uur al binnenste buiten wordt gekeerd. De monteur verwisselt meteen maar even mijn gasfles die vanmorgen na mijn eerste kopje thee de geest gaf. En daarna geef ik zo goed als mogelijk uitleg en gaat hij aan de slag terwijl Baloe languit op zijn kussen ligt en ik mijn stoel en wat boekjes tevoorschijn heb gehaald. Hij wenkt nog even dat ik ook mag gaan wandelen maar naar mijn idee kan ik beter erbij blijven om eventuele vragen zo goed als mogelijk te kunnen beantwoorden. En dat is inderdaad goed gedacht, want sommige dingen weet ik wel te beantwoorden maar voor de rest is het abracadabra. Bijna de hele inboedel ligt in de garage, de banken, de tafel, mijn dekbed, matras, spullen uit de kastjes waar hij bij moet zijn. Het is een zooi. De huishoudaccu wordt eruit gehaald en gecheckt, daar is niets mee aan de hand. Het elektroblok wordt eruit geschroefd maar op zijn vraag waar de hoofdschakelaar zit moet ik hem het antwoord schuldig blijven. Ik heb werkelijk geen idee. Er worden nog meer kastjes leeg gehaald en daar komt de aardlekschakelaar tevoorschijn. Die dus omlaag staat ipv omhoog. Waarschijnlijk door het schuiven van een voorraadbakje dat ernaast staat is de schakelaar omgegaan. Doordat de elektriciteitskabel al aangesloten zat op het busje, zien we dat de huishoudaccu nu ook weer aan het laden is. De watertank
is inmiddels ook gevuld en de kraan loopt weer. Daarna sjouwt hij weer alles op zijn plaats, schroeft wel 3 keer het elektroblok op en af omdat het klokje steeds blijft knipperen en kijkt daarna meteen nog even naar het oliepeil en dan kan ik gaan afrekenen. Het is ‘ schrikken’ van de rekening: 60 hele euro’s!! En dat voor 2,5 uur werk. En nu moet ik eigenlijk alleen nog maar hopen dat de huishoudaccu onder het rijden ook goed oplaadt. Als hij het busje naar buiten rijdt biedt hij aan om de elektriciteitskabel aan te sluiten en dan mag ik wat hem betreft de hele nacht blijven staan, zodat het ding weer goed opgeladen wordt. En dat aanbod neem ik aan, want om nu nog wat ‘leuks ‘ te gaan doen, daar heb ik toch geen zin meer in.
Net als ik een kopje koffie heb gezet en een wentelteefje van erg oud brood heb gebakken, komt hij met zijn hulpje naar buiten en vertelt dat ze lunch gaan halen, in het dorp verderop. Of hij voor mij ook iets moet meebrengen? Graag zelfs, dan krijgt Baloetje mijn wentelteefje, hoewel hij natuurlijk liever een ‘gewoon’ teefje had gehad
Een kwartier later zit ik aan mijn warme maaltijd, iets met groente en kip en een goed gevulde rösti. Veel te veel, maar wel heerlijk. Hoef ik vanavond tenminste niet te koken en kan ik lekker languit gaan lezen op mijn ereader. Die ook al eerder de geest had gegeven omdat de batterij leeg was…

Route : Klaster - Marienbad - Drmoul
Gereden kilometers: 23
Coördinaten slaapplek: N 049⁰56,076’ O 012⁰39,971’

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis