Mijn roots opzoeken, dat schreef ik in de proloog. Met mijn kwart Tsjechisch bloed werd het tijd om het land te gaan bezoeken waar mijn oma geboren en getogen is. Maar eigenlijk was dat meer een leuke bijkomstigheid dan dat ik echt van plan was om te gaan kijken waar een beetje van mijn bloed vandaan kwam. De échte reden was dat ik na het zien van ‘Wie is de Mol’ seizoen 2021, dat zich afspeelde in Tsjechië, helemaal in de ban was van dit land. Het ene mooie plekje na het andere kwam voorbij. En omdat ik, behalve in Praag, nog nooit in Tsjechië was geweest was de keus snel gemaakt. Ik zou de Mol achterna gaan…

Om half 7 wankel ik mijn bed uit, een slechte nacht gehad. Bang dat ik me zal verslapen. Tenslotte moet ik op zijn laatst om 20 voor 9 mijn gereserveerde ticket ophalen. De lucht ziet er redelijk uit, er komt een beetje blauw tussen de wolken door. Baloetje merkt aan alles dat er iets staat te gebeuren. Maar behalve een wandeling voor het ontbijt zit er voor hem niet meer in dan een morgen in het busje. Hij mag nog even mee naar de infobalie om mijn ticket op te halen en dan moet hij écht terug. Om 9 uur stap ik met nog een man of 10 in het treintje dat me naar de ingang van de Punkva caves brengt. De blauwe wolk is inmiddels weer verdwenen en het miezert weer, maar goed dat ik gisteren besloten heb om ook een ticket voor het treintje te nemen. Bij de ingang verzamelen zich nog een paar andere mensen, diegenen die te voet zijn gekomen , en dan is het wachten op de gids. Een jonge meid dit keer, die zonder verder iets mee te delen, de poort openmaakt waarna iedereen achter haar aan rent. En dan begint ze te praten, in het Tsjechisch, en het lijkt alsof ik een preek in de kerk hoor. Op een toon, met nauwelijks onderbrekingen, gaat het door en door en door. Gelukkig is er genoeg te zien, want ook al zou ze alles in het Engels hebben gedaan, dan denk ik niet dat ik mijn aandacht erbij had kunnen houden. Er zijn in de Moravsky karst duizenden grotten maar 5 ervan zijn maar voor publiek geopend. Pas in 1909 is deze miljoenen jaren oude grot ontdekt. De grotten, het zijn er 5 die met elkaar verbonden zijn, glimmen van de stalactieten en de Stalagmieten. Gevormd door het regenwater dat door de kalksteen sijpelt en uitkomt in het meer aan de voet van de Maccocha-kloof. Deze kloof is 138 meter diep en is ontstaan toen een plafond van een enorme grot naar beneden kwam. ( Ik heb dit niet van de Tsjechische gids gehoord, maar uit mijn boekje En dan begint het ‘Mol’ avontuur. Met zijn allen stappen we in een bootje, en varen honderden meters over de ondergrondse rivier de Punkva die op sommige plekken wel 40 meter diep is. Op tv, waar de kandidaten van de Mol in kano’s door de rivier peddelden, leek het heel breed te zijn maar we moeten onze hoofden op sommige plekken toch wel heel erg ver binnenboord houden. Maar het is werkelijk schitterend. Om de laatste grot te bezichtigen mogen we er nog even uit, en dat even is ook echt maar even. Er wordt een bandje opgezet dat nog wat bijzonderheden vertelt en dan is het weer vlug vlug in de boot en varen we 200 meter verder weer de grot uit. Tijd om hier foto’s te maken is er bijna niet. Buiten is de miezer inmiddels overgegaan in echte regen. Met de kabelbaan zoef ik nog even naar boven om een blik te werpen op de Maccocha-kloof maar aangenaam is het nu niet meer. De terrasjes en winkeltjes hier boven zijn leeg, er is geen toerist te zien. Een beetje trieste aangelegenheid. Ook in de kabelbaan terug naar beneden is niemand, de man die het ding bedient zit zielig alleen in zijn hokje. Het treintje zet me na een kwartiertje weer netjes terug bij het busje waar Baloe me kwispelend staat op te wachten.
De regen komt nog steeds met bakken uit de lucht en om nu hier te blijven staan, zie ik niet zitten. Dus Garmin wordt verder oostwaarts ingesteld en na goed een half uur rij ik de parkeerplaats op bij een schitterend meer. Lunchen, een korte wandeling met Baloe en wellicht een plekje voor de nacht. Het is net 1 uur geweest en dan begint het weer te gieten. Om hier nu de rest van de dag binnen te blijven zitten lezen, daar heb ik ook geen zin in.

Dus toch maar weer een eindje rijden richting Zlin, een middelgrote stad waar ik morgen bij de Bata op zoek wil gaan naar wat schoenen….

Route: Skalní mlýn – Jedovnice – Nosalovice - Kromĕříž
Gereden kilometers: 79
Coördinaten slaapplek: N 049⁰18,027’ O 017⁰24,136’

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis