Dag 28

Het miezert en het is grauw maar de temperatuur is ‘Alleen maar een vest’. De weersverwachtingen voor de rest van de dag zien er prima uit: Zonnig, een graad of 17 en volgens de site ‘Hoge golven’ Dat belooft dus veel goeds , maar zoals het gezegde luidt: “prijs de dag niet voor het avond is”. Eerst maar eens boodschappen doen bij de Lidl want mijn voorraad is alweer geslonken. Het stadje uit komen is niet eens zo makkelijk, kleine smalle steegjes, voordat de weg zich draait op het grote plein voor ‘Our Lady of Nazareth’ de Katholieke kerk in het dorp. De Lidl profiteert tegenwoordig mee van alle toeristen die met hun campers het dorp aandoen. Het heeft 4 ‘ruime’ camperplaatsen opgezet, natuurlijk in de hoop dat boodschappen bij hun worden gedaan. Wel zo makkelijk, ‘s morgens meteen vers stokbrood en wat al meer…

Het weer is opgeklaard als ik terug kom op de camperplaats, het zonnetje schijnt maar de wind is zeer heftig. In de hoop dat de surfers al op de planken staan wandelen we richting het strand, maar tot mijn grote verbazing is er niemand op het water. Op de parkeerplaats die alleen voor lage voertuigen geschikt is zitten een paar surfers op stoeltjes bij hun auto’s, hun pakken hangen te wapperen in de wind. Met mijn vertaalapp vraag ik of er vandaag nog ‘competitie’ is, maar het antwoord is ontkennend: de wind is veel te krachtig en er zijn geen golven. Ook de verwachting voor morgen is nihil. De enkele toeristen die op het strand zijn in de hoop dat er iets te zien valt , komen bedrogen uit. Wéér niet, net als 3 jaar geleden toen we ook hier kwamen in de hoop de ‘Monstergolven’ te zien. En om dan nog maar een dag op deze nietszeggende parkeerplaats te blijven, dáár heb ik geen zin in.

Een uurtje zuidwaarts ligt Peniche, dat een van de belangrijkste Portugese vissershavens heeft aan de Atlantische oceaan en tot een aantal jaar geleden is de visvangst een van de grootste bronnen van inkomsten geweest. De stad is ooit een eiland geweest maar met het verstrijken van de tijd is het verzand tot een schiereiland omringd door indrukwekkende kliffen en rotsformaties veroorzaakt door de kracht van de zee en de natuur. Op de weg er naartoe heb ik al twijfels of dit mijn plekje voor de nacht gaat worden, de harde wind is tot een flinke storm geworden en ik heb moeite om de auto op de weg te houden. Op het meest westelijke puntje van Peniche ligt Cabo Carvoeiro, de eerste stop in Peniche én het plekje dat ik heb uitgezocht om vannacht te blijven staan. Maar zodra ik de deur open weet ik al dat dat niet gaat lukken, de wind waait me zowat van de klif af, de haren van Baloe staan recht overeind. Het uitzicht over de vreemd gevormde rotsen is overweldigend mooi, door de groeven van de rotsen kun je 25 meter naar beneden kijken. De bijzondere ‘Nau dos Corvos’ een rotspartij die boven het water uitsteekt, lijkt op een soort half gezonken schip.

Een stukje terug ligt Papôa, een soort schiereiland aan het schiereiland. Daar overnachten mag helemaal niet, overal staan verbodsborden wegens gevaarlijke kliffen en ook hier giert de wind om het busje. Even parkeren voor een wandeling naar het noordelijkste punt kan wel, hoewel ik er voor waak om het busje niet te dicht langs de kant te zetten. Op deze rotsen zijn trappetjes en bruggetjes gebouwd om de rotsen een beetje begaanbaar te maken. Baloe moet aan de lange lijn want die heeft , net als toen hij nog een pup was, de neiging om het randje op te zoeken wat mij doodsbenauwd maakt. Maar nu moet ik wel oppassen dat hij míj niet over de rand trekt. Op het uiterste puntje van het schiereiland zet ik hem nog even op de foto en dan terug naar het ‘veilige’ busje. Op het kilometers lange strand dat aan de oostkant van Peniche ligt, laten kitesurfers hun kunsten zien. Ze maken metershoge sprongen terwijl de storm hen over de golven jaagt. In tegenstelling tot de surfboarders in Nazaré maken de kitesurfers net wél gebruik van de krachtige wind. Prachtig om te zien hoe hoog ze boven de golven uitvliegen.

Meteen aan het strand, bij de scheepswerf aan de andere kant van Peniche, hoop ik een plekje voor de nacht te vinden maar ook hier is de storm te hevig. Een paar honderd meter verder ligt een voetbalterrein waar genoeg plek is maar net wanneer ik het terrein wil oprijden hoor ik een kabaal op mijn busje: Boven mij ,langs de kant van de weg is een van de kabels afgebroken, een dik kunststof uiteinde ervan hangt om mijn rechterzijspiegel terwijl de kabel achter mijn busje hangt. Zo goed en zo kwaad als dat het gaat haal ik hem van de spiegel af, een paar krassen op de auto armer.

Ook deze plek gaat het niet worden, de bomen die tussen de parkeervakken staan vertrouw ik ook niet met deze storm. Een kilometer vanaf de kust, aan de rand van Consoacao, ligt een gratis camperplek dat mijn plekje voor de nacht gaat worden. Niet dat het hier veel minder stormt, maar het oogt veiliger. Geen bomen, geen kabels en een stuk of 10 andere campers die proberen te schuilen voor de wind. Dat het een slecht nachtje gaat worden, is duidelijk. Het busje rammelt en op het dak klappert óf de schotel óf het zonnepaneel. Wordt vervolgd….

Route: Nazaré – Sao Martino do Porto -Tornada – Gaeiras – Peniche
Gereden kilometers: 91
Coördinaten slaapplek: N 039.19,574’ W 009.21,159

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis