Ik ben alweer heel vroeg wakker, het is net 6 uur. Van slapen komt nu niets meer terecht. Het heeft praktisch de hele nacht geregend maar nu ziet het er goed uit. Zou het dan toch gaan lukken vandaag, naar Snezka, de hoogste berg van Tsjechië? Ik twijfel of Ik moet wachten tot vanmiddag, tenslotte was het gistermiddag ook stralend weer.
Een blik op de webcam van de berg is genoeg, ik sta al in de startblokken om naar Pec pod Snĕžkou te rijden. Het uitzicht vanaf de berg lijkt goed genoeg. Op de website van de kabelbaan zie ik dat het ding al in bedrijf is én dat het weer goed genoeg is om ook naar de top te gaan. Later blijkt dat gistermiddag de wind zo erg op stak dat de kabelbaan het laatste stuk naar de top stil heeft moeten leggen. Toen was alleen het tussenstation op 1339 meter nog te bereiken.
Vanaf de grote parkeerplaats in het dorp is het nog een kilometer lopen naar de kassa van de kabelbaan. Het is nog niet echt druk, een man of 30 staan te wachten totdat ze in de wagon plaats kunnen nemen. Het is nog geen 9 uur. Ik reken weer mijn ‘senioren’ kaartje af en Baloe betaalt de ‘volle’ prijs: 100 kronen. In tegenstelling tot dat wat de reisgids vermeld hoeft hij geen muilkorf om.
Voor mij staat een jong stel met een kind te wachten op de volgende wagon die plaats biedt aan 4 personen. Als ze instappen wenken ze snel naar mij dat wij er ook bij kunnen. Terwijl de wagon langzaam door zoeft vliegt Baloe er al in en ik wip er snel er achteraan. Op het tussenstation Růžová hora gaat de deur open, maar omdat wij alle 5 naar de top willen sluit hij gelukkig ook weer meteen en zoeft dan snel door naar 1603 meter. De hele trip naar boven heeft alles bij elkaar nog geen 14 minuten geduurd. Maar wat is het schitterend om op die top te staan, uitzicht naar alle kanten, hoewel de wolken er toch steeds doorheen proberen te komen. En dat heeft dan ook wel weer wat. Het is 6 graden hier boven, maar doordat de zon schijnt blijft het aangenaam. Langs het wandelpad komen steeds meer mensen naar boven gelopen, kreunend, steunend en vol bezweet, maar voldaan omdat ze het te voet hebben volbracht. Een groep Nederlanders staan boven aan de trap op een hoorn te blazen en juichen als er weer iemand lopend de top bereikt. Op de top ligt ook het hoogst gelegen postkantoor, waar natuurlijk iedereen een stempeltje wilt halen. Ik kan er jammer genoeg niet naar binnen, want Baloe……Voor mij liggen er wel nog 2 caches en dat geeft dan ook wel weer voldoening.
Hoe later het wordt, hoe drukker, op een gegeven moment ziet het zelfs zwart van de mensen. Alle bankjes zijn bezet, en overal staan mensen foto’s te maken. Voor ons tijd om naar beneden te gaan. Nu heb ik de wagon voor mij alleen, Baloe klimt ontspannen op de bank en kijkt naar buiten. Alsof hij elke dag in een kabelbaan zit. Bij de kassa staan nu drommen mensen die allemaal nog naar boven willen. Wat ben ik blij dat ik niet tot vanmiddag heb gewacht.
Op de plek waar ik vannacht heb geslapen maak ik snel wat pannenkoeken klaar, (zijn niet te eten want ik vergeet een ei in het meel te gooien) en dan rij ik naar Adrespach. Garmin heeft een (gele) route uitgestippeld die heel wat voeten in de aarde heeft, oftewel flink omhoog met nogal wat scherpe bochten. Het tegemoet komend verkeer schijnt hier de weg te weten want dat racet door al die onoverzichtelijke bochten waar ik me schrap voor moet zetten. . Ik ben blij als ik het dorp bereik, mijn (gratis) plekje voor de nacht vind ik bij restaurant Tošováka, want ik ga vanavond uit eten!!!!

Route: Upa – Pec pod Sněžkou – Trutnov - Petřikovice - Chvaleč - Adršpach
Gereden kilometers: 49
Coördinaten slaapplek: N 050⁰37,112’ O 016⁰06,469’

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis