Zoveel campers om mij heen, maar de nacht was rustig en lekker lang. Inmiddels heb ik 5 boeken uit, dus ondanks wat hobbels onderweg ook nog heerlijk kunnen ontspannen. De zon is nog niet op als Baloetje en ik de camper uit stappen. Op het immens grote parkeerterrein is het al een drukte van belang. Honderden marktkooplui zijn al bezig om hun kramen op te bouwen voor de wekelijkse markt. Ik bof dus, want als ik ergens van kan genieten dan is het wel een markt in het buitenland.
Mijn mond valt bijna open van verbazing als we het zebrapad oversteken om naar het strand te gaan waar Baloe zijn energie even kwijt kan. Er loopt een heel groot wild zwijn voor me richting de kraampjes. Ook die weet waarschijnlijk dat het marktdag is. Maar wat ik even vergeten ben is dat deze camperplaats dagelijks wordt omringd door wilde zwijnen, het is een gewoon verschijnsel. Dat ze vannacht niet rond mijn camper hebben gedwaald zou ik hebben gemerkt aan Baloe. Die was waarschijnlijk door de ruit gevlogen als hij ze had geroken. Dat weet ik nog van een eerdere reis ergens in Griekenland. Toen liepen er tientallen rond de camper, moeders en jongen. En als je iets niet wil tegenkomen dan is het dat. Om te fotograferen vanuit je bed natuurlijk geweldig!!!

Het is bitter koud, ik heb een trui uit de kast getrokken en dat is vanaf de dagen in Frankrijk niet meer gebeurd. Na het ontbijt loop ik het stadje in om wat boodschappen te doen en om de labcache af te maken waar ik gisteren aan begonnen ben. Baloe blijft in de auto, vanwege de temperatuur kan het nu nog, maar als ik terugkom kan de trui alweer de kast in, het wordt inmiddels iets warmer.

Die markt voor mijn deur is wel erg verleidelijk. Nepsieraden, nepmerk tassen, het is een crime om er langs te lopen en niets te kopen want ik weet nu al dat ik in Marokko voor de bijl ga. Er staat ook een kraampje met energetische armbanden. De man ziet me loeren en probeert me meteen een aan te smeren. Ik heb ooit ,toen ik samen met Mia op een kerstmarkt in Dordrecht was, eentje gekocht maar die is stuk gegaan. Ik droeg hem dagelijks. De armbanden bevatten hoogwaardige neodymium magneten die invloed hebben op je gestel, je gezondheid en balans. En het is ook nog eens een prachtig sieraad om te zien. Ik kan de verleiding 1 keer doorstaan maar na een telefoontje met Mia ben ik om. Ik heb van haar ‘vakantiegeld’ meegekregen en ik ga het ding gewoon kopen. Baloetje ligt braaf te wachten bij het kraampje terwijl ik verschillende armbanden probeer, hij is zich mentaal aan het voorbereiden om dat wat hem te wachten staat in Marokko. Als dank neem ik hem vanmiddag mee naar het strand en probeer hem nog eens het water in te krijgen, maar daar trapt hij niet in. De luchtjes in het zand zijn veel belangrijker dan een koude poot krijgen.

Terug bij het busje gaat ie meteen plat en ik ga mijn kastjes opruimen. Dat is thuis al een crime maar hier in die kleine ruimte nog erger. De boeken die ik uit heb kan ik kwijt aan een Nederlands stel dat schuin achter mijn busje staat. Zij staren zich al een maand blind op de vele achterkanten van campers die vlak voor hun neus staan. Ik begrijp er niets van, ze vinden het hier heerlijk. 30 Dagen kijken naar witte achterkanten op 5 meter afstand. Ze zijn hier niet weg te krijgen, vinden het geweldig! Vragen ook nog eens dood serieus waarom ik het hier niks vind? Maar mijn voorkeur gaat toch echt uit naar het uitzicht op een mooi strand, bergen, een haven en zeker niet op honderden witte achterkanten.

Toch heb ik besloten om nog een dagje te blijven hangen. De sfeer in het stadje waar ik gisteravond nog even doorheen ben gelopen was gezellig. Terrasjes zaten vol en de winkeltjes waren nog open. En na de stress van gisteren is het ook heerlijk om weer in een boek te duiken, een paar keer een wandeling over het strand te maken met Baloetje die mij natuurlijk gisteren de hele dag heeft horen vloeken….en gewoon effe relaxen.

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis