E
Het heeft de hele nacht gestormd, het Saharazand is nu zelfs de bus íngedrongen. De ene helft van de groep die vandaag de excursie gaat maken krijgt het zwaar te verduren. Vanwege de zandstorm, die volgens het weerbericht ook vandaag nog aanhoudt, vertrekken zij al om 9 uur en niet zoals wij gisteren om 10. Op dit tijdstip is het hutje aan de overkant op het zandduin al bijna niet meer te zien. Ik heb met ze te doen. Ook een beetje met mezelf want ik voel me nog steeds belabberd. Nog maar een dagje aan de paracetamol en in het dorp op zoek naar een Pharmacia voor wat neusdruppels. Die rauwe ui naast mijn bed heeft niet geholpen, Sandra😊.

Omdat Cees en Inge vandaag met de groep mee gaan heb ik beloofd om op hun hondje Tess te passen die de eerste paar uur lekker in hun camper kan blijven liggen. Het is nog niet zo warm als ik naar het dorp M’Hamid loop, een kwartiertje verderop. Het is er al een drukte van belang, de djellaba’s hangen buiten aan de boetiekjes te wapperen, wachtend op de een of andere toerist die er wellicht interesse in heeft. Maar die toerist zal ze dan wel eerst nog even moeten wassen voordat het ding aan het lijf kan, want ook hier zit alles al onder het zand. Ik wil ook niet weten hoe de geplukte kippen die in de ‘étalage’ hangen smaken. Laat staan het rund dat er aan een haak hangt. Op de hoek staan een paar ‘boeren’ te wachten totdat ze van hun schaap of geit verlost worden en op het eind van de straat liggen de groenten voor het oprapen: het is waarschijnlijk ‘kleine ‘ marktdag.

Toch heeft het dorp wel iets aandoenlijks, de mensen zeggen allemaal vriendelijk “Bonjour, ca va? ‘ en er zijn tientallen ‘reisbureautjes’ die met hun reclameborden proberen mensen naar binnen te lokken voor óf een dromedaristocht óf een 4x4 drive. En oh ja, er wordt ook woestijnsurfen aangeboden, oftewel sandboarding. Die 4x4 drive heb ik gisteren al gedaan en dat sandboarding? Tja, ik ben met mijn stoel onderuit gegaan in de woestijn en op mijn kont gevallen, telt dat ook?

De Pharmacia is in ieder land goed te vinden, je hoeft maar naar een groen kruis te zoeken. In dit dorp is het niet anders , hoewel? Tussen een paar deuren , niet meer dan anderhalve meter breed, is een kleine ingang naar een toonbank waarachter ik wat bekende dingen zie liggen. Baloe moet buiten blijven, op een dertig centimeter afstand van de toonbank ( zo klein is het), maar de vriendelijke juffrouw zegt dat hij gerust binnen mag komen???? Hij kan er zijn kont nog net keren maar ze nodigt hem uit om met zijn voorpoten op de toonbank te komen staan. Dat laat hij zich natuurlijk geen twee keer zeggen (en zij hoeft het geen twee keer te vragen), zijn kop naar alle kanten draaiend om maar geaaid te worden: mijn HOVAWART!

Bij een van de vele ‘alimentacions’ sla ik nog snel wat boodschappen in voordat ik naar de camper terug geblazen wordt. De zandstorm is nu flink opgestoken en dat duwtje in de rug kan ik goed gebruiken met aan een hand Baloe en aan de andere hand de boodschappen.
Op de camping zit de helft van de groep gedwongen in zijn camper terwijl de zon schijnt, maar de storm is zo hevig dat buiten zitten geen optie is. Tess, mijn oppashondje voor vandaag laat ik snel even plassen en dan mag ze in mijn busje komen liggen. Maar ook zij is een bank gewend dus Baloe moet zijn plaats afstaan en gaat op de grond. Vindt ie niet leuk en zo verdwijnt Tess weer naar haar eigen camper totdat de wind een beetje gaat liggen en we nog een paar uur met ons drietjes buiten kunnen zitten. Haar baasjes zijn een heel stuk vroeger terug dan wij gisteren ( wij hebben natuurlijk nog gecached😊) en dan hebben Baloe en ik weer het rijk voor ons alleen.

De groep heeft vanavond een échte ‘We zijn er bijna ‘ activiteit. Zingen, dansen, je mag je muziekinstrumenten meebrengen ( mijn stem klinkt sinds een paar dagen als een schorre kraai) , je mag je gekochte traditionele Marokkaanse kleding aan (die mij als een soepjurk staat) en er worden door een Fransman video opnames gemaakt voor de website van de camping. Vinden jullie het heel erg als ik verstek laat gaan??????

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis