Die ten tijde dat ik dit schrijf alweer zo lang geleden lijken, 526 kilometer vandaag, ik heb de vaart er in.
We zijn al heel vroeg op het strand, ik om naar de zonsopgang te kijken en Baloe om eens flink te rennen. Waarschijnlijk de laatste keer deze reis dat we de zee zullen zien.

Garmin wordt in geprogrammeerd op een Park4Night een eindje buiten Perpignan, een uur of 5 rijden van Castellon de la Plana. Dat moet lukken omdat ik de middaguren vrij wil houden om een flinke wandeling met Baloe te maken en om heerlijk te lezen. Dit keer heb ik goed gekeken of Garmin me niet wéér door Barcelona stuurt zoals op de heenweg maar hij houdt zich nu perfect aan mijn opdracht.
Één lampje licht heel even rood op als ik de auto start, een soort ventilatortje, geen idee wat het is en ik besluit het dan ook maar te negeren. Het gaat tenslotte ook weer gewoon uit…

Op de tolweg richting de Franse grens is het vreselijk druk. Maar wat het griezeliger maakt is de harde wind, het stormt gewoon en mijn busje krijgt te maken met flink wat rukwinden die me plots van links naar rechts en omgekeerd ‘smijten’. In Marokko ben ik nog nooit bang geweest maar nu zit ik met verkrampte vingers, handen, rug en schouders achter het stuur. De grote vrachtwagens hebben nergens last van maar mijn kleine busje en ik krijgen het zwaar te verduren. Tot overmaat van ramp is het rode lichtje ook af en toe weer gaan branden en omdat ik toch moet tanken besluit ik om polshoogte te nemen. Geen idee hoe of waar, maar ik weet nu in ieder geval wél al hoe de motorkap omhoog moet😊Achter mij op de P staat een Belgisch echtpaar met een camper en ik schiet de man even aan voor hulp. Hij praat heel weinig Nederlands en gaat wat onwillig mee, kijkt eens onder de geopende motorkap en denkt dat er te weinig koelvloeistof in zit. Maar hij haalt zijn schouders op en met een: “Daar staat een Nederlandse camper, vraag hun maar”.
Inmiddels heb ik ook al een apje naar Robert en Yvonne, mijn NKC hulp-vrienden voor onderweg gestuurd. Maar zij zien mijn apje niet óf zijn aan het rijden of zijn gewoon niet online bereikbaar. Dan nog maar eentje naar Ron en Mary die reageren als ik net geholpen ben door het Nederlandse stel waarvan de man meteen bereid is om mee te gaan kijken. Het blijkt inderdaad dat er te weinig koelvloeistof meer in zit en het vullen is snel gebeurd. “Nog even de olie nakijken?”, Maar die is nog in orde en met een hartelijk bedankje nemen we afscheid. Net wanneer ik weer op de stormachtige tolweg rijd belt Robert of ik al geholpen ben. Ook hij had het vermoeden, nadat hij de foto had gezien die ik hun stuurde, dat het de koelvloeistof was. Mijn lieve NKC-vrienden, die ook nu nog steeds bereid zijn om me te helpen waar het kan…

Net voor de Franse grens gooi ik de tank nog even vol en dan ga ik op zoek naar een plekje voor de nacht. Ik vind het goed geweest. Bij de zoutmeren van Peyriac-de-Mer denk ik dat te vinden. Een leuk klein dorpje aan het meer waar honderden flamingo’s en andere vogels hun toevlucht hebben genomen. Een onverwacht prachtig gezicht, om die vogels met hun roze verenkleed, hun haakvormige snavels en lange halzen in dit meer te zien. Een 5,5 kilometer lange houten loopbrug gaat over het meer heen, maar omdat ik net heb gezien dat ik hier maar een uur mag staan met de parkeerschijf en zéker niet mag overnachten maken we maar een korte wandeling. Net lang genoeg voor Baloe en voordat een regenbui losbarst. Een paar kilometer verder staat een grote sporthal met genoeg parkeerruimte. Aan de rand van een bos zodat ik daar straks nog even een rondje kan maken. En mócht ik hier onverhoopt toch worden ‘weggestuurd’ kan ik nog altijd een migraineaanval veinzen. Dát heeft me al eens eerder geholpen…

Route: Castellon de la Plana – Torreblanca – Amposta- Gerona – Perpignan - Narbonne
Gereden kilometers: 526
Coördinaten slaapplek: N 043,09.025 O 002,58.773

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis