Dag 31

Meteen na het ontbijt neem ik afscheid van dit mooie plekje dat me een paar ontspannende dagen heeft bezorgd. De katten zijn nog in diepe rust, er is geen eentje te zien, de meeuwen zitten op het muurtje langs het wandelpad, wachtend of er wellicht nog iets te snaaien valt uit de troep die ik in de prullenbak gooi. Maar ook die hebben vanmorgen pech, ik heb niets eetbaars meer.

Zo langzamerhand kom ik in de richting van de Algarve, donderdag heb ik afgesproken om naar Taina te gaan waar ik hopelijk een paar dagen mag blijven😊
Maar vandaag gaat het nog weer even een stukje van de kust af naar het plaatsje Odemira waarvan men zegt dat de naam afstamt van 2 Arabische woorden: wad ( rivier) en Emir waar in het Portugees Odemira van afgeleid zou zijn. De route er naartoe over de N120 is verrassend mooi, heuvelachtig, wat heidegebied en prachtige bossen. Deze hele zuidwest strook van de Portugese kust, van Sines tot Cabo de S. Vicente behoort toe aan het beschermde natuurgebied Paisagem Protegida do Sudoeste Aentejano. Het is de enige plaats ter wereld waar de witte ooievaar op rotsen aan zee nestelt. Of ik die te zien krijg, daar ben ik bang voor.

Odemira ligt op een kleine heuvel waar de witte huizen naar de Mira rivier gekeerd zijn. Boven op de heuvel staat een prachtig beeldhouwwerk Cante Alentejano dat de soulvolle muziek van deze regio viert. Een flinke klim naar boven van waaruit je een prachtig uitzicht over de stad hebt. Die klim laat ik even aan mij voorbijgaan. Nadat ik het busje op de camperplaats aan de rivier heb gezet loop ik met Baloe door de smalle straatjes en wip even bij de Chinees naar binnen voor een nieuwe BH😊😊terwijl hij buiten blijft liggen en zorgt dat er geen ongewenste bezoekers naar binnen komen.

Want waakzaam, dat blijft hij! Het Nederlands stel dat naast mij op de camperplaats staat kan niet geloven dat hij dat is, bij de vrouw hangt hij tegen de benen aan en door de man laat hij zich knuffelen. Totdat er op een meter of 10 schuin achter onze campers een donkere man opduikt en hij daar woest blaffend op af rent tot tegen de benen van de man die van schrik achteruit deinst en letterlijk de ‘benen ’neemt.. Ik sta effe te trillen en wil niet weten hoe die man zich voelt. Het Nederlandse stel is er wel meteen van overtuigd dat ik niet bang hoef te zijn als ik alleen onderweg ben en kijken zelfs een beetje bewonderend. Maar dat Baloe aan de lijn moet nu die man in de buurt is, lijkt me logisch.

De temperatuur is heerlijk, een graad of 23. Het is zelfs nog wat warmer dan aan de kust maar tegen 4 uur (1 uur vroeger dan in Nederland) moet de deur van het busje toch écht dicht en kan de lange broek én de trui weer aan. Tijd om aan het eten te beginnen én het thuisfront op de hoogte te brengen van onze dagelijkse besognes…

Route: Sines – Cercal do Alentejo – Sao Luis - Odemira
Gereden kilometers: 71
Coördinaten slaapplek: N 037.35,857’ W 008.38,888

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis