Het eerste dat ik vanmorgen zie als ik de camping afrijd zijn 2 honden die het verschrikkelijk leuk met elkaar hebben (gehad). Over 9 weken lopen er hier weer een aantal bastaardjes rond die moeite hebben om aan hun dagelijks brood te komen.
Vandaag hebben we maar een korte route voor de boeg, ongeveer 85 kilometer. In Nederland zou ik hebben gezegd: Pffff 85 kilometer, maar nu rijd ik alsof het niks is soms wel 280 op een dag of zelfs nog meer. En over 11 dagen is Marokko alweer verleden tijd en moet ik dat hele stuk weer naar huis. Maar nu nog effe niet.

De eerste stop is in Kalaat M’Gouna, een klein Berberstadje aan de voet van het besneeuwde Hoge Atlas gebergte, beter bekend als het Rozenstadje. Het wordt omringd door een kilometers lange vallei waar talrijke rozenkwekerijen te zien zijn. Als je het stadje inrijdt zie je op de rotonde een megagrote metalen roos staan dus het kan niet missen waar het hier om draait. Talloze winkeltjes die rozenparfums, shampoo’s, bodycreme’s en meer van die onmisbare troep verkopen. Veel huizen en zelfs de taxi’s zijn rose gekleurd. In mei wordt er zelfs een rozenfestival georganiseerd waar veel toeristen en ook Marokkanen op af komen. Op advies van Bernardine loop ik een winkeltje binnen bij een man die zeer goed Nederlands spreekt omdat hij een tijdje in ons land heeft gewoond en laat me verleiden tot de aankoop van een “heerlijk voedzame bodycreme”, volgens de man dan. We gaan het zien, of wellicht niet….

Maar ik heb meer te doen in het stadje: allereerst moet ik met mijn telefoon naar een winkel om de data die morgen verloopt te laten opwaarderen. Er is even wat discussie over het hoe en wat maar een kwartier later heb ik voor 5 euro 5 Gigabite erbij, in de hoop dat wat ik nog over heb van de afgelopen maand gewoon mee over gaat. Anders ben ik alsnog de pineut, want 5 Gigabite zal niet genoeg zijn voor de rest van de reis.

En dan mijn haren, 5 weken geleden laten knippen in Tarifa in Spanje en nu heb ik alweer een volle bos. Dus op zoek naar een kapper. Bij de eerste de beste, (hij heeft niets te doen zo te zien maar of dat nu een goed teken is weet ik niet,) loop ik naar binnen. Hij spreekt geen woord Engels of Frans maar het gebaar van ‘knippen’ snapt hij wel en dus ga ik op de stoel zitten die hij aanwijst (brr) en dan knoopt hij me een handdoek om waarvan ik niet weet wie die nog meer heeft omgehad. Met samengeknepen billen en mijn handen krampachtig om de stoelleuning zie ik hoe hij begint: knipt en knipt en scheert en föhnt en weer nat maakt en knipt en knipt weer verder. Borstel er doorheen en weer verder gaat met knippen. Ik zie mijn krullen veranderen in een volle bos steil haar als hij met een speciale borstel er doorheen gaat. En dan worden ook nog eens mijn bakkebaarden geschoren wat blijkbaar preciezie werk is. Snel ga ik zelf met mijn vingers door mijn haren zodat het weer ‘wild’ wordt en niet meer kappersachtig uit ziet en dan is hij klaar. Drie kwartier later!!! Bij Helmi ben ik in 20 minuten klaar…En dan komt het moment dat ik moet betalen, hij weet het niet en ik zeker niet, maar als ik hem een briefje van 100 Dirham (bijna 10 euro) in de handen duw weet hij niet hoe diep hij moet buigen van dankbaarheid. Hij kan vandaag zijn zaak sluiten….

Na de groenten op de markt is de slager de volgende op mijn lijst, ik zie een rund hangen en vraag om een lapje ‘boeuf’. De man spreekt alleen Frans en ik heb in deze weken niet één woordje meer geleerd dus met wat aanwijzingen snijdt hij drie stukjes af van die grote lap die er hangt en begint het dan ook nog te kruiden zodat ik dat niet meer zelf hoef te doen. Service van de zaak, begrijp ik uit zijn woorden en ik mag hem 30 Dirham betalen. Kom daar maar eens om in Nederland. Wanneer ik hem wijs op het kapotte hengsel van mijn rugzak komt hij achter zijn toonbank vandaan en loopt met me mee naar een klein stalletje waar een kleermaker zit, door de steegjes waar ik net ook naar de coiffeur ben geweest. In no time is mijn rugzak gemaakt, 10 Dirham armer.

Baloe, die weer opgeknapt is van de diarree is al die tijd in de camper gebleven, in de schaduw. Hij heeft goed opgepast want net wanneer ik ga zitten om te vertrekken valt hij uit tegen een voorbijganger die gekleed is in de traditionele kledij van het land, een lange djellaba en een hoge muts. Hij gaat bijna door het raam heen dus dat er iemand aan mijn busje komt, daar hoef ik niet bang voor te zijn.

De camping voor vandaag staat in Skoura dat op 1150 meter hoogte ligt met uitzicht op de besneeuwde bergen van de Hoge Atlas. Het stadje ligt aan de toeristische attractieve Route des Kasbahs in de vallei van de Dades en wordt grotendeels bevolkt door Berbers van de Aït Imegran stam. Nadat we zijn geinstalleerd krijgen we een rondleiding in misschien wel de beroemdste Kasbah van Marokko, die van Amridil. Deze kasbah uit de 17de eeuw werd tot de jaren 60 nog bewoond door een hele rijke familie en is nu omgetoverd tot museum en hotel. Dit enorme verdedigingswerk valt op door zijn omvang en versieringen en werd opgetrokken door Thami El Glaoui, de laatste Pasja van Marrakech. De 4 torens waren het terrein van zijn 4 vrouwen ; de 5 ramen van de gebedsruimte staan symbool voor de 5 peilers van de Koran. Nadat de Marokkaanse koning enkele jaren geleden hier op bezoek is geweest heeft hij een foto van de Kasbah op het briefje van 50 Dirham laten drukken. De gids die ons rondleidt heeft een enorme passie en vertelt met veel humor zijn verhaal waardoor het voor ons een genot is om er naar te luisteren..

Aan het einde van de rondleiding gaat de groep nog naar een theeceremonie om aansluitend de Palmerie te bezoeken. Ik heb het gehad na het verhaal over de Kasbah en duik op de camping het zwembad in. Na al het zand van de Sahara heb ik daar meer zin in dan in een wandeling door een warme palmentuin.
Morgen weer een stuk verder de bewoonde wereld in en staat als eerste een bezoek aan de Carrefour op de planning, een van de grote supermarkten. Normaal zeker niet mijn favoriet, maar ik snak naar een flink stuk kaas en yoghurt en cruesli en… en….en…

Route: Boulmane Dades – Kalaat M’Gouna - Skoura
Gereden kilometers: 85
Coördinaten slaapplek: N 031,03.068 W 006,34.600

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis