Wat is het stil hier op de parkeerplaats van de garage. Af en toe hoor ik bij de buren de generator aan slaan, maar dat is het dan ook. Dat het de hele nacht zo stil is weet ik omdat ik verdomd slecht geslapen heb. Het mannetje van de garage kwam gisteravond om 8 uur nog even onder de motorkap kijken, de sleutel van de poort afgeven en me een goede nachtrust wensen. Dat is dus niet gelukt, om 6 uur sta ik naast mijn bed en loop met Baloe de nu al drukke straat op en neer. Niet te ver weg, want stel dat ik de garage niet meer terug kan vinden😊

Om half 9 komt de portier de sleutel op halen en gaat de poort weer open. George, de man die mij moet helpen, is nog in geen velden of wegen te zien. De NKC belt om te informeren naar de stand van zaken en net als ik haar het verhaal van gisteren aan het vertellen ben, komt George aanlopen. Baloe en ik mogen in de auto blijven zitten terwijl hij zijn best gaat doen om het euvel te vinden. In de garage gaat de motorkap weer omhoog en zie ik hem driftig heen en weer lopen en dan weer sleutelen aan mijn auto. Als hij instapt morrelt hij aan de pook van 1 naar 2 en 3 en 4 en 5. Gaat prima, zie ik hem denken. Maar dan die achteruit? Geen beweging in te krijgen. Hij stapt weer uit en ik amuseer me met mijn telefoontje. Totdat ik opeens de pook wat heen en weer zie gaan, ik kijk uit het raam en zie dat ik 3 meter boven de grond hang. Ik heb niets van het optillen gemerkt. Heel zachtjes glijden we weer naar beneden en het gemorrel gaat verder. Een leerling automonteur wordt erbij gehaald en ik hoor ze in rap Spaans lullen. En dan opeens hoor ik een Nederlandse stem: Andre, een medereiziger die een kilometer of 8 verder op de camping zit , roept mijn naam. Kijkt wat verdwaasd als ik boven hem uittoren. Hij is met een buurman meegereden die zijn auto ook daar in onderhoud heeft en komt me even bemoedigend toespreken. Volgens hem is het een eitje, hij heeft even met George gesproken en inderdaad, nog geen uur later kruipt die naast me op de stoel, start de motor, schakelt in de achteruit en het ding doet het! Het blijkt dat er een bout hoort te zitten die er waarschijnlijk onder het rijden is uitgevallen? Vraag me niet naar de finesses, maar ik kan weer rijden… Kosten: 48 euro. Kan ik vanavond nog eens gaan uit eten, toch? Hij rijdt de auto naar buiten en als ik zeg dat ik hem op Facebook recommandeer roept hij: No Thanks, to much work to do!!

Bij Andre en Majda op de camping kom ik even bij van de spanning en stress. Hoewel? Als ik zie hoe zij met hun 8 meter lange camper volledig ingebouwd staan, en dat al van 4 december! wordt het me toch een beetje zwaar te moede. Aan beide kanten naast hun, voor en achter staan mensen met campers die al jaren achtereen maanden op deze camping verblijven. Want hoe langer hoe goedkoper, 18 euro per dag tellen ze neer!! De Nederlandse buurvrouw komt met haar haakpennen om raad bij Majda en als Baloe haar ziet wil hij meteen bij haar kroelen. Resultaat: een haakpen die in zijn staart blijft hangen, maar doordat hij zo kwispelt vliegt het ding meteen een kant uit waar we hem niet meer kunnen vinden…. Meteen zijn er 6 mensen aan het zoeken, ik weet niet of ik moet lachen of huilen. Ik drink nog even mijn kop thee leeg en dan vertrek ik, op naar ontspanning!

Na een prachtige rit door de bergen over de A7 zet ik een dikke twee uur later mijn busje neer aan het strand van Retamar, een half uur rijden voor Almeria. Niks meer aan doen vandaag, het is goed geweest. Hoewel het een stuk beter gaat met zijn poot blijft Baloetje achter in de camper en loop ik even naar de Pharmacia in het dorp. Van de stress heb ik ook nog een koortslip gekregen. Het moet niet gekker worden!

Route: Mazarron – Totana – Lorca – Huércal Overa – Retamar
Gereden kilometers: 207
Coördinaten slaapplek: N 036,49.849 W 002,18,708

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis