Er is er een jarig hoera, hoera…. En dat vieren we vandaag in Tsjechië . Baloetje zijn 6de verjaardag. Reisemax , zoals Anja, , de fokster van Baloe hem altijd noemt. Omdat hij zijn verjaardag al op zoveel plekken in de wereld heeft gevierd.
Zijn 1ste verjaardag ‘gewoon’ in Nederland. Hij werd 2 in Oostenrijk, 3 in Griekenland, 4 in Denemarken en 5 in Noorwegen. En nu dan hier in dit mooie Tsjechië. Hij heeft er geen benul van. Hij vreet zijn bruine brokjes met een extra stukje leverworst net zo lief in de Kakert, al staat hij wel altijd te springen als het busje voor komt rijden.

Na zijn en mijn ontbijt rijd ik naar Theresienstadt oftewel Terezin, een concentratiekamp uit de WO2.
Niet echt iets wat normaal op het programma staat om in een vakantie te doen, maar ik heb er al zoveel over gelezen dat ik het wel een Must vind. Ik parkeer de auto op de eerste beste P die ik tegenkom en waar ook meteen het bezoekerscentrum is. De jonge vrouw aan de kassa duwt me een map in de handen maar kan me eigenlijk niets vertellen over het waar/hoe en waarom. Ze spreekt geen woordje over de grens. Een blik op de kaart zegt me ook dat ik hier niet moet zijn, het ‘kleine fort’ waar alles zich heeft afgespeeld ligt nog 1 km. verderop. Baloetje mag even zijn poten strekken op de wallen van de vesting maar daarna moet hij toch echt in de auto blijven. Op de P bij het ‘kleine fort’ kan de auto gelukkig onder de bomen in de schaduw staan, maar het is nog vroeg, dus hij zal geen last van de warmte krijgen.
Bij aankomst voel je meteen de zwaarte van de geschiedenis, maar na iedere deur word ik stiller en stiller. En dat word nog erger wanneer ik aansluit bij de gids die vertelt over de folteringen, de executies, de gaskamers. Hoe 33.000 Joden hier in dit getto aan hun einde kwamen. Honderden kleine vertrekken waar ze met tientallen werden opgesloten, 1 wc per vertrek, geen douches, niet veel te eten krijgen, beestachtige omstandigheden en dagelijks lijden. Waar epidemieën uitbraken en nog zoveel meer. Toen de Russische troepen het kamp op 8 mei 1945 bevrijdden troffen ze 17.500 uitgemergelde overlevenden aan.
Ik ben stil als ik na een paar uur terug naar de auto loop waar Baloe me bijna omver springt van blijdschap en dan kan ik even afschakelen.
Na de lunch rijd ik terug naar de bergen, naar Tisa. Het is niet veel meer dan een gehucht maar het staat bekend om zijn rotsformaties. In mijn reisgidsjes staat het niet eens vermeld, maar het zal me ergens wel zijn blijven hangen. De grote parkeerplaats er tegenover staat bijna bomvol, maar een vriendelijke mevrouw aan de ingang (die er dan wel weer 50 Kronen voor vraagt) heeft nog een plekje voor me, bijna beneden aan het veld . Het plan is om hier ook de nacht door te brengen maar dat laat ik snel varen als ik merk hoe scheef ik sta.. (je wilt toch iets voor die 50 Kronen)

En nu is het eindelijk Baloetjes (mid)dag. Bij de ingang van de Tiske Steny betaal ik nog eens 50 Kronen en dan volgt een prachtige wandeling tussen en langs indrukwekkende zandstenen rotspartijen van soms wel 30 meter hoog. Smalle doorgangen waar je als flink mens niet moet proberen om doorheen te sjravelen, prachtige uitzichten over het Ertsgebergte en nog een paar flinke klauterpartijen. Baloe slaat zich er dapper doorheen maar ik ben hem op een gegeven moment wel effe kwijt. Hij heeft de reuk van een loopse teef opgesnoven en hoe ik ook roep, hij komt niet terug. Dus ben ik de pineut om terug te lopen en moet hij toch aan de riem. En dat is maar goed ook, want hij ziet geen gevaar. Richeltjes en diepe afgronden interesseren hem niet. Maar mij des te meer.
Aan het einde van de wandeling met 56 rotsformaties is het nog even puzzelen hoe ik terug moet naar mijn beginpunt. Het mens dat aan dit begin/eindpunt aan de kassa zit spreekt ook hier geen woord meer dan haar eigen taal. Maar volgens een behulpzame Duitser die hier al eens eerder is geweest, moet je eerst terug naar nummer 52 en dan via het hoog gelegen pad terug naar de ingang.
Ik zag mijn geest al kruipen als ik weer die weg had moeten nemen langs al die rotspartijen. En ook Baloe heeft er inmiddels genoeg van. Het is goed geweest voor vandaag. Nog een beetje lezen in de zon bij het busje en dan op zoek naar een plekje voor de nacht. Niet veel verder in het dorp aan de rand van de voetbalvelden vind ik die plek. Lekker recht en rustig. Tenminste, nu nog wel...

Route: Mikulov – Teplice – Terezin – Usti nad Labem – Libouchec - Tisa
Gereden kilometers: 105
Coördinaten slaapplek: N 050.47,319 O 014.01,084

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis