Dag 41

Ik ben het zelf schuld, ik hád het ook kunnen weten, Baloe is aan de diarree. En dat altijd midden in de nacht of nét wanneer ik mijn pyjama aan heb gedaan. Gisteren vond ik het nodig om hem een beetje te verwennen omdat hij er wat sipjes bij lag. Het beetje rauwe gehakt dat ik nog overhad, heb ik tussen zijn brokjes gedaan, dat al na een paar uur dat effect heeft. Maar wat een geluk dat hij me ’s nachts ervoor wakker maakt want stel dat ik uit mijn bed stap en er een grote…….ligt! Ik ben in ieder geval niet de enige die om 1 uur ’s nachts buiten is al ben ik niet erg gecharmeerd van de man die over de promenade loopt. Gelukkig heb ik Baloe die tussen het gedraai door om precies dát plekje te vinden waar hij zo nodig moet, nog even de tijd vindt om te laten weten dat die man niet té dicht in de buurt moet komen. De rest van de nacht blijft hij gelukkig stil, de 2 Norit’s die ik hem heb gegeven lijken te werken.

Om 10 uur draait er een grote, 7.40 meter lange grijze camper de parkeerplek op en zet hem pontificaal met zijn achterste tegen mijn zijkant. Nu zou ik dat van een vreemde niet hebben gepikt maar het zijn Rinus en Greet, mijn bijna-buren van de Park4Night waar ik een dag of 2 heb gestaan, dus die mogen dat! Gisteren hebben we afgesproken dat we samen een strandwandeling gaan maken om daarna te gaan lunchen bij 100 Montaditos, het restaurant waar ik eerder deze week ook heb gegeten. De honden, mijn Baloe en hun gecastreerde, niet luisterende, maar zelfdenkende reu Mylos uit Roemenië hebben elkaar daar natuurlijk ook al ontmoet maar doen net alsof ze lucht voor elkaar zijn. Al gaat Baloe er wél even in mee wanneer Mylos toch wil spelen, maar daarna gaan ze beiden weer hun eigen gang, die van hun wel iets meer dan die van mij…...

Van strand-wandelen krijg je honger en na de theepauze mét Pastel de Nata bij het cafeetje aan de vissershaven, strijken we rond 1 uur neer bij 100 Montaditos aan hetzelfde tafeltje als waar ik van de week heb gezeten. De Nederlandse dames zijn er niet, het is tenslotte vrijdag en niet de dag waarop alles maar 1 euro kost…. Ik staar me bijna blind op de menukaart die ik even later in mijn handen heb totdat Greet zegt dat die in het Engels is, en verroest: het is zo!!!! Ik zie het nu pas terwijl ik er al een hele tijd op zit te turen, zo ben ik nog steeds bezig met die vervelende oude besjes van woensdag die tenslotte zeiden dat ik “in het buitenland ben” terwijl ze wellicht achter hun menukaart hebben zitten gniffelen omdat zij hem wél in het Engels in de handen hadden.
We bestellen van alles wat, tenslotte weet je toch niet wat er uiteindelijk op tafel komt, maar de kleine belegde broodjes met als toetje een bord frietjes gaan er grif in.

De moeite waard om deze week nog een keer naartoe te gaan want ik ga nog niet weg hier... Wellicht wél nog voor een paar uitstapjes in de buurt, want wat waarschijnlijk niemand zal verwachten: Ik ga terug naar de Park4Night waar ik 3 dagen geleden ook was en vier daar Kerst!!!!`
Dus zeg ik niet “Tot ziens”, tegen Rinus en Greet maar “Tot dinsdag”.

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis