Dat je een deel van de groep bent is eens te meer te merken wanneer je niet lekker bent: Gisteravond is Joke nog een paar pannekoekjes komen brengen die ze op de ‘bonte’ avond geserveerd kregen. Een half uur erna staat Marleen voor mijn camper met een codeïne pilletje tegen mijn hoestbuien. Vanmorgen komt Derk vragen of het allemaal gaat lukken, we hebben een reisdag, en anders kan iemand mijn camper rijden. Maar ik ga het zelf proberen, hoewel mijn nacht ‘buul’ was ondanks dat pilletje.
Voordat ik vertrek breng ik nog een boek dat ik uit heb naar de kantine, een ander is er wellicht blij mee en ik hoef het niet meer mee naar huis te sjouwen. Ik tref er Martine, zij is sinds 14 maanden de liefde van Abdul (52 jaar), die samen met zijn broer eigenaar van de camping is. Ze is 62 en sinds 3,5 jaar weduwe en nu de 2de vrouw van Abdul die in het dorp nog een vrouw en 3 kinderen heeft , een vrouw die zijn moeder voor hem heeft uitgezocht. Ze is zielsgelukkig en noemt het de ‘laatste bladzijde van het boek’. Ze kwam met haar buscamper op vakantie en is er nooit meer weggegaan. ‘Een sprookje uit 1000 en 1 nacht’ zegt ze, Alleen het vliegend tapijt ontbreekt nog…😊

De route naar Tazzarine verloopt voor de helft over de weg die we naar M’Hamid hebben gereden. Alleen zie je het nu van de andere kant en in een ander licht. De 2 slingerende bergpassen die we over moeten lijken nu een stuk eenvoudiger dan op de heenweg. De kuddes dromedarissen die langs de kant van de weg sjokken is al niet meer zo ongewoon en ook de geitenhoeders met honderden dieren in hun kielzog wordt al wat meer normaal.
Vandaag stop ik wel in Tamegroute om het aardewerk dat daar wordt gemaakt te bewonderen. Dat aardewerk krijgt die bijzondere kleur groen door een legering van mangaan en koperoxide. Zodra het object is bedekt met deze composiet wordt het geheel gestoofd in een steenoven waardoor het dit typische aspect krijgt. Aardewerk met een bruine tint wordt verkregen zonder toevoeging van koper. Wit aardewerk versierd met henna maakt de keuze voor Tamegroute aardewerk compleet. Ik heb het van een gids die ik toevallig tegenkom en die ik een beetje achterna sjouw 😊

Er is zoveel verteld over de ‘souk’ van Zagora dat ik besluit om ook nog even een kijkje te gaan nemen. “Voor Zagora de weg naar rechts nemen”, heb ik van iemand gehoord, maar na een kilometer besef ik dat ik op het verkeerde spoor zit. Op de smalle weg keren, terug door de stad waar ik een dag of 3 geleden ook al eens ben geweest en dan de mensenmassa maar volgen: auto’s, fietsen, brommertjes, ezelkarretjes en voetgangers, duizenden mensen die me naar de souk leiden. Een immens groot plein waar alles staat uitgestald waar de Marokkaan maar behoefte aan heeft. En wellicht ook een paar toeristen, hoewel die meer voor de groentemarkt komen. De honderden eendagskuikens, een tiental kippen en wat ander klein gevogelte gaan vandaag van eigenaar verwisseld worden, hetzij voor de slacht of voor de leg. Tientallen kraampjes waar vlees hangt en waar de vliegen op zitten. Voor de neus van Baloe een eldorado. Voor mij, omdat er niets van mijn gading ( tassen of zo) tussen zit, maken dat ik wegkom. Maar niet voordat ik door een paar mensen van mijn groep die bij een stalletje fruitshake’s zitten te drinken, getrakteerd ben op een gezonde shake. “Want we willen wel dat je weer snel op de been bent.”
De camper staat er nog net zo bij als dat ik hem verlaten heb, is toch altijd weer een beetje spannend of er niets is gebeurd. Baloe er in laten is natuurlijk geen optie vanwege de warmte, maar hij zou eventuele vandalen wel afschrikken.

De route naar Tazzarine, een kleine 100 kilometer vanaf Zagora, gaat door een onwerkelijk landschap dat me ook wel doet denken aan Lanzarote: vulkanisch gesteente, zwarte rotsblokken en kilometers vlakte. Met natuurlijk wel altijd die bergen aan weerszijden. Op een van de stops staat een meter of 50 van mijn busje een hond?? ik kan niet echt goed zien wat het is, die er met zo’n vaart vandoor gaat wanneer hij Baloe ziet, zo hard heb ik een dier nog nooit zien rennen. Jammer dat ik geen camera bij de hand heb….
Op zo’n route als vandaag, kom je natuurlijk steeds weer iemand van de groep tegen, dat kan niet anders maar is ook wel gezellig. Baloe loopt bij iedereen de camper binnen alsof hij er thuis is. Zo’n reis met honden, iedereen heeft er natuurlijk wel een bij zich, behalve Mart en Marian (wiens hond is Spanje is moeten achterblijven, zie een eerder verslag)is wel heel apart. Er is niemand die zich er aan stoort als er eens een ‘vreemde ‘ hond bij hun camper rondloopt en het feit dat alle 19 honden zich onder elkaar zo goed verdragen is natuurlijk wel heel bijzonder!

Camp Serdrar in Tazzarine is de stop voor de komende 2 nachten. Een mooie camping, die te bereiken is over een 3 kilometer lange hobbelweg in het hart van de hamada midden in de woestijn, dus weer in the middle of nowhere, maar met de mogelijkheid om heerlijke wandelingen te maken en morgen eens een wasje te doen. Hoewel als ik de lijst zie van diegene die ook hier hun was willen doen dan moeten er nog een paar dagen aangeknoopt worden….

Route : M’Hamid – Tamegroute – Zagora – Tazzarine
Gereden kilometers: 195
Coördinaten slaapplek: N 030,43.324 W 005,28.49

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis