Dag 60

Ik heb heerlijk geslapen met het geluid van de kabbelende golven op de achtergrond. Na een korte ochtendwandeling vertrek ik rond half 10 naar Al Hoceima. Myriam en Marietta volgen iets later, ik ga de boel verkennen😊 Na alle haarspeldbochten van de afgelopen dagen is deze route een verademing, ook al is het nog steeds bergachtig. Na ongeveer 20 kilometer hoef ik pas voor het eerst mijn remmen te gebruiken en dat ook nog alleen omdat een taxi onverwachts vóór mij wil invoegen.

In Al Hoceima, een havenstad aan het Rifgebergte met zo’n 60.000 inwoners wordt het drukker en slingert de weg zich naar boven om uiteindelijk op een parkeerplaats terecht te komen hoog boven de haven. Honderden blauwe taxi’s staan te wachten op een ieder die de stad wil verkennen.
De politieagenten die in de buurt van de parkeerplaats op de doodlopende weg staan worden door mij gewaarschuwd dat er nog 2 camperbusjes komen, ze beloven een oogje in het zeil te houden. Bepakt en bezakt, voor de zekerheid heb ik toch alles wat waarde heeft in mijn rugzak gepropt, loop ik alvast de stad in die in eerste instantie geen indruk op me maakt. Rumoerige straten, druk verkeer en totaal geen gezelligheid en sfeer. In de wat kleinere straatjes die zich aan de rand van de stad bevinden staat de ene na de andere marktkraam naast elkaar. Kleding, tassen, schoenen en meer van dat spul waar Baloe later op de middag, wanneer ik er nog eens met M & M doorheen wandel, het in zijn hoofd haalt om tegen een paspop die een legging draagt, zijn poot op te tillen. Een boze marktkoopman komt schreeuwend op ons af maar na veel Sorry , sorry en een flesje water dat Marietta bij zich heeft om er tegenaan te gooien, kunnen we de man gelukkig kalmeren.

Na de middag , wanneer ik even op het plein in de zon zit, zie ik Marietta langs rijden en een half uur later is ook Myriam present en lopen we met ons zessen weer de stad in om te lunchen op een van de terrasjes met uitzicht op de haven. Het is fijn dat Myriam erbij is, op de een of andere manier straalt zij rust uit die ik af en toe nodig heb. Van haar kant hoor ik dat zij het fijn vindt dat ik de boel heb verkend zodat ze met een gerust hart hier naartoe is kunnen rijden. We hebben wel bekijks, 3 dames en drie honden die door de stad dwalen. Op veel plekken worden we aangesproken en dat zijn merendeels Marokkanen die ook nog een flink woordje Nederlands kennen. Last hebben we van niemand, iedereen is aardig en behulpzaam. De politieagenten zwaaien vriendelijk wanneer ze ons weer zien langslopen.

De enige gek vandaag is een vent die, terwijl we op de parkeerplaats bij de haven staan, bij Marietta binnen probeert te komen. Hij heeft een hond bij zich die gezellig op Ginny afkomt, die dat in eerste instantie nog wel leuk vindt. Marietta, die binnen staat roept tegen de man dat hij zijn hond bij zich moet houden waaraan hij geen gehoor geeft en naar binnen wil. Ik hoor haar roepen: “No, No, Baloe, Baloe”. Zo snel als ik kan maak ik hem los en loop de hoek om terwijl ik hem opjut met de woorden: “Boeven, boeven”, Meer hoef ik niet te zeggen, hij blaft als een woeste en ik heb moeite om hem vast te houden, hij wil er op af! De man deinst even geschrokken terug en loopt daarna nog steeds schreeuwend weg terwijl een woedende Baloe hem achterna blaft!!! Maar voor de rest is het best een lieve hond hoor😊😊
Kom maar op Marokkanen, wie doet me nog wat met zo’n hond!!!
Op nog wat drukte op straat na keert de rust, in ieder geval in onze busjes, snel terug. Morgen op zoek naar een mooi strandje, even bijkomen van de drukte van de stad.

Route: Torres el Kal’a – Al Hoceima
Gereden kilometers: 58
Coördinaten slaapplek: N 035.14,805’ W 003.55,443

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis