Dag 37
Die trein? Die denderde gisteravond om kwart over 8 voor het laatst boven mijn hoofd voorbij en vanmorgen om kwart over 7. Maar om die tijd ben ik natuurlijk al lang wakker. De rolluikjes gaan omhoog zodra ik aangekleed ben, de twee campers die gisteravond nog naast mij stonden zijn blijkbaar al eerder vertrokken. Ik heb ze niet gehoord.

Zodra mijn boek uit is wandelen we naar Tavira, het mooie stadje waar ik drie jaar geleden ook al een keer was. De stad die tijdens de Middeleeuwen een belangrijke havenstad was, is honderden jaren geleden tijdens een aardbeving volledig verwoest en daarna met alle pracht en praal weer opgebouwd. Het is niet zo groot en heeft aan allebei de kanten van de rivier prachtige bezienswaardigheden. Door de kronkelige straatjes wandelen we naar het Castelo dat hoog op een heuvel ligt en wordt omringd door een prachtige tuin waarin nu nog alles in bloei staat. Vanuit de wat hoger gelegen straatjes heb je af en toe een schitterend doorkijkje op de stad. Het mooie park Jardim Publico de Tavira ligt in het centrum dat nu volop in Kerstsfeer is. Een wandeling langs de Gilâo rivier brengt me naar de drie punten van de labcache die ik, net als drie jaar geleden, ook nu niet krijg opgelost. Een mailtje naar de CO levert niets op…

De prachtige huizen die aan de rivier liggen zijn versierd met de meest mooie azulejos, vissersbootjes dobberen op het water dat nu heel laag staat en waarvan de meeuwen profiteren. Tussen de smalle straatjes ontdek ik een bouwval, afgebrokkelde muren en trappetjes, later blijkt dat dit een archeologische vindplaats is : Ruínas Fenícias de Tavira, fundamenten van Moorse gebouwen uit de 12de eeuw. Goed dat ik er nog een foto van heb gemaakt dus!
Het is warm, ik twijfel of ik nog een dag hier blijf of dat ik toch ga verkassen. Die twijfel duurt niet lang, ik moet boodschappen doen, hoognodig mijn haren wassen tijdens een heerlijk lange douche, wassen en heerlijk via WIFI mijn serie’s kijken.

Dus verkas ik naar een 25 kilometer verderop gelegen Park4Night, tussen de glooiende heuvels met uitzicht op de in de verte gelegen oceaan. Een prachtige plek, ruimte genoeg, een zwembad (waar ik geen gebruik van ga maken) heerlijke douches en een wasmachine. De vriendelijke 73 jaar oude eigenaresse runt deze plek sinds 3 jaar samen met haar dochter en schoonzoon. Nadat ze me een plekje heeft aangewezen neemt ze mijn was mee die ik morgen dan kan ophangen om, zoals ze zegt “hij kan beter drogen in de buitenlucht dan in de droger”.

Er staan een flink aantal camperaars die hier een groot deel óf de hele winter blijven staan, Nederlanders, Duitsers, Fransen en Finnen. Er staat een mega grote camper die ik meen te herkennen van een Facebookgroep, ook een Nederlander. Daar wil ik meer van weten dus ik trek de stoute schoenen aan en klop op zijn deur waarna ik hartelijk word binnen gevraagd. De Brabantse man, een bijna 70 jarige weduwnaar, komt hier sinds drie jaar, de hele winter totdat de temperatuur te hoog wordt en hij weer naar Nederland verkast. Zijn 10 meter lange camper is zijn huis, zijn jonge Mechelse herder Anjo zijn metgezel die hier op de Park4Night is geboren. Inmiddels heeft hij in de andere overwinteraars goede vrienden gevonden en hier zijn thuis. Wat een onverwacht gezellig uurtje op deze mooie Park4Night. Ik blijf nog een nachtje…..:) En neeee, ik hoef geen commentaar!

Route: Tavira – Altura - Montinho
Gereden kilometers: 24
Coördinaten slaapplek: N 037.12,564’ W 007.31,342

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis